Special

ଭୁବନେଶ୍ୱର, ଅଗଷ୍ଟ ୩୧(ଲୋକାଲ ୱାୟାର): ରାଜ୍ୟର ୨୦ଟି ଜିଲ୍ଲାରେ ବନ୍ୟା ଯୋଗୁ ହୋଇଛି ବହୁ କ୍ଷୟକ୍ଷତି ।

କେତେକ ସ୍ଥାନରେ ବନ୍ୟା ଜଳ ହ୍ରାସ ପାଉଥିବା ବେଳେ ମହାନଦୀ ତଳମୁଣ୍ଡର ଲୋକମାନେ ଏବେ ବି ଆତଙ୍କିତ ହୋଇ ରହିଛନ୍ତି ।

ଏ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବନ୍ୟାରେ ୧୭ ଜଣଙ୍କ ମୃତ୍ଯୁ ହୋଇଥିବା ପ୍ରାରମ୍ଭିକ ରିପୋର୍ଟରୁ ଜଣାପଡ଼ିଛି । ଫଟୋରେ ଦେଖନ୍ତୁ ଲୋକଙ୍କ କଷ୍ଟଭରା ଜୀବନର କଥା:

ଭୁବନେଶ୍ୱର,ଅଗଷ୍ଟ ୩୦(ଲୋକାଲ ୱାୟାର): କରୋନା ଯୋଗୁଁ ଏବେ ବଦଳିଯାଇଛି ଜୀବନ ଶୈଳୀ । ପୋଷାକଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ଖାଦ୍ୟପେୟ ଯାଏଁ । ସବୁଥିରେ ଆସିଛି ଢେର ପରିବର୍ତ୍ତନ ।

କରୋନା ସଂକ୍ରମଣ ଆଶଙ୍କାରେ ଲୋକେ ଏବେ ବାହାର ଖାଦ୍ୟ ଖାଇବାରେ ଆଉ ରୁଚି ଦେଖାଉନାହାନ୍ତି ।

ସବୁଠାରୁ ବଡ଼କଥା ଲୋକମାନେ ଘରେ ଯେଉଁ ଖାଦ୍ୟ ଖାଉଛନ୍ତି ତାହାଦ୍ୱାରା କିପରି ନିଜର ନିଜର ରୋଗ ପ୍ରତିରୋଧକ ଶକ୍ତି ବଢ଼ିବ ସେ ଦିଗରେ ବେଶୀ ଧ୍ୟାନ ଦେଉଛନ୍ତି ।

କେବଳ ରାଜଧାନୀ ନୁହେଁ ବରଂ ରାଜ୍ୟର ସବୁ ସ୍ଥାନରେ ଲୋକଙ୍କ ଖାଦ୍ୟ ତାଲିକା ବଦଳିଛି ।

ଦିନେ ଇଟାଲିୟନ୍, ମେକ୍ସିକାନ୍, ଚାଇନିଜ୍ ଫାଷ୍ଟଫୁଡର ଜାଗା ନେଇଥିବା ଖାଦ୍ୟ ତାଲିକାରେ ଏବେ ଶୁଦ୍ଧ ଦେଶୀ ଖାଦ୍ୟ ସ୍ଥାନ ପାଇଛି ।

ଏ ବାବଦରେ ସଂଘମିତ୍ରା ଦୁବେ କହନ୍ତି କରୋନା ସଂକ୍ରମଣ ଆଶଙ୍କାରେ ଆମେ ଆଜିକୁ ୫ ମାସ ହେଲାଣି ବାହାର ଖାଦ୍ୟ ପୂରାପୂରି ଛାଡ଼ି ଦେଇଛୁ ।

ଘରେ ବି ଯେଉଁ ସବୁ ଖାଦ୍ୟ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରାଯାଉଛି ତାହା କିପରି ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟକର ହେବ ସେ ଦିଗରେ ଧ୍ୟାନ ଦେଉଛି ।

ଅଧିକାଂଶ ଲୋକେ ଏବେ ନିଜ ନିଜର ଖାଦ୍ୟ ତାଲିକାରେ କମ୍ ତେଲ ଯୁକ୍ତ ଖାଦ୍ୟ, କମ୍ ମସଲା ଯୁକ୍ତ ଖାଦ୍ୟକୁ ସାମିଲ କରିବା ସହ ଆମିଷ ଓ ରିଚ୍ ମସଲାଯୁକ୍ତ ଖାଦ୍ୟକୁ ବାଦ୍ ଦେଇଛନ୍ତି । ମୁଁ ବି ତା ଭିତରୁ ଜଣେ ।

ଏବେ ଖାଦ୍ୟ ତାଲିକାରୁ ସ୍ନାକ୍ସ, ମିଠା ଓ ଫାଷ୍ଟଫୁଡ ବାଦ୍ ପଡିଥିବା ବେଳେ ଏଥିରେ କଞ୍ଚା ପନିପରିବା, ଫଳମୂଳ ସ୍ଥାନ ପାଇଛି ।

ସେହିପରି ଲୋକଙ୍କ ଭିତରେ କିଣାକିଣି ତାଲିକାରେ ବି ହର୍ବାଲ୍ ପ୍ରଡକ୍ଟ, ଆୟୁର୍ବେଦିକ ପ୍ରଡକ୍ଟ ଓ ଔଷଧୀୟ ବୃକ୍ଷଲତା ସାମିଲ ହୋଇଥିବା ଦେଖିବାକୁ ମିଳୁଛି । ସାରା ବିଶ୍ୱକୁ କରୋନା ଆତଙ୍କ ମାଡ଼ି ଆସିବା ପରେ ଅନ୍ତତଃ ପକ୍ଷେ ଲୋକଙ୍କ ଭିତରେ ଗୋଟିଏ ପ୍ରକାର ସଚେତନତା ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଛି ।

ଆଉ ଜନସାଧାରଣ ନିଜ ନିଜ ଶରୀରର ରୋଗ ପ୍ରତିରୋଧକ ଶକ୍ତିର ଆବଶ୍ୟକତା ଓ ଗୁରୁତ୍ୱକୁ ଉପଲବ୍ଧି କରି ପାରିଛନ୍ତି ।

ଫଳସ୍ୱରୂପ ସେମାନେ ନିଜର ଖାଦ୍ୟ ଅଭ୍ୟାସକୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିବାକୁ ଆଗଭର ହେବା ସହ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟକର ଖାଦ୍ୟ ଖାଇବାକୁ ଆଗ୍ରହ ଦେଖାଉଛନ୍ତି ।

ଅଧିକାଂଶ ଲୋକ ଯେକୌଣସି ଆୟୁର୍ବେଦିକ ଔଷଧ ବା ଖାଦ୍ୟ ଖାଇବା ପୂର୍ବରୁ ଡାକ୍ତରଙ୍କ ପରାମର୍ଶ ନେଉଥିବାର ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଛି ।

କରୋନା ସଂକ୍ରମଣ ଓ ମୌସୁମୀ ଓଡ଼ିଶା ଛୁଇଁବା ପରେ ପରେ ଲୋକଙ୍କ ଭିତରେ ଥଣ୍ଡା ଜ୍ୱରକୁ ନେଇ ଅଜଣା ଆତଙ୍କ ଦେଖା ଦେଇଥିଲା ।

ଥଣ୍ଡାରୁ ମୁକ୍ତି ପାଇବା ସହ ନିଜକୁ ଫିଟ୍ ରଖିବା ପାଇଁ ଅଧିକାଂଶ ଲୋକ ଚ୍ୟବନପ୍ରସ୍ ଖାଉଥିବା ଡାକ୍ତର ସଞ୍ଜିବ ଦେ କହିଛନ୍ତି ।

ସେ ଆହୁରି ମଧ୍ୟ କହିଛନ୍ତି ଯେ ଏବେ ଲୋକମାନେ ବିଭିନ୍ନ ଔଷଧୀୟ ଗଛର ଗୁଣାତ୍ମକମାନ ବାବଦରେ ପଚାରି ବୁଝିବା ସହ ଏହାକୁ କିପରି ଦୈନନ୍ଦିନ ଖାଦ୍ୟ ତାଲିକାରେ ସାମିଲ କରି ହେବ ସେ ବାବଦରେ ପଚାରି ବୁଝିଛନ୍ତି ।

ଅଁଳା, ଅଶ୍ୱଗନ୍ଧା, ଗିଲୟ, ସୁଣ୍ଠି, ପିପ୍ପଳି ଓ ତୁଳସୀ ଭଳି ସାମଗ୍ରୀକୁ ନେଇ ସେମାନେ କାଢ଼ା ପ୍ରସ୍ତୁତ କରି ପିଉଛନ୍ତି । ଏହାବାଦ୍ ମହୁ ଓ ଘିଅ ଭଳି ସାମଗ୍ରୀକୁ ସେମାନେ ନିଜ ନିଜର ଖାଦ୍ୟ ତାଲିକାରେ ସାମିଲ କରିଛନ୍ତି ।

ଗୃହିଣୀ ଜ୍ୟୋତ୍ସା ସାହୁ କହିଛନ୍ତି, କରୋନା ହେବା ଦିନରୁ ମୁଁ ରାସ୍ତାକଡ଼ ଖାଦ୍ୟ ଓ ରେସ୍ତୋରାଁ ଖାଦ୍ୟ ଉପରେ ରୋକ ଲଗାଇ ଦେଇଛି । ପିଲାମାନଙ୍କୁ ତାଗିଦ କରି କହିଛି ଯାହା ଖାଇବାକୁ ଚାହୁଁଛ କୁହ ।

ମୁଁ ଘରେ କରି ଦେବି । ଯଦିଓ ଘରେ ରହି ଅଫିସ୍ କାମ କରିବାକୁ ପଡୁଛି । ତଥାପି ସେମାନଙ୍କର ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ କଥା ଭାବି ମୁଁ ଏଭଳି କରିବାକୁ ଶପଥ ନେଇଛି ।

କର୍ପୋରେଟ କମ୍ପାନୀରେ କାମ କରୁଥିବା ସସ୍ମିତା ଦାସ କହିଛନ୍ତି, ମୁଁ ସାଧାରଣତଃ ଆମିଷ ଖାଇବାକୁ ବେଶୀ ଭଲ ପାଏ । ହେଲେ କରୋନା ହେବା ଦିନକୁ ମୁଁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଶାକାହାରୀ ପାଲଟି ଯାଇଛି ।

ଶରୀରକୁ ସୁସ୍ଥ ରଖିବା ପାଇଁ ମୁଁ ମୋ ଖାଦ୍ୟ ତାଲିକାରେ ଶାକାହାରୀ ଖାଦ୍ୟ ସବୁକୁ ସାମିଲ କରିଛି । ମୁଁ ଭାବେ ଶାକାହାରୀ ଖାଦ୍ୟ ଖାଇଲେ ତାହା ସହଜରେ ହଜମ୍ ହୋଇଯାଏ ।

ତା’ ଛଡ଼ା ଘର ପାଖରେ ପନିପରିବା ସହଜରେ ଓ ସୁବିଧାରେ ଉପଲବ୍ଧ ହେଉଥିବାରୁ ମୁଁ ଏବେ କଞ୍ଚା ପନିପରିବା ଖାଇବାକୁ ବେଶୀ ଆଗ୍ରହ ଦେଖାଉଛି ।

କେବଳ ସସ୍ମିତା ନୁହଁନ୍ତି ବରଂ ଅଧିକାଂଶ ଲୋକ ଏବେ ନିଜ ରୋଗ ପ୍ରତିରୋଧକ ଶକ୍ତି ବଢ଼ାଇବାକୁ ଯାଇ ଖାଦ୍ୟ ତାଲିକାର ଆମିଷ ଖାଦ୍ୟ ସବୁକୁ ବାଦ୍ ଦେଇଛନ୍ତି ।

ଏ ବାବଦରେ ଫୁଡ୍ ବ୍ଲଗର ଅବିନାଶ ପଟ୍ଟନାୟକ କହିଛନ୍ତି କରୋନା ଯୋଗୁଁ ଲୋକେ ଲକଡାଉନରେ । କରୋନା ଆରମ୍ଭ ହେବା ଦିନରୁ ପାରମ୍ପରିକ ଖାଦ୍ୟ ସବୁ ଫୁ୍ୟଜନ୍ ହୋଇ ସୋସିଆଲ୍ ମିଡିଆେରେ ଆସୁଛି ।

ଦିନେ ଆମ ଜେଜେମା ଓ ଆଈମାନେ ଯେଉଁସବୁ ଖାଦ୍ୟ ରୋଷେଇ କରୁଥିଲେ ତାହା ଏବେ ପୁଣିଥରେ ଖାଦ୍ୟ ଥାଳିର ଶୋଭା ବଢ଼ାଉଛି ।

କିଛି କିଛି ଫୁଡ୍ ବ୍ଲଗର୍ ଓ ଖାଦ୍ୟ ପ୍ରେମୀ ଏହାକୁ ଟିକେ ନିଜସ୍ୱ ଶୈଳୀରେ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରୁଛନ୍ତି ।

ବେଳେ ବେଳେ ଅଳ୍ପ କିଛି ଦେଶୀ ମସଲାକୁ ସ୍ପ୍ରିଙ୍କିଲ୍ କରାଯାଉଛି ତ ବେଳେ ବେଳେ ଏହାକୁ ସୋରିଷ ବାଟଣ ଦେଇ ଗ୍ରିଲ କରାଯାଉଛି । ହେଲେ ସବୁଥିରେ ପାରମ୍ପରିକ, କମ୍ ତେଲ ମସଲା ଯୁକ୍ତ ଓ ଗ୍ରିଲ୍ ଖାଦ୍ୟକୁ ଲୋକେ ବେଶୀ ପସନ୍ଦ କରୁଛନ୍ତି ।

କରୋନା ମହାମାାରୀ ଯୋଗୁ ଲୋକଙ୍କ ଖାଦ୍ୟ ଶୈଳୀ ବଦଳି ଯାଉଥିବା ଦେଖି ଅନେକ ହୋଟେଲ ବ୍ୟବସାୟୀ ମଧ୍ୟ ନିଜ ନିଜ ମେନୁ୍ୟ ବଦଳାଇବାରେ ଲାଗିଛି ।

ଏବେ ହୋଟେଲରେ ବସି ଖାଇବା ଉପରେ କଟକଣା ଥିବାରୁ କେବଳ ଅନ୍ ଲାଇନରେ ପାର୍ସଲ ପଠାଯାଉଛି । ତେବେ ଦେଶୀ ଖାଦ୍ୟର ଚାହିଦା ବଢ଼ୁଥିବା ଏବଂ ଏ ନେଇ ଅଧିକ ଅର୍ଡର ଆସୁଥିବା କହିଛନ୍ତି ଯୁବ ବ୍ୟବସାୟୀ ଶୋଭନ ।

ଲୋକାଲ ୱାୟାର

ପିଲାବେଳେ ହୋମୱାର୍କ କିଏ ବା ପସନ୍ଦ କରେ । ଚାକିରି କରିବା ପରେ ଯଦି କୌଣସି ଅବୁଝା ବସ୍ କିମ୍ବା କ୍ଲାଏଣ୍ଟର ଜିଦ ଯୋଗୁଁ ଘରେ ଅଫିସ କାମ କରିବାକୁ ପଡେ ତେବେ ବସର ଚଉଦ ପୁରୁଷ ଉଝାଳି ସାରିବା ପରେ ବି ମନ ବୁଝେନାହିଁ ।

ଘରକୁ ଦିଆଯାଇଥିବା କାମ କମ ହୋଇଥିଲେ ବି ସରିବାର ନାଁ ନିଏ ନାହିଁ । ବିଶେଷ କରି ଘର କହିଲେ ପୁରୁଷ ଲୋକଙ୍କ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଚଉକି ଉପରେ ଆରାମରେ ଗୋଡ଼ ଉପରେ ଗୋଡ଼ ପକାଇ ବସିବାକୁ ବୁଝାଇଥାଏ ।

ହେଲେ କୋଭିଡ-୧୯ ସବୁ ପ୍ରଚଳିତ ଧାରାକୁ ନାଟକୀୟ ଭାବେ ପରିବର୍ତନ କରିଦେଇଛି । ଘରୁ କାମ କରିବା ଏବେ ନୁ୍ୟ ନର୍ମାଲ ପାଲଟିଛି ।

ଠିକ ଭାବରେ ବୋତାମ ଦିଆ ଯାଇନଥିବା ସାର୍ଟ ସାଙ୍ଗକୁ ପାଇଜାମା ପିନ୍ଧି ଜୁମ୍ ଆପରେ ବୈଠକ କରିବାର ପ୍ରାରମ୍ଭିକ ଖୁସିର ଦିନ ସରିଗଲାଣି । ଲୋକେ ବୀତସ୍ପୃହ ହୋଇ ପଡ଼ିଲେଣି । ନୂଆ ସମସ୍ୟା ଉପୁଜିଲାଣି ।

ଜୀବନ ଓ ଜୀବିକା ମଧ୍ୟରେ ସନ୍ତୁଳନ ବଜାୟ ପୁଣି ପ୍ରଶ୍ନବାଚୀ ହୋଇ ଛିଡ଼ା ହୋଇଛି । କାମ ଘର ଭିତରକୁ ଧସେଇ ପସି ଆସିବା ଯୋଗୁଁ ନୂଆ ପ୍ରକାରର ଦ୍ୱନ୍ଦ୍ୱ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଛି ।

ଘରକୁ ପଶିବା ମାତ୍ରେ ଅଫିସ କଥା ଭୁଲି ଯିବା ପାଇଁ ଆମେ ସମସ୍ତେ କହୁ । ହେଲେ ଏବେ କଣ କରିବା?

ପ୍ରଥମ କଥା ହେଲା ଅଭିଯୋଗ କରିବା ବନ୍ଦ କରନ୍ତୁ । ଅସୁବିଧା ସମ୍ପର୍କରେ ଆମେ ଯେତେ ଭାବିବା ତାହା ସେତିକି ଆମକୁ କଷ୍ଟ ଦେବ ।

ମାସ୍କ ଓ ସାନିଟାଇଜରକୁ ଜୀବନରେ ଆପଣାଇ ନେବା ଭଳି ଘରୁ କାମ କରିବା ଧାରାକୁ ଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ ହେବ । ତେବେ ଯାଇ ପରିସ୍ଥିତି କିଛିଟା ସ୍ୱାଭାବିକ ହେବ ।

କାମ ଆରମ୍ଭ କରନ୍ତୁ । ତେବେ ଜାଣନ୍ତି କି ଜୀବିକା ଓ କର୍ମମୟ ଜୀବନ ସମ୍ପର୍କରେ ଭୁଲ ଧାରଣା ରହିଛି ।

ଜୀବିକା ଓ ଜୀବନ ମଧ୍ୟରେ ଥିବା ଭୁଲ ଧାରଣା ଛାଡିବାକୁ ସବୁବେଳେ ଯୁବ ଉଦ୍ୟୋଗୀମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଇ ଆସିଛି ।

ଜୀବନ ଓ ଜୀବିକା ମଧ୍ୟରେ ସନ୍ତୁଳନକୁ ନେଇ ଅଭିଯୋଗ କରୁଥିବା ବ୍ୟକ୍ତିମାନେ ଜୀବନ ଜୀଇଁବାର ଦୃଷ୍ଟିକୋଣ ଥରେ ବଦଳାଇବା ଉଚିତ ।

ଅଧିକ ଅଭିଯୋଗ କରୁଥିବା ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କର କୌଣସି ଆଗ୍ରହ ନଥାଏ । ପରିବା କଟା ଛୁରି ଓ ଭ୍ୟାକୁମ କ୍ଲିନର ସେମାନଙ୍କ ପାଇଁ ମୂଲ୍ୟହୀନ । ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ଭାବେ କିଛି ଦେଖୁ ନଥିଲେ ବି ହାତରେ ରିମୋଟ ଧରି ଗୋଟିକ ପରେ ଗୋଟିଏ ଚ୍ୟାନେଲ ବଦଳାବା ସେମାନଙ୍କ ପ୍ରବୃତି ।

ତେଣୁ ପ୍ରଥମେ ଜୀବନ ଜୀଇଁବାର ଦୃଷ୍ଟିକୋଣ ବଦଳାନ୍ତୁ । ଦେଖିବେ ଜୁମ୍ କଲ୍ ଭିତରେ ବି ନୂତନ ଆଶାର ଅଙ୍କୁରୋଦଗମ ହେବ ।

ଗତକାଲି ମୋ ପୁତୁରା ଦୁର୍ଗା ପ୍ରସାଦ ଦାସ ମୋ ପାଖକୁ ସୁନ୍ଦର ଭିଡିଓଟିଏ ପଠାଇଛି । ଭିଡିଓରେ ସେ ଗୀତ ଗାଉଥିବା ବେଳେ ତା ଝିଅ ଆନ୍ନା ସୁନ୍ଦର ଭାବେ ପିଆନୋ ବଜାଉଛି ।

ଭିଡିଓଟି ମନ୍ତ୍ରମୁଗ୍ଧ କରିଦେବା ଭଳି ହୋଇଛି । ମୋ ପୁତୁରା କନସଲଟାଣ୍ଟ ଭାବେ କାମ କରୁଥିବା ବେଳେ ଆନ୍ନା ଜଣେ ଛାତ୍ରୀ । ଉଭୟେ ଅନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ କାଳ ଯାଏଁ ଅଦ୍ଭୁତ ପରିସ୍ଥିତିରେ ଘରୁ କାମ କରିବାକୁ ଏକପ୍ରକାର ବାଧ୍ୟ ।

ହେଲେ ଭବିଷ୍ୟତ ପାଇଁ ସେମାନେ ସୁନ୍ଦର ସ୍ମୃତି ସାଉଁଟି ପାରିଛନ୍ତି । ପଚାଶ ବର୍ଷ ପରେ ଆନ୍ନାର ପିଲାମାନେ ଏଇ ସୁନ୍ଦର ସ୍ମୃତିକୁ ଦେଖି ପ୍ରେରଣା ପାଇପାରିବେ ।

ଆଉ ଏକ କାମ ହେଲା ନିଜକୁ ବାଂଟିବା । ବିଭିନ୍ନ କାମ, ଲୋକଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ନିଜକୁ ନିୟୋଜିତ ରଖନ୍ତୁ । ଏହାର ଗୁଣକାରୀ ପ୍ରଭାବ ରହିଛି ।

ଫାଇନ ଆର୍ଟସରେ ତିନିବର୍ଷିଆ କୋର୍ସ କରୁଥିବା ମୋ ଝିଅ ନେହା ଏବେ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟରେ ଦ୍ୱିତୀୟ ବର୍ଷର ଛାତ୍ରୀ । ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟରେ ନୂଆ ବ୍ୟାଚ ଯୋଗ ଦେବା ସମୟ ହୋଇଗଲାଣି ।

ଶିକ୍ଷାର ବଦଳିଥିବା ପରିଭାଷାକୁ ନେଇ ଉକ୍ରଣ୍ଠିତ ନୂଆ ପିଲାଙ୍କ ପାଇଁ ନେହା ଗୋଟିଏ ୱେବସାଇଟ ତିଆରି କରିଛି । ନୂଆ ପିଲାଙ୍କ ପାଇଁ ଘରୁ ନେହା ସେସନ କରୁଛି ।

ଏବେ ସେସନରେ ଅନେକ ପିଲା ଯୋଡି ହୋଇଗଲେଣି । ନେହାର ଖୁସି କହିଲେ ନସରେ । ତାର କୌଣସି ଅଭିଯୋଗ ନାହିଁ । ନିଜକୁ ପିଲାମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ସେ ହଜାଇ ଦେଇଛି ।

ଅନ୍ୟପକ୍ଷରେ ଆମେମାନେ ନିଜକୁ ନିୟୋଜିତ ରଖୁନାହୁଁ । ଘରୋଇ ସହାୟକଙ୍କୁ ଇଂରାଜୀ କହିବା ଶିଖାଇ ପାରିବେ ।

ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ମା କିମ୍ବା ସ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ବଦଳରେ ରୋଷେଇ କରିପାରିବେ, ବୁଢ଼ୀ ମାଆକୁ ଗୀତ ଡାଉନଲୋଡ କରିବା ଶିଖାଇ ପାରିବେ ।

ଅନେକ ଦିନ ହେଲା ଭେଟି ନଥିବା ସାଙ୍ଗକୁ ହ୍ୱାଟସଆପ କଲ୍ କରି କିମ୍ବା ନିଜ ବଗିଚାରୁ କିଛି ଫୁଲ ପଡୋଶୀଙ୍କ ଘରକୁ ପଠାଇ ଆପଣ ନିଜକୁ ନିୟୋଜିତ ରଖିପାରିବେ ।

ଉଦ୍ଦେଶ୍ଯ ଭଲ ଥିଲେ ସାଧାରଣ ପ୍ରୟାସଟିଏ ମଧ୍ୟ ଆପଣଙ୍କୁ ଅଫୁରନ୍ତ ଖୁସି ପ୍ରଦାନ କରିବ ।

ଲୋକେ କଠିନ ପରିଶ୍ରମ କଲେ ମରି ଯାଆନ୍ତି ନାହିଁ ବରଂ କର୍ମହୀନତା ସେମାନଙ୍କୁ ମାରି ଦେଇଥାଏ । ଏହି ଚିନ୍ତାଧାରା ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟ ପାଇଁ ଅଧିକ ଉପଯୋଗୀ ।

ଏବେ ଆମ ଘରୋଇ ସହାୟିକା ଅର୍ଚ୍ଚନାର ଦେଖାଶୁଣା କରୁଛୁ । ସେ କୋଭିଡ ପଜିଟିଭ ଚିହ୍ନଟ ହୋଇଛି । ଭୁବନେଶ୍ୱର ମହାନଗର ନିଗମର କୋଭିଡ ଟିମର କର୍ମଚାରୀମାନେ ତାର ପରୀକ୍ଷଣ ପାଇଁ ଆସିଥିଲେ ।

ଯୁବ ଡାକ୍ତର ଡା ଶିବ ଶଙ୍କର ପାଢ଼ି ଓ ତାଙ୍କ ସହାୟକ ଅପରାହ୍ନରେ ଆସିଥିଲେ । ବେଶ ଗରମ ଅନୁଭୂତ ହେଉଥିଲା ।

ଗୋଟିଏ ଦିନରେ ଏତେ ଜାଗାକୁ ପରୀକ୍ଷଣ କରିବାକୁ ଯିବାକୁ ପଡୁଛି ଯେ ସେମାନଙ୍କୁ ନିଃଶ୍ୱାସ ମାରିବାକୁ ତର ନାହିଁ । ଏମତି ପରିଶ୍ରମ ସେମାନେ ବେଶ କେଇ ମାସ ହେଲା କରୁଛନ୍ତି ।

ଆଉ କେତେଦିନ ସେମାନଙ୍କ ଏପରି କଠିନ ପରିଶ୍ରମ କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ ଜଣାନାହିଁ । ହେଲେ ଆମେ ପାଇଜାମା ପିନ୍ଧି ଜୁମ୍ ମିଟିଂ କରିବାରେ ଜୀବନ ଓ ଜୀବିକାର ସନ୍ତୁଳନ କଥା ଆଲୋଚନା କରୁଛୁ ।

ବନ୍ଧୁମାନେ କଥା କୁଆଡ଼େ ଗଲାଣି । ନିଜକୁ ସହାନୁଭୂତି ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିବା ବନ୍ଦ କରିବାରୁ ପ୍ରସଙ୍ଗ ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ । ନିଜ ପ୍ରତି ନୁହେଁ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ସହାନୁଭୂତିଶୀଳ ହୁଅନ୍ତୁ ।

ସ୍ତ୍ରୀ କରୁଥିବା ପରିଶ୍ରମ ପାଇଁ ତାଙ୍କୁ ପ୍ରଶଂସା କରନ୍ତୁ, ଘରୋଇ ସହାୟକ/ସହାୟିକାଙ୍କୁ ପ୍ରଶଂସା କରନ୍ତୁ, ଡ୍ରାଇଭର, କ୍ଷୀରବାଲା, ଖବରକାଗଜ ହକର୍ଙ୍କ ପ୍ରତି ସମ୍ବେଦନଶୀଳ ହୁଅନ୍ତୁ ।

ଆପଣ ଅନୁଭବ କରିବେ ଯେ, କାମ ଆଦୌ ଅଭିଶାପ ନୁହେଁ । ଯେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆପଣ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ସମ୍ବେଦନଶୀଳ ଅଛନ୍ତି ସେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କାମ ଆପଣଙ୍କ ପାଇଁ ଆଦୌ ବୋଝ ହେବ ନାହିଁ ।

ବନ୍ଧୁମାନେ ଲେଖା ସାରିବା ପୂର୍ବରୁ ଏତିକି କହିବି ଯେ, ବେଳେବେଳେ ଉଣାଅଧିକେ ସମସ୍ତେ ନିରାଶ, ହତୋତ୍ସାହିତ, ବିଚଳିତ ଅନୁଭବ କରିଥାନ୍ତି ।

ଆମେ ସମସ୍ତେ ଏପରି ଏକ ସମୁଦ୍ରଯାତ୍ରାରେ ବାହାରିଛୁ ଯାହାର ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ମ୍ୟାପ ନାହିଁ । ହେଲେ ଦିନେ ନା ଦିନେ ଆମେ କୂଳରେ ପହଁଚିବା ।

(ଲେଖକ ଓଡ଼ିଶା ସରକାରଙ୍କ କୋଭିଡ-୧୯ ମୁଖପାତ୍ର ତଥା ଓଡିଶା ଦକ୍ଷତା ବିକାଶ ପ୍ରାଧିକରଣର ଅଧ୍ୟକ୍ଷ)

ସମ୍ବଲପୁର, ଅଗଷ୍ଟ ୨୩(ଲୋକାଲ ୱାୟାର): ଆଜି ପାଳନ କରାଯାଉଛି ପଶ୍ଚିମ ଓଡ଼ିଶାର କୃଷିଭିତ୍ତିକ ଗଣପର୍ବ ନୂଆଁଖାଇ ।

ଭାଦ୍ରବ ଶୁକ୍ଳ ପକ୍ଷ ପଞ୍ଚମୀ ତିଥିରେ ଆଜି ପଶ୍ଚିମ ଓଡ଼ିଶାରେ ମା’ ସମଲେଶ୍ୱରୀଙ୍କ ସମେତ ବିଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନରେ ଅଧିଷ୍ଠାତ୍ରୀ ଦେବୀଙ୍କ ଠାରେ ନବାନ୍ନ ଲାଗି ହୋଇଛି ।

ମା’ଙ୍କ ନବାନ୍ନ ପାଇଁ ଲୋକଙ୍କ ଘରୁ ନୂଆ ଧାନ ଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ଶାଢ଼ି ଓ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ପୂଜା ସାମଗ୍ରୀ ଅଣାଯିବା ପରେ ସେବାୟତମାନେ ନବାନ୍ନ ଲାଗି କରିଛନ୍ତି ।

ଏହାପରେ ଲୋକମାନେ ନିଜ ନିଜ ଘରେ ଅଧିଷ୍ଠାତ୍ରୀ ଦେବୀଙ୍କ ପୂଜାର୍ଚ୍ଚନା କରି ନବାନ୍ନ ଗ୍ରହଣ କରିଛନ୍ତି ।

ସମ୍ବଲପୁରରେ ‘ମା ସମଲେଇ’ଙ୍କ ନିକଟରେ ନବାନ୍ନ ଲାଗି ହୋଇଥିବା ବେଳେ ବୌଦ୍ଧ ଜିଲ୍ଲାରେ ‘ମା ଭୈରବୀ’, ଝାରସୁଗୁଡ଼ା ଓ ବରଗଡ଼ ଜିଲ୍ଲାରେ ‘ମା ସମଲେଇ’, ସୁନ୍ଦରଗଡ଼ ଜିଲ୍ଲାରେ ‘ମା ସମଲେଇ’ ଓ ‘ଶିଖର ବାସିନୀ’, ବଲାଙ୍ଗୀରରେ ‘ମା ପାଟଣେଶ୍ୱରୀ’ ଏବଂ ସୁବର୍ଣ୍ଣପୁର ଜିଲ୍ଲାରେ ‘ମା ସୁରେଶ୍ୱରୀ’ଙ୍କ ନିକଟରେ ନବାନ୍ନ ଲାଗି ହୋଇଛି ।

ପରମ୍ପରାଗତ ଭାବେ ନୂଆଁଖାଇର ରୀତିନୀତି ଆଜି ପାଳନ ହୋଇଥିଲେ ମଧ୍ୟ କରୋନା ମହାମାରୀ ଯୋଗୁ ଏହି ପର୍ବର ମୂଳପିଣ୍ଡ ‘ଜୁହାର’ରେ ଏବେ ଖୁସି ନାହିଁ କି କେଉଁ ସ୍ଥାନରେ ‘ଭେଟଘାଟ’ର ମଞ୍ଚ ଦୁଲୁକୁନାହିଁ ।

ମହାମାରୀ କରୋନା ଚଳିତ ବର୍ଷ ନୂଆଁଖାଇ ପର୍ବର ସମସ୍ତ ସରାଗକୁ ଲୁଟି ନେଇଛି କହିଲେ ଅତୁ୍ୟକ୍ତି ହେବନାହିଁ ।

ନବାନ୍ନ ଲାଗି ହେବା ପରେ ପରିବାର, ଭାଇବନ୍ଧୁ କୁଟୁମ୍ବ ଓ ସମ୍ପର୍କୀୟମାନେ ଏକାଠି ଭୋଜନ କରିଥାନ୍ତି ।

ବଡ଼ମାନଙ୍କ ପାଦ ଛୁଇଁ ସାନ ମାନେ ଜୁହାର ହେବା ସହ ଆଶୀର୍ବାଦ ଲୋଡ଼ିଥାନ୍ତି । ସମବୟସ୍କ ମାନେ ପରସ୍ପରକୁ ଜୁହାରରେ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଇ ଆଲିଙ୍ଗନ କରିଥାନ୍ତି ।

ଏହି ଚିତ୍ର ଚଳିତ ବର୍ଷ ଦେଖିବାକୁ ମିଳିନାହିଁ । ଏଥର କରୋନା ମହାମାରୀରେ ଶଙ୍କାଗ୍ରସ୍ତ ମହିଳାମାନେ ଏଥର ଠିକ୍ ଭାବେ ଘର ଲିପାପୋଛା କି, ପତ୍ରତୋଳା କି ଚୂନା ପ୍ରସ୍ତୁତି କି ନୂଆ ଧାନରୁ ଚରୁ କରିପାରିନାହାନ୍ତି ।

କରୋନା ସଟ୍ ଡାଉନ ବଜାରର କୋଳାହଳକୁ ବନ୍ଦ କରି ଦେଇଥିବାରୁ ପୁରୁଷମାନେ ମଧ୍ୟ ଗୁହାଳ ସାମଗ୍ରୀ କି ସାଜସଜ୍ଜା ଜିନିଷ କିଣିପାରିନାହାନ୍ତି ।

ଗାଁ ଗହଳିର ଛୋଟ ଚାକିରିଆ କି ଦିନ ମଜୁରିଆଙ୍କ ପାଖରେ ମହାମାରୀ ସମୟରେ ଦି’ ପଇସା ନାହିଁ ।

ନୂଆଁଖାଇର ସମସ୍ତ ବରାଦ ଖୁସିକୁ ପୂରଣ କରିବାରେ ସେସବୁ ପରିବାର ବିଫଳ ହୋଇଛନ୍ତି ।

ନା ଅଛି ନୂଆ ପୋଷାକ ନା ବନ୍ଧୁବାନ୍ଧବଙ୍କ ନିମନ୍ତ୍ରଣର ସାମର୍ଥ୍ୟ । ‘ସବୁ ସେଇ ମା’ଙ୍କ ଇଚ୍ଛା’ ଏହାହିଁ ଦୁଃଖ ଭରା ମନରୁ ବାହାରି ଆସିଛି.. ।

ଦୂର ସ୍ଥାନ କି ଦେଶବିଦେଶରେ ରହୁଥିବା ଭାଇବନ୍ଧୁ କୁଟୁମ୍ବ ଏଥର ପରିବାର ସହ ସାଙ୍ଗ ହୋଇ ନବାନ୍ନ ଖାଇବାକୁ ଛୁଟି ଆସିନାହିଁ ।

ମନରେ ରହି ଯାଇଛି କରୋନାର ଭୟ, ଆଶଙ୍କା । ପିଢ଼ି ପିଢ଼ି ଧରି ନୂଆଁଖାଇରେ ଗାଁ ଦାଣ୍ଡରେ ଦେଖାଯାଉଥିବା କୋଳାହଳ କି ସାଙ୍ଗ ହୋଇ ନବାନ୍ନ ଗ୍ରହଣ ଚିତ୍ର ଆଜି ବିରଳ ହୋଇ ଯାଇଛି ।

ପରିବାରମାନେ ପରସ୍ପର ସହ ଡାଲି, ଚାଉଳ, ପରିବା ଥାଳି (ଅଢ଼ିଆ) ଦିଆନିଆ କରିବାକୁ ଆଜି ଭୟ କରିଛନ୍ତି ।

କରୋନା କଟକଣା ଏଥର ଗାଁଗହଳିରେ ଗୌନ୍ତିଆ ପରିବାରକୁ ଲୋକଙ୍କୁ ଏକାଠି ଭୋଜନ କରାଇବାର ପରମ୍ପରା ରକ୍ଷା କରିବାକୁ ଦେଇନାହିଁ ।

ଯାହାବି କିଛି ବିଧିରକ୍ଷା ହୋଇଛି କେବଳ ପରିବାର ସଦସ୍ୟଙ୍କ ମଧ୍ୟ ଜୁହାର ଓ ଏକାଠି ନବାନ୍ନ ଗ୍ରହଣ । ତାହା ପୁଣି ଅଧିଷ୍ଠାତ୍ରୀ ଦେବୀଙ୍କ ବିନା ଦର୍ଶନରେ ।

ପୁଲିସ ସୁରକ୍ଷା ମଧ୍ୟରେ ରହିଛି ସମସ୍ତ ଅଧିଷ୍ଠାତ୍ରୀ ଦେବୀଙ୍କ ମନ୍ଦିର ଓ ପୀଠ । ହାତଗଣତି ସେବାୟତ ମାସ୍କ ପରିଧାନ କରି କରୋନା କଟକଣାର ସାମାଜିକ ଦୂୂରତ୍ୱ ମଧ୍ୟରେ ନୀତିକାନ୍ତି ସମ୍ପନ୍ନ କରିିଛନ୍ତି ।

ଆଉ ବ୍ୟାକୁଳ ଭକ୍ତ ଶହେ ଦୁଇ ଶହ ମିଟର ଦୂରରୁ ପୁଲିସ ବ୍ୟାରିକେଡ ପାଖରେ ଛିଡ଼ା ହୋଇ ମନ୍ଦିରର ବାହ୍ୟ ରୂପକୁ ଦର୍ଶନ କରି ନିଜ ମନକୁ ଚରିତାର୍ଥ କରିବାକୁ ବାଧ୍ୟ ହୋଇଛି ।

ଅପରପକ୍ଷରେ କାହିଁ କେଉଁ କାଳରୁ ସହରଠୁ ଆରମ୍ଭ କରି ଗାଁ ଗହଳିରେ ସବୁଠି ନୂଆଁଖାଇ ଅବସରରେ ହୋଇଥାଏ ମହାମିଳନ ‘ଭେଟଘାଟ’ ।

ଅପରାହ୍ନରେ ହୋଇଥାଏ ଖେଳକୁଦ ପ୍ରତିଯୋଗିତା କିମ୍ବା ବିଭିନ୍ନ ସାଂସ୍କୃତିକ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ।

କିନ୍ତୁ ବିଗତ ୫ ମାସ ହେଲା ପଶ୍ଚିମ ଓଡ଼ିଶାରେ କଳାକାର ହାତ ବାନ୍ଧି ବସିଛି । ଢୋଲ, ନିଶାନ, ତାସା, ମହୁରୀ କି ଝାଞ୍ଜର ଗୁରୁଗମ୍ଭୀର ଶବ୍ଦ କେଉଁଠି ବି ଶୁଭିନାହିଁ । ନୃତ୍ୟ ଶିଳ୍ପୀ ପାଦରେ ଘୁଙ୍ଗୁର ବାନ୍ଧିବା ଭୁଲି ଗଲାଣି ।

କେଉଁଠି ବି ସାସ୍କୃତିକ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମର ମଞ୍ଚଟିଏ ଦେଖିବାକୁ ମିଳିନାହିଁ । ଏହି ସ୍ଥିତିର ସବୁଟାରୁ କରୁଣ ଚିତ୍ର ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଛି ନୂଆଁଖାଇରେ ।

କରୋନା ମହାମାରୀ ଯୋଗୁ ସବୁଠି ‘ଭେଟଘାଟ’ ବନ୍ଦ ଏବଂ ହଜାର ହଜାର କଳାକାରଙ୍କ ଆଖିରେ ଲୁହ ।

ଶତାଧିକ ଲୋକନୃତ୍ୟ ଅନୁଷ୍ଠାନ ନା କରିଛନ୍ତି ରିହର୍ସଲ ନା ସେମାନଙ୍କୁ କେଉଁ ମଞ୍ଚରୁ ମିଳିଛି ନିମନ୍ତ୍ରଣ ।

ପଶ୍ଚିମ ଓଡ଼ିଶା ସଂସ୍କୃତିର ମୂଳପିଣ୍ଡ ଲୋକନୃତ୍ୟର ମାଧୁର୍ଯ୍ୟ ଓ ଲୋକସଙ୍ଗୀତର ଧୂୂନ୍ ପ୍ରତିଧ୍ୱନିତ ହୋଇପାରିନାହିଁ ।

ସମ୍ବଲପୁରର ସମ୍ବଲପୁରୀ, କଳାହାଣ୍ଡିର ଘୁମୁରା, ଟିଟିଲାଗଡ଼ର ଢାପ୍, ସୁନ୍ଦରଗଡ଼ର କରମା ଏବଂ ବଲାଙ୍ଗିରର ଘୁବୁକୁଡ଼ୁ ନୃତ୍ୟର କଳାକାର ଆଖିରେ ଲୁହ ।

କେଉଁଠି ସେ ଦେଖାଇବ ନିଜର କଳା । ବର୍ଷକର ପେଟପାଟଣା ପାଇଁ କଳାକହାର ଯଦି ଏବେ ମଞ୍ଚ ନପାଇଲା, ବର୍ଷ ସାରା ତ ଉପାସ ରହିବ ।

କେବଳ କଳାକାର ନୁହଁନ୍ତି, ସାଂସ୍କୃତି ମଞ୍ଚ ସହ ଜଡ଼ିତ ବିଭିନ୍ନ ବ୍ୟାବସାୟିକ ସଂସ୍ଥାରେ ବି ପଡ଼ିଛି ତାଲା ।

ନୂଆଁଖାଇରେ ଅଧିଷ୍ଠାତ୍ରୀ ଦେବୀଙ୍କ ନିକଟରେ ହାତ ଯୋଡ଼ିଥିବା ଭକ୍ତ ମନରେ ଏବେ ଗୋଟିଏ ପ୍ରଶ୍ନ, ‘ହେ …. ମା.. କେବେ ଯିବ ଏ କରୋନା!

ପୁଣି ମୋ ମନରେ, ମୋ ପରିବାର ମୁହଁରେ ହସ ଫେରିଆସିବ.. । ପୁଣି ମୁଁ ମନ୍ଦିରରେ ପାଇବି ମା’ର ଦର୍ଶନ??’

ଲୋକାଲ ୱାୟାର

ଭୁବନେଶ୍ୱର, ଅଗଷ୍ଟ ୨୩ (ଲୋକାଲ ୱାୟାର) : ଆଜି ପଶ୍ଚିମ ଓଡ଼ିଶାର ଗଣପର୍ବ ‘ନୂଆଁଖାଇ’ । ଏଥିପାଇଁ ଉତ୍ସବ ମୁଖର ଗାଁଠାରୁ ସହର । ଘରେ ଘରେ ପିଠା, ମିଠାର ଆସର ।

ହେଲେ ଏଥର କରୋନା କଟକଣା ପାଇଁ ନୂଆଁଖାଇ ମଉଜ ଫିକା ପଡିଛି । କରୋନା ଯୋଗୁଁ ଭେଟଘାଟ ଓ ସାଂସ୍କୃତିକ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଗୁଡ଼ିକରେ କଟକଣା ଲଗାଇଥିଲେ ମଧ୍ୟ ପରାମ୍ପରା ବଜାୟ ରଖିବାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତି କରାଯାଇଛି ।

କାହିଁକି ପାଳିତ ହୁଏ ନୂଆଁଖାଇ ବା ନବାନ୍ନ ?

ଧାନ ଅମଳର ଖୁସିରେ ଚାଷୀମାନେ ନୂଆଁଖାଇ ପର୍ବ ପାଳନ କରିଥାନ୍ତି । ବର୍ଷା ଶେଷ ହେବା ପରେ ଶରତ ଋତୁ ଧରା ପୃଷ୍ଠରେ ଅବତରଣ କରେ ।

ଏହି ସମୟରେ ଚାଷୀ ଜମିରେ ବେଉଷଣ କାର୍ଯ୍ୟ ଆରମ୍ଭ କରିଥାଏ ପରେ ସହଳ ଅମଳକ୍ଷମ ଧାନ ଗର୍ଭଧାରଣ କରି କେଣ୍ଡା ପକେଇବାର କାର୍ଯ୍ୟ କରିଥାଏ ।

ଚାଷୀ ପ୍ରଥମକରି ଅମଳକ୍ଷମ ଧାନକୁ ଇଷ୍ଟଦେବୀଙ୍କଠାରେ ସମର୍ପଣ କରିବା ହିଁ ନବାନ୍ନ ଭକ୍ଷଣ । ଏହାକୁ ପଶ୍ଚିମ ଓଡ଼ିଶାର ଆଞ୍ଚଳିକ ଭାଷାରେ ନୂଆଁଖାଇ କୁହାଯାଏ ।

ନୂଆଁଖାଇ ପାଳନ ନିମନ୍ତେ ଆଗରୁ “ଲଗନ” ବା “ତିଥି” ନିର୍ଣ୍ଣୟ କରି ପୂଜା ଆଦି ସହ ଆରିସା ପିଠା ଭୋଗ କରାଯାଇଥାଏ ।

କେଉଁ ରୀତିନୀତି ଓ ବିଧି ସହ ହୁଏ ନୂଆଁଖାଇ?

ଏହି ପର୍ବ ଭାଦ୍ରବ ମାସର ଶୁକ୍ଲ ପଞ୍ଚମୀ ତିଥିରେ ଗଣେଶ ଚତୁର୍ଥୀ ପରଦିନ ପାଳିତ ହୋଇଥାଏ।

ଏହି ଦିନର ଅମୃତବେଳା ବା ଶୁଭବେଳ ଜ୍ୟୋତିଷମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ନିର୍ଣ୍ଣୟ କରାଯାଇଥାଏ ।

ଲଗ୍ନ ଅନୁସାରେ ପ୍ରଥମେ ଇଷ୍ଟଦେବୀଙ୍କଠାରେ ନୂଆକରି ଅମଳ କରାଯାଇଥିବା ଷାଠିଆଧାନରୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ଅନ୍ନ ଲାଗି କରାଯାଇଥାଏ।

ନୂଆଧାନରୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ଚୁଡ଼ା, ଭାତ, କ୍ଷୀରି, ମଣ୍ଡାପିଠା ନିଜ ନିଜ ଘରେ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରି ନିଜ ନିଜର ଇଷ୍ଟଦେବୀ, ଗ୍ରାମଦେବୀ , ଦେବତା, ଆରାଧ୍ୟ ପାଖରେ ପ୍ରଥମେ ଲାଗି ହେବାପରେ ଏହା ନବାନ୍ନରେ ପରିଣତ ହୋଇଥାଏ।

ଏହାପରେ ପରିବାରର ମୁଖ୍ୟଙ୍କ ହାତରୁ ସଭିଏଁ ନବାନ୍ନ ଭୋଗ ଗ୍ରହଣ କରିବା ସହ ସେମାନଙ୍କୁ ପ୍ରଣାମକରି ଆଶୀର୍ବାଦ ଗ୍ରହଣ କରନ୍ତି।

ଏହାପରେ ସଭିଁଙ୍କୁ ନୂଆଁଖାଇ ଭେଟଘାଟର ଶୁଭେଚ୍ଛା ଜଣାଇଥାନ୍ତି। ଭେଟଘାଟ ଶେଷ ହେବାପରେ ଗାଁରେ ଖେଳକୁଦ ପ୍ରତିଯୋଗିତା ସହ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ସାଂସ୍କୃତିକ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ମଧ୍ୟ ଆୟୋଜିତ ହୋଇଥାଏ।

ସାମାଜିକ ଏକତାର ପର୍ବ

ନୂଆଁଖାଇରେ ଦେଶ ଓ ବିଦେଶରେ ରହୁଥିବା ପଶ୍ଚିମ ଓଡ଼ିଶାର ଲୋକ ନବାନ୍ନ ଦିନ ଘର ଉପସ୍ଥିତ ରହିଥାନ୍ତି ।

ସମାନତା ଏବଂ ଏକତାର ବାର୍ତ୍ତା ବହନ କରେ ନୂଆଁଖାଇ। ପୂର୍ବ ଶତୃତାକୁ ଭୁଲିକରି ସଭିଏଁ ଏକଜୁଟ ହୋଇ ନୂଆଖାଦ୍ୟ ଖାଇଥାନ୍ତି।

ଖାଇ ସାରି ପରିବାରର ସମସ୍ତ ବ୍ୟକ୍ତି ନିଜର ବୟସ୍କ ମାନଙ୍କୁ ଭୂମିଷ୍ଠ ପ୍ରଣାମ ସହ ଆଶୀର୍ବାଦ ଗ୍ରହଣ କରନ୍ତି ।

ପରେ ପିଠା ପଣା ସହ ନବାନ୍ନ ଭୋଜି ଖାଇ ସାରି ଗ୍ରାମ ବା ପଡ଼ୋଶୀରେ ଥିବା ସମସ୍ତ ବୟୋଜ୍ୟେଷ୍ଠ ମାନଙ୍କୁ ଭେଟି ପ୍ରଣାମ କରିଥାନ୍ତି । ସମସ୍ତେ ମିଶିକରି ନାଚ ଓ ଖେଳ କରିଥାନ୍ତି ।

ନୂଆଁଖାଇ ବାସି

ନୂଆଁଖାଇର ପରଦିନକୁ ନୂଆଁଖାଇ ବାସି କୁହାଯାଏ। ଏହି ଦିନଟିକୁ ମଉଜ ମଜଲିସର ଦିନ ଭାବେ ପାଳନ କରାଯାଏ।

ନୂଆଁଖାଇ ଦିନ ନିଜର ଇଷ୍ଟଦେବୀଙ୍କୁ ଭୋଗଲାଗି କରାଯାଉଥିବାରୁ ସେଦିନ ପ୍ରାୟତଃ କେହି ଆମିଷ ଖାଆନ୍ତି ନାହିଁ। ସେଥିପାଇଁ ଏହି ଦିନ ସଭିଏଁ ଆମିଷ ଖାଇଥାନ୍ତି।

ଲୋକାଲ ୱାୟାର

ଭୁବନେଶ୍ୱର, ଅଗଷ୍ଟ ୨୧(ଲୋକାଲ ୱାୟାର): କରୋନାର ଲକ୍ ଡାଉନ କଟକଣା ଢିଲା ପଡ଼ିବା ପରର କଥା । ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା ଆମ କାହାଣୀ ।

ହାଲକା ହାଲକା ବର୍ଷା ଭିଜା ଶୀତର ପରଶ ପାଇ ଯେବେ ମୁଁ ପ୍ରଥମ କରି ତା’ ଦୁନିଆରେ ପାଦ ଥାପିଥିଲି । ଇଷତ୍ ସବୁଜ ରଙ୍ଗର ଏରୁଣ୍ଡି ଡେଇଁ ଭିତରକୁ ପ୍ରବେଶ କରୁ କରୁ ଆଖି ଯାଇ ଅଟକଲି ତା’ ମୁହଁରେ ।

ଶାନ୍ତ, ଗମ୍ଭୀର ଚେହେରା ଭିତରେ ସ୍ମିତ ହସ କିନ୍ତୁ ମାଦକତା ଭରୁଥିଲା ପରିବେଶରେ । ନିସ୍ତବ୍ଧ ନିର୍ଜନତାର ସ୍ୱର ସେଠି ଲାଗୁଥିଲା ଖୁବ୍ ଆତ୍ମିକ ।

ଭୟର ଲେଶ ମାତ୍ର ଅନୁଭବ ହେଉନଥିଲା ତା’ପାଖେ । ବରଂ ଲାଗୁଥିଲା ଯେମିତି ଏକ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ପଥର ଯାତ୍ରୀ ସାଜିଛି ମୁଁ ।

ତେବେ ମୋର ଏହି ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଯାତ୍ରାର ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା ସେଦିନ ଯେଉଁଦିନ ମୁଁ ଓ ମୋ ସାଙ୍ଗ ମିଶି ଲଳିତଗିରି ରତ୍ନଗିରି ଅଭିମୁଖେ ଯିବା ପାଇଁ ଯୋଜନା କରିଥିଲୁ ।

ସେଦିନ ଥାଏ ଶୁକ୍ରବାର ଏକ ଅଳସ ସକାଳ । ଭୋର ପ୍ରାୟ ୫ଟା ହେବ । ଆଲାର୍ମ ଲଗାଇ ଉଠିଲି । ରେଡ୍ଡି ହୋଇ ଅପେକ୍ଷା କଲି ମୋ ବନ୍ଧୁଙ୍କୁ ।

ବୁଲେଟ୍ ଆସି ଲାଗିଲା ଘର ଆଗେ ଆଉ ଆମେ ବାହାରିଲୁ ଗନ୍ତବ୍ୟ ରାସ୍ତାରେ । ନନ୍ଦନକାନନ ରାସ୍ତା ଦେଇ କଟକରେ ପହଞ୍ଚିଲା ବେଳେ କାଠଯୋଡଡ଼ର ପାହାନ୍ତିଆ ପବନ ମନରେ ଶିହରଣ ସୃଷ୍ଟି କରୁଥିଲା ।

ଜାତୀୟ ରାଜପଥର ଗୋଟିଏ ପରେ ଗୋଟିଏ ମାଇଲଖୁଣ୍ଟ ଅତିକ୍ରମ କରି ବୁଲେଟର ଗତି ବଢ଼ିଚାଲିଥାଏ ଆଗକୁ ଆଗକୁ । କଟକ ପାରି ହୋଇ ଯାଜପୁର ଆଉ ସେଠାରୁ ବୁଲେଟ ଯାଇ ଲାଗିଲା ସିଧା ଚଣ୍ଡିଖୋଲ ପାଖେ ।

ଅଳ୍ପ କିଛି ଫଳ ଆଉ ବିସ୍କୁଟ ଧରି ଜିଓ ଲୋକେସନ୍ ସହାୟତାରେ ଆମେ ବାହାରିଲୁ ଲଳିତଗିରି-ରତ୍ନଗିରି-ଉଦୟଗିରି ଅଭିମୁଖେ ।

ପାହାଡ଼ ଘେରା ରାସ୍ତା । କଳା ମିଚି ମିଚି ପିଚୁର ଗାଢ଼ ରଙ୍ଗ; ସବୁଜ ପରିବେଷ୍ଟନୀରେ ଆହୁରି ଚମକ୍ରାର ଓ ଆକର୍ଷଣୀୟ ଅନୁଭବ ହେଉଥାଏ ।

ନିସ୍ତବ୍ଧତା ବି ଯେ ବେଳେ ବେଳେ ଆମୋଦିତ କରେ । ପ୍ରକୃତିକୁ ଭଲ କରି ବୁଝିବାକୁ ବାଟ କଢ଼ାଏ ଏକଥା ସେଦିନର ନିର୍ଜନ ରାସ୍ତାରେ ବୁଲେଟର ଘୁଡୁ ଘୁଡୁ ଶବ୍ଦ ଭିତରେ ବେଶ ସ୍ପଷ୍ଟ ବୁଝି ହେଉଥିଲା ।

ଦୀର୍ଘ ଦିନର ଲକ୍ ଡାଉନ ଅବଧି ପରେ ହଠାତ୍ ଖୋଲା ଆକଶ ତଳେ ବୁଲିବାର ମଜା ଥିଲା ନିଆରା ।

ପ୍ରଥମେ ପାଦ ଯାଇ ପଡ଼ିଲା ଲଳିତଗିରି ପାଦ ଦେଶରେ । ପାହାନ୍ତିଆ ସକାଳର ସୁନେଲି କିରଣ ସତେ ଯେମିତି ଏକ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ବାତାବରଣ ସୃଷ୍ଟି କରୁଥିଲା ।

ମନେ ପଡ଼ି ଯାଉଥିଲା ସେଦିନ ଇତିହାସ ବହିରେ ପଢ଼ିଥିବା କଳିଙ୍ଗ ଯୁଦ୍ଧର କାହାଣୀ । ଅବଚେତନ ମନର ଝରକା ଡେଇଁ ଭାସି ଆସୁଥିଲା ଇଆଡୁ ସିଆଡୁ ଗୁଡ଼ାଏ କଥା…ସତେ!!

ହଜାର ହଜାର ଲୋକଙ୍କ ରକ୍ତରେ ରକ୍ତବର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଯାଇଥିବ ଏ ବୀର ମାଟି । ସବୁଠି ପଡ଼ିଥିବ ରକ୍ତର ଛିଟା । ବୁକୁଫଟା ବେଦନାରେ ସେଦିନ ନିଶ୍ଚିତ ଅଣନିଶ୍ୱାସୀ ହୋଇପଡ଼ିଥିବ ଧରିତ୍ରୀ ।

ବୋଧହୁଏ ସେଦିନର ସେ ଛାତିଥରା ଦୃଶ୍ୟ ଅଶୋକଙ୍କୁ ଚଣ୍ଡାଶୋକରୁ ଧର୍ମାଶୋକ କରିଦେଇଥିଲା । ଆଉ ଓଡ଼ିଶାରେ ବୌଦ୍ଧ ଧର୍ମର ଭିତ୍ତିପ୍ରସ୍ତର ପଡ଼ିଲା…

ଏମିତି ଅନେକଗୁଡ଼ିଏ କଥା ସେଦିନ ମୋତେ ଆନେ୍ଦାଳିତ କରୁଥାଏ; ଲଳିତଗିରିର ସେ ଭଙ୍ଗାସ୍ତୁପର ଇଟାମାନଙ୍କୁ ଦେଖି ।

ମନକୁ ଆସୁଥାଏ ‘ସ୍ୱୀକାର ହିଁ ସମ୍ବନ୍ଧର ଏକମାତ୍ର ଖୁସି; ଅନ୍ୟକୁ ନୁହେଁ ବରଂ ନିଜ ଭିତରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆଣିଲେ ସମ୍ପର୍କରେ ଖୁସି ମିଳିପାରିବ’ ।

ଆଜିର ଲଳିତଗିରି କିନ୍ତୁ ସେ ସମୟରେ ପୁଷ୍ପଗିରି ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟର ଅଂଶ ଥିଲା । ଯାହାକି ବୌଦ୍ଧ ସନ୍ୟାସୀମାନଙ୍କ ଚାଟଶାଳୀ ଭାବେ ବ୍ୟବହୃତ ହେଉଥିବାର ପ୍ରତ୍ନତାତ୍ତ୍ୱିକ ପ୍ରମାଣ ମିଳିଛି ।

ଲଳିତଗିରିର ଇତିହାସ ପୃଷ୍ଠା ଓଲଟାଉ ଓଲଟାଉ ପ୍ରତ୍ନତତ୍ତ୍ୱ ବିଭାଗ ଦ୍ୱାରା ଏଠାରେ କରାଯାଇଥିବା ଖନନ ବାବଦରେ ଅନେକ ଅନାଲୋଚିତ କଥାର ପେଡ଼ି ଖୋଲିଲା ।

କିଛି ସମୟର ବୁଲାବୁଲି ପରେ ଆମେ ସେଠାରୁ ବାହାରିଲୁ ରତ୍ନଗିରି ଅଭିମୁଖେ । ସବୁଠୁ ସୁନ୍ଦର ଓ ଆକର୍ଷଣୀୟ ବୌଦ୍ଧ ବିହାରର ଯଦି ତାଲିକା ପ୍ରସ୍ତୁତ କରାଯାଏ ତେବେ ରତ୍ନଗିରିର ନାମ ସବୁଠୁ ଆଗରେ ରହିବ ।

ପ୍ରତ୍ନତାତ୍ତ୍ୱିକ ଖନନ ଓ ଗବେଷଣାରୁ ଜଣାଯାଇଛି ଯେ ବଜ୍ରଯାନ ବୁଦ୍ଧିଜିମର ଆରମ୍ଭ ଏଠାରୁ ହିଁ ହୋଇଥିଲା ।

ରାଜା ଇନ୍ଦ୍ରଭୂତିଙ୍କ ପୁଅ ଗୁରୁ ପଦ୍ମସମ୍ଭବ ଉଦୟଗିରିରୁ ଯାଇ ୮ମ ଶତାବ୍ଦୀ ବେଳକୁ ତିବତରେ ବଜ୍ରଯାନ ବୁଦ୍ଧିଜିମର ଭିତ୍ତିପ୍ରସ୍ତର ସ୍ଥାପନ କରିଥିଲେ ।

ଏହି ଦୃଷ୍ଟିକୋଣରୁ ବିଚାର କଲେ ବୌଦ୍ଧ ଧର୍ମ ଓ ଓଡ଼ିଶାର ଯଥେଷ୍ଟ ସମ୍ପର୍କ ରହିଛି ।

ବିରୁପା ନଦୀ କୂଳରେ ଅବସ୍ଥିତ ଉଦୟଗିରି ବୌଦ୍ଧ ଧର୍ମାବଲମ୍ବୀଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଇଶ୍ୱରଙ୍କୁ ପ୍ରାର୍ଥନା କରିବା ବଜ୍ରଯାନ ବୁଦ୍ଧିଜିମର ଅଭ୍ୟାସ ପାଇଁ ଉପଯୁକ୍ତ ସ୍ଥାନଥିଲା ।

ଏହି ସ୍ଥାନକୁ ପ୍ରବେଶ କରୁ କରୁ ପାଖାପାଖି ୩୦୦ ମିଟର ଗଲା ପରେ ଆଖିରେ ପଡ଼ିଲା ପ୍ରତ୍ନତାତ୍ୱିକ ଖନନରୁ ବାହାରିଥିବା ଏକ ବଜ୍ରଯାନ ମୂର୍ତ୍ତି ।

୭ମିଟର ଉଚ୍ଚତାର ଏହି ମୂର୍ତ୍ତି କିନ୍ତୁ ସେ ସମୟରେ ବଜ୍ରଯାନ ବୌଦ୍ଧ ଧର୍ମାବଲମ୍ବୀମାନେ ଉପାସନା କରୁଥିବା ବୁଦ୍ଧଙ୍କ ଧ୍ୟାନମୁଦ୍ରାର ଅନେକ କାହାଣୀକୁ ସ୍ପଷ୍ଟ କରୁଥିଲା ।

ସମୟ ସରି ସରି ଆସୁଥିବାରୁ ଆମେ ହୀରକ ତ୍ରିଭୂଜ ଭିତରେ ବଳକା ରହିଯାଇଥିବା ବୌଦ୍ଧବିହାରଟି ଆଡ଼େ ଆଗେଇଲୁ ।

ଉଦୟଗିରି ସାଧାରଣ ଭାବେ ମାଧବପୁର ମହାବିହାର ଓ ସିଂହପ୍ରସ୍ଥ ମହାବିହାର ଭାବେ ଦୁଇ ଭାଗରେ ବିଭକ୍ତ ।

ମାଧବପୁର ମହାବିହାର ମୁଖ୍ୟ ସ୍ତୂପ ହୋଇଥିବା ବେଳେ ସିଂହପ୍ରସ୍ଥ ମହାବିହାରଟି ସାଧାରଣତଃ ଚୈତ୍ୟଗୃହ ବା ପ୍ରାର୍ଥନା ଗୃହ ଭାବେ ସେ ସମୟରେ ବୌଦ୍ଧ ସନ୍ନ୍ୟାସୀମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ବ୍ୟବହାର କରାଯାଉଥିଲା ।

ଏହି ବୌଦ୍ଧ ବିହାରର ଇତିହାସ ଅନ୍ୟ ଦୁଇ ବିହାରଠାରୁ ଯଥେଷ୍ଟ ବେଶୀ । କାରଣ ଏଠାରୁ ବୁଦ୍ଧଙ୍କ ଦେହାବଶେଷ ମିଳିଛି ।

ପ୍ରତ୍ନତତ୍ତ୍ୱ ଖନନ ବେଳେ ଗବେଷକମାନେ ଏଠାରୁ ବୁଦ୍ଧଙ୍କର ଯେଉଁ ଦେହାବଶେଷ (ରେଲିକ୍ସ) ପାଇଛନ୍ତି ତାହା ପଥର, କାଠ, ଲୁହା, ରୂପା, ସୁନାର ଫରୁଆ ଭିତରେ ଥିଲା । ନୂଆକରି ଉଦୟଗିରିରେ ତିଆରି ହୋଇଥିବା ସଂଗ୍ରହାଳୟରେ ଏହା ମହଜୁଦ୍ ରହିଛି ।

ଏତେଗୁଡ଼ିଏ କଥା ଏକା ସାଙ୍ଗେ ବୁଝିବା ମୋ ଭଳି ସାଧାରଣ ମଣିଷଟି ପାଇଁ ଖୁବ୍ ଦୁରୁହ । ବୌଦ୍ଧ ଧର୍ମ ବିଷୟରେ ସେ ସମୟରେ ମୁଁ ଯେତିକି ବୁଝୁଥିଲି ଜୀବନର ସତ୍ୟତାକୁ ଆବିଷ୍କାର କରିବା ସେତିକି ଜଟିଳ ଅନୁଭବ ହେଉଥିଲା ।

ଖୁବ୍ ସ୍ପଷ୍ଟ ମନେ ଅଛି !! ଶାନ୍ତ ଗମ୍ଭୀର ଚେହେରା, ସ୍ଫିତ ହସ ଭିତରେ ସେଦିନ ବୁଦ୍ଧଙ୍କ ପ୍ରତିଟି ମୂର୍ତ୍ତି, ଅଭଲୋକିତେଶ୍ୱର ମୁଦ୍ରାରେ ତାଙ୍କର ଧ୍ୟାନମଗ୍ନ ଚେହେରା କିନ୍ତୁ ସେଦିନ ଦୋହରାଇଥଲା ଇତିହାସର ଅନେକ କାହାଣୀ । ବୁଝାଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଥିଲା ଜୀବନର ବାସ୍ତବତାକୁ ।

ଭଙ୍ଗାପଥରର ଶାଣିତ ରେଖାରେ ଦେଖାଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଥିଲା ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକତାର ରାସ୍ତା । ଅତି ସ୍ପଷ୍ଟ ଭାବେ ଦୃଢ଼ତାର ସହ କହି ବି ଥିଲା ‘ଏ ସଂସାର ଦୁଃଖମୟ..ଦୁଃଖର କାରଣ ରହିଛି.. ଦୁଃଖର କାରଣ ହେଉଛି କାମନା..କାମନାର ବିନାଶରେ ଦୁଃଖର ବିନାଶ ଓ ନିର୍ବାଣ ପ୍ରାପ୍ତି’ ।

ହେଲେ ଏତେ ଗୁଢ଼ କଥା ଶୁଣିବାକୁ ଓ ବୁଝିବାକୁ କାହାର ଇଚ୍ଛା ଥିଲା ଯେ । ତେଣୁ ତରତର ହୋଇ ସେଦିନ ମୁଁ ଚାଲି ଆସିଥିଲି ତା ଦୁନିଆରୁ ।

ହେଲେ ଭୁବନେଶ୍ୱରରୁ ତା’ପାଖକୁ ଯିବା ପାଇଁ ବୁଲେଟର ବେଗ ଯେତିକି ବଢ଼ିଥିଲା ଫେରିଲା ବେଳେ ତାହା କିନ୍ତୁ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବେ କମି ଯାଇଥିଲା ବୋଲି ମୁଁ କହି ପାରିବି ।

ଲୋକାଲ ୱାୟାର

ଭୁବନେଶ୍ୱର, ଅଗଷ୍ଟ ୨୧(ଲୋକାଲ ୱାୟାର): କରୋନା ସଂକ୍ରମଣ ସ୍ଥିତିରେ ଓଡ଼ିଶା ସମେତ ଦେଶବ୍ୟାପୀ ସ୍କୁଲ କଲେଜ ସମେତ ସମସ୍ତ ଶିକ୍ଷାନୁଷ୍ଠାନ ବନ୍ଦ ରହିଛି ।

କେନ୍ଦ୍ର ଓ ରାଜ୍ୟ ସରକାରଙ୍କ ନିର୍ଦ୍ଦେଶରେ ବିଭିନ୍ନ ଶିକ୍ଷାନୁଷ୍ଠାନ କର୍ତ୍ତୃପକ୍ଷ ସମୟ ନଷ୍ଟ ନ କରି ଅନଲାଇନରେ ଶିକ୍ଷାଦାନର ବ୍ୟବସ୍ଥା କରିଛନ୍ତି ।

କିନ୍ତୁ ଏହାଦ୍ୱାରା କେତେ ପ୍ରତିଶତ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ ଉପକୃତ ହେଉଛନ୍ତି ଏବଂ ସେମାନଙ୍କ ଭବିଷ୍ୟତ ଠିକ୍ ରାସ୍ତାରେ ଯାଉଛି ତ? ଏହି ପ୍ରଶ୍ନ ଅଭିଭାବକମାନଙ୍କ ମନକୁ ଆନ୍ଦୋଳିତ କରିଛି ।

ଅନଲାଇନ ଶିକ୍ଷାର ବାସ୍ତବ ଚିତ୍ର ଏବେ ଦେଖିବାକୁ ମିଳୁଛି ଗଁ ଗଣ୍ଡାରେ । ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ ବାଧକ ହୋଇଛି ମୋବାଇଲ ଫୋନରେ ଇଣ୍ଟରନେଟ ନେଟୱର୍କ ।

କେଉଁଠି ପିଲାମାନେ ଗଛ ଉପରେ ତ ଆଉ କେଉଁଠି ପାଣି ଟାଙ୍କି ଉପରେ ଚଢ଼ି ପଢ଼ୁଛନ୍ତି । କେଉଁ ଗାଁ ବାହାର ହୁଡ଼ିକୁ କିଏ ଗଲାଣି ତ ଆଉ କେଉଁଠି ନେଟୱର୍କ ପାଇଁ ଦିନ ସାରା ଛାତ ଉପରେ ବସିବାକୁ ପଡ଼ୁଛି ।

ବିଭିନ୍ନ ଗଣମାଧ୍ୟମରେ ନିତିଦିନ ଏବେ ଦେଖିବାକୁ ମିଳୁଛି ଏହି ଚିତ୍ର । କେହି କେହି ଏହାକୁ ଗଣମାଧ୍ୟମର ପ୍ରଚାର କହୁଥିଲେ ମଧ୍ୟ ବାସ୍ତବତା କିଛି ଅଲଗା ନୁହେଁ ।

୨୦୧୮-୧୯ର ଅର୍ଥନୈତିକକ ସର୍ଭେକୁ ଦେଖିଲେ ରାଜ୍ୟର ୧୧ ହଜାର ଗ୍ରାମ (୨୦% ରୁ ଅଧିକ)କୁ ଏ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମୋବାଇଲ ନେଟୱର୍କ ଯାଇନାହିଁ ।

ରାଜ୍ୟରେ ଇଣ୍ଟରନେଟ ଉପଭୋକ୍ତାଙ୍କ ହାର ପ୍ରତି ଶହେ ଜଣରେ ୨୮.୨୨% ଥିବା ବେଳେ ଜାତୀୟ ହାର ୩୮.୦୨% ।

ତେବେ ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳରେ ଏହି ହାର ମାତ୍ର ୧୬% ଥିବା ବେଳେ ସହରାଞ୍ଚଳରେ ଏହା ୮୩.୩% । ତେଣୁ ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳର ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ ଅନଲାଇନ ପାଠପଢ଼ାରୁ କେତେ ଲାଭବାନ ହେଉଥିବେ ତାହା ଅନୁମେୟ ।

ଅବଶ୍ୟ ନିକଟରେ ରାଜ୍ୟ ବିଦ୍ୟାଳୟ ଓ ଗଣଶିକ୍ଷା ମନ୍ତ୍ରୀ ସମୀର ରଞ୍ଜନ ଦାସ କହିଥିଲେ, ରାଜ୍ୟରେ ୨୦ ଲକ୍ଷ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ ଅନଲାଇନ ପାଠପଢ଼ାରେ ସାମିଲ ହୋଇଛନ୍ତି ।

କିନ୍ତୁ ବେସରକାରୀ ସୂତ୍ରର ତଥ୍ୟରୁ ଏହା ମାତ୍ର ୬୦ ହଜାର ବୋଲି କୁହାଯାଉଛି ।

ଲକ୍ ଡାଉନ ସମୟରେ ସରକାର ‘ଓଡିଶା ଶିକ୍ଷା ସଂଯୋଗ’ ନାମରେ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ ।

ଏହି ଯୋଜନାରେ ସ୍କୁଲ ଗୁଡ଼ିକୁ ହ୍ୱାଟ୍ସଆପ୍ ଗ୍ରୁପ୍ କରି ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀଙ୍କୁ ଅନଲାଇନ ପାଠପଢ଼ା ଦିଗରେ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିବାକୁ କୁହାଯାଇଥିଲା । ଜିଲ୍ଲା ଶିକ୍ଷା ଅଧିକାରୀମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଏ ନେଇ ଚିଠି ପଠା ଯାଇଥିଲା ।

ତେବେ ଖୋର୍ଦ୍ଧା ଓ ବରଗଡ଼ ଜିଲ୍ଲା ବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟ କୌଣସି ସ୍ଥାନରେ ଏହା ୫୦% ଟାର୍ଗେଟ ହାସଲ କରିପାରିନାହିଁ ।

ଆକ୍ସନ ଏଡ ଇଣ୍ଡିଆର ନ୍ୟାସନାଲ ମ୍ୟାନେଜର ତଥା ଓଡ଼ିଶା ରାଜ୍ୟ ଶିଶୁ ଅଧିକାର ସୁରକ୍ଷା କମିସନର ଅନ୍ୟତମ ପରାମର୍ଶଦାତା ଘାସିରାମ ପଣ୍ଡାଙ୍କ ମତରେ କୋଭିଡ-୧୯ ଆମ ସ୍କୁଲ ଶିକ୍ଷା ବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ଥିବା ଦୁର୍ବଳତାକୁ ପଦାରେ ପକାଇ ଦେଇଛି । ଶିକ୍ଷାଦାନର ମାନାଙ୍କ ସୀମାକୁ ଆମେ ଛୁଇଁବାରେ ବିଫଳ ହୋଇଛୁ ।

ଖୋଦ୍ ରାଜ୍ୟ ସରକାରଙ୍କ ରିପୋର୍ଟ ଅନୁସାରେ, ମାଲକାନଗିରି, କନ୍ଧମାଳ, ରାୟଗଡ଼ା ଏବଂ ଦେବଗଡ଼ ଜିଲ୍ଲାରେ ୮୮୦% ଅଭିଭାବକଙ୍କ ପାଖରେ ସ୍ମାର୍ଟ ଫୋନ୍ ନାହିିଁ ।

ଏପରିକି କନ୍ଧମାଳ ଓ ମାଲକନାଗିରି ଜିଲ୍ଲାରେ ୪୦% ଅଭିଭାବକଙ୍କର ମୋବାଇଲ ଫୋନ୍ ନାହିଁ ।

ରାଜ୍ୟ ସରକାରଙ୍କ ୬୭,୧୨୮ ପ୍ରାଥମିକ ସ୍ତରୀୟ ବିଦ୍ୟାଳୟ ମଧ୍ୟରୁ ମାତ୍ର ୨୭.୬୮ % ବିଦ୍ୟାଳୟ ଅନଲାଇନ ପାଠପଢ଼ା କରିପାରିଛନ୍ତି । ସ୍ମାର୍ଟ ଫୋନ୍ ଜରିଆରେ ପଢ଼ୁଥିବା ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀଙ୍କ ପ୍ରତିଶତ ମାତ୍ର ୩୧.୯୫% ।

ଏଭଳି ଚିତ୍ର େଯେ କେବଳ ଓଡ଼ିଶାରେ ଦେଖିବାକୁ ମିଳୁଛି ତାହା ନୁହେଁ, ନିକଟରେ ଏନସିଇଆରଟି (ନ୍ୟାସନାଲ୍ କାଉନସିଲ୍ ଅଫ୍ ଏଜୁକେସନାଲ ରିସର୍ଚ୍ଚ ଆଣ୍ଡ ଟ୍ରେନିଂ) ପକ୍ଷରୁ କରାଯାଇଥିବା ସର୍ଭେରୁ ଜଣାଯାଇଛି, କରୋନା ମହାମାରୀ ଭଳି ପ୍ରାକୃତିକ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ବେଳେ ପିଲାମାନେ ପାଠ ପଢ଼ିବା ପାଇଁ ସ୍ମାର୍ଟଫୋନକୁ ଏକମାତ୍ର ବିକଳ୍ପ ମାଧ୍ୟମ ଭାବେ ବାଛି ନେଇଛନ୍ତି ।

ତଥାପି ୨୭% ପିଲାଙ୍କ ପାଖରେ ଏବେବି ପାଠପଢ଼ା ପାଇଁ କୌଣସି ସ୍ମାର୍ଟଫୋନ୍ କିମ୍ବା ଲାପଟପ୍ ଉପଲବ୍ଧ ନାହିଁ ।

ତେଣୁ ଏନସିଇଆରଟି ସର୍ଭେକୁ ବିଚାର କରି କେନ୍ଦ୍ର ଶିକ୍ଷା ମନ୍ତ୍ରଣାଳୟ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀଙ୍କ ପାଠପଢ଼ାକୁ ସହଜ ଓ ସରଳ କରିବା ଉଦେ୍ଦଶ୍ୟରେ ‘ଶିକ୍ଷା ବୃଦ୍ଧି ନିଦେ୍ର୍ଦଶାବଳୀ’ ଗାଇଡଲାଇନ୍ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିଛନ୍ତି ।

ଯାହାଦ୍ୱାରା ଡିଜିଟାଲ୍ ସମ୍ବଳ ନଥିବା ପିଲାଙ୍କ ପାଖରେ କିପରି ଶିକ୍ଷାଦାନର ସମସ୍ତ ସୁବିଧା ପହଞ୍ଚିବ ତାର ବ୍ୟବସ୍ଥା କରାଯିବ । ଏହି କାମରେ ଶିକ୍ଷକ ଓ ସ୍ୱେଚ୍ଛାସେବୀମାନେ ନିୟୋଜିତ ହେବେ ।

ଏହାବ୍ୟତୀତ ରେଡିଓ, ଟେଲିଭିଜନ୍, ସ୍ମାର୍ଟଫୋନ୍ ଓ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ବିକଳ୍ପ ମାଧ୍ୟମ ବ୍ୟବହାର କରି ଘରେ ରହି ପାଠ ପଢ଼ୁଥିବା ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀଙ୍କ ଶିକ୍ଷା ଅଭାବକୁ ଦୂର କରିବା ଦିଗରେ ସହାୟକ ହେବ ବୋଲି କେନ୍ଦ୍ର ଶିକ୍ଷାମନ୍ତ୍ରୀ ରମେଶ ପୋଖରିୟାଲ୍ କହିଛନ୍ତି ।

ମନ୍ତ୍ରୀ ଶ୍ରୀ ପୋଖରିୟାଲ୍ କହିଛନ୍ତି ଯେ ତିନି ପ୍ରକାର ପରିସ୍ଥିତିରେ ଏହି ନିଦେ୍ର୍ଦଶାବଳୀ ଓ ମଡେଲଗୁଡ଼ିକ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବ ।

ପ୍ରଥମତଃ ଯେଉଁ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀଙ୍କ ପାଖରେ ଡିଜିଟାଲ୍ ସେବା ଉପଲବ୍ଧ ନାହିଁ । ଦ୍ୱିତୀୟତଃ ଯେଉଁ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀଙ୍କ ପାଖରେ ସୀମିତ ଡିଜିଟାଲ୍ ସେବା ଅଛି ଓ ତୃତୀୟତଃ ଯେଉଁମାନଙ୍କ ପାଖରେ ଅନଲାଇନ୍ ଶିକ୍ଷା ପାଇଁ ଡିଜିଟାଲ୍ ସେବାର ସୁବିଧା ରହିଛି ।

କରୋନା ମହାମାରୀ ସ୍ଥିତିରେ ୩୬% ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ ପାଠପଢ଼ା ପାଇଁ ପାଠ୍ୟପୁସ୍ତକ ଓ ତାଙ୍କ ପାଖରେ ପୂର୍ବରୁ ଥିବା ଅନ୍ୟ ପୁସ୍ତକ ସବୁକୁ ବ୍ୟବହାର କରୁଛନ୍ତି ।

ତେବେ ସ୍କୁଲର ଶିକ୍ଷକ/ଶିକ୍ଷୟିତ୍ରୀ ଓ ପ୍ରଧାନଶିକ୍ଷକମାନେ ଏହି ସମୟରେ ପାଠପଢ଼ାର ମାଧ୍ୟମ ଭାବେ ଲାପଟପ୍ ବ୍ୟବହାର କରିବାକୁ ବେଶ ଆଗ୍ରହ ଦେଖାଉଛନ୍ତି ।

ଶିକ୍ଷାଦାନ ପାଇଁ ବ୍ୟବହାର କରାଯାଉଥିବା ଟେଲିଭିଜନ୍ ଓ ରେଡିଓକୁ ସର୍ବନିମ୍ନ ବ୍ୟବହୃତ ଉପକରଣ ଭାବେ ପଦାକୁ ଆସିଛି ।

ସର୍ଭେରୁ ଜଣାଯାଇଛି, କରୋନା ପରିସ୍ଥିତିରେ ପିଲାମାନଙ୍କ ପାଠପଢ଼ାର ଗତିବିଧି ଉପରେ ନଜର ରଖିବା ପାଇଁ କିଛି କିଛି ରାଜ୍ୟରେ ଶିକ୍ଷକ-ଶିକ୍ଷୟିତ୍ରୀମାନେ ପିଲାଙ୍କ ଘରକୁ ଘର ବୁଲି ସେମାନଙ୍କ ପାଠପଢ଼ା କଥା ବୁଝୁଥିବା ବେଳେ ଆଉ କିଛି ସ୍ଥାନରେ ଫୋନ୍ କଲ୍ ଦ୍ୱାରା ସେମାନେ ପିଲାଙ୍କ ଅଭିଭାବକଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ପିଲାଙ୍କ ପାଠପଢ଼ାର ମାର୍ଗଦର୍ଶନ କରାଉଛନ୍ତି ।

ବର୍ତ୍ତମାନ ପରିସ୍ଥିତିରେ ବି ଅନେକ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ ପାଠ୍ୟପୁସ୍ତକର ଅଭାବ ଯୋଗୁଁ ପାଠପଢ଼ାରୁ ବଞ୍ଚିତ ହେଉଥିବା କହୁଛନ୍ତି । ମିଳିଥିବା ସୂଚନା ଅନୁସାରେ ଅନେକ ପିଲାଙ୍କ ପାଖରେ ପାଠ୍ୟ ପୁସ୍ତକ ନାହିଁ ।

ଯଦିଓ ଏନସିଇଆରଟି ୱେବସାଇଟ୍ ଓ ଦୀକ୍ଷା ଆପ୍ ରେ ଇ-ପାଠ୍ୟପୁସ୍ତକ ଉପଲବ୍ଧ ତଥାପି ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀମାନେ ଏ ବାବଦରେ ଜାଣି ପାରୁନାହାନ୍ତି ।

ଉଭୟ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ ଓ ଶିକ୍ଷକ/ଶିକ୍ଷୟିତ୍ରୀଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ପାଠ୍ୟପୁସ୍ତକ ହାତରେ ଧରି ପଢ଼ିବା ଅଭ୍ୟାସ ଓ ଡିଜିଟାଲ୍ ବହି ବାବଦରେ ସଚେତନତାର ଅଭାବ ଯୋଗୁଁ ଅଧିକାଂଶ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ ଏହି ସୁବିଧାର ଲାଭ ଉଠାଇ ପାରୁନାହାନ୍ତି ।

ତେବେ ଅଧିକାଂଶ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ ଓ ଶିକ୍ଷକ ଶିକ୍ଷୟିତ୍ରୀ କହିଛନ୍ତି ଯେ ଅନଲାଇନରେ ପାଠ ପଢ଼ିବାରେ ଗଣିତ ସବୁଠାରୁ କଷ୍ଟକର ବିଷୟ । କାରଣ ପିଲାମାନେ ଅନଲାଇନ୍ ପ୍ଲାଟଫର୍ମ ମାଧ୍ୟମରେ ଗଣିତ ଭଳି ବିଷୟକୁ ସହଜରେ ବୁଝି ପାରୁନାହାନ୍ତି ।

ଗଣିତ ଭଳି ବିଷୟକୁ ବୁଝିବା ପାଇଁ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ ଓ ଶିକ୍ଷକ/ଶିକ୍ଷୟିତ୍ରୀଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ନିରନ୍ତର ବାର୍ତ୍ତାଳାପ ହେବା ଦରକାର ଥିବା ବେଳେ ଏଥିପାଇଁ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀଙ୍କ ଉପରେ ନିୟମିତ ନଜର ରଖିବାକୁ ପଡ଼େ ।

ହେଲେ ଅନଲାଇନ୍ ପ୍ଲାଟଫର୍ମରେ ଏସବୁ ସମ୍ଭବ ହୋଇପାରୁନି । ଗଣିତ ପରେ ଅନଲାଇନ୍ ପାଠ ପଢ଼ାରେ ସବୁଠାରୁ ଅଧିକ ଅସୁବିଧା ହେଉଥିବା ବିଷୟ ହେଉଛି ବିଜ୍ଞାନ ।

କାରଣ ଏଥିରେ ଏଭଳି ଅନେକ ବିଷୟ ଅଛି ଯାହାକୁ ବୁଝିବା ପାଇଁ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବ୍ୟବହାରିକ ପରୀକ୍ଷଣ ଦରକାର ।

ଯାହାକି ଶିକ୍ଷକ/ଶିକ୍ଷୟିତ୍ରୀଙ୍କ ତ୍ୱତ୍ୱାବଧାନରେ କେବଳ ଲାବୋରେଟୋରୀ ବା ପରୀକ୍ଷାଗାରରେ କରାଯାଇପାରିବ । ଅନେକ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ ସାମାଜିକ ବିଜ୍ଞାନ ଭଳି ବିଷୟକୁ ଅନଲାଇନ୍ ପ୍ଲାଟଫର୍ମରେ ପଢ଼ିବା କଷ୍ଟକର ବିଷୟକ ବୋଲି ବିବେଚନା କରିଛନ୍ତି ।

ସର୍ଭେରୁ ଜଣାଯାଇଛି ଯେ ୧୭% ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ ଭାଷା ବା ସାହିତ୍ୟ ଭିତ୍ତିକ ବିଷୟକୁ ଅନଲାଇନ୍ ପ୍ଲାଟଫର୍ମରେ ପଢ଼ିବାକୁ କଷ୍ଟକର ବିଷୟ ବୋଲି କହିଛନ୍ତି ।

ଅନେକ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ ଓ ଅଭିଭାବକମାନେ ଅନଲାଇନ୍ ମୋଡ୍ ରେ ଶାରୀରିକ ଶିକ୍ଷାର ଆବଶ୍ୟକତା ବାବଦରେ କହିବା ସହ ଏହାକୁ ଲାଗୁ କରିବାକୁ ପରାମର୍ଶ ଦେଇଥିଲେ ।

ସେମାନେ କହିଥିଲେ କରୋନା ମହାମାରୀ ଭଳି ପରିସ୍ଥିତିରେ ମାନସିକ ସୁସ୍ଥତାର ଆବଶ୍ୟକତା ଢେର ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ । କିଛି ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ କହିଛନ୍ତି କଳା ଏଭଳି ଏକ ବିଷୟ ଯାହାକି ବ୍ୟକ୍ତି ବା ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀକୁ ଚାପ ଓ ବିଷାଦକୁ ହ୍ରାସ କରିବାରେ ସାହାଯ୍ୟ କରିବ ।

ତେବେ ୧୦% ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ ଅନଲାଇନରେ କଳା(ଆର୍ଟସ୍) ଭଳି ବିଷୟକୁ ପାଠପଢ଼ିବାରେ ଅସୁବିଧା ହେଉଥିବା ଦର୍ଶାଇଛନ୍ତି ।

ସୂଚନାଯୋଗ୍ୟ କରୋନା ମହାମାରୀ ଯୋଗୁଁ ସାରା ଦେଶ ବନ୍ଦଥିବା ବେଳେ ଶ୍ରେଣୀଗୃହଗୁଡ଼ିକ ବି ବନ୍ଦ ପଢ଼ିଛି । ମାର୍ଚ୍ଚ ୧୬ ତାରିଖରୁ ସାରା ଦେଶର ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ, ସ୍କୁଲ, କଲେଜଗୁଡ଼ିକ ବନ୍ଦ ରହିଛି ।

ମାର୍ଚ୍ଚ ୨୫ରେ ଦେଶବ୍ୟାପୀ ତାଲା ପକାଯାଇଥିବା ବେଳେ ପାରିପାଶ୍ୱର୍କ ପରିସ୍ଥିତିକୁ ଦେଖି ଏଯାଏଁ ସ୍କୁଲ, କଲେଜ, ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟଗୁଡ଼ିକୁ ଖୋଲିବାକୁ ସରକାର ନିଦେ୍ର୍ଦଶ ଦେଇ ନାହାନ୍ତି ।

ଏଭଳି ପରିସ୍ଥିତିରେ ସରକାର, ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ ଓ ସେମାନଙ୍କ ଅଭିଭାବକମାନେ ଅନଲାଇନ୍ ପ୍ଲାଟଫର୍ମକୁ ବିକଳ୍ପ ଭାବେ ବାଛି ନେଇଛନ୍ତି ।

ଲୋକାଲ ୱାୟାର

ବାରିପଦା, ଅଗଷ୍ଟ ୧୯(ଲୋକାଲ ୱାୟାର): କରୋନା ସଂକ୍ରମଣ ରୋକିବାକୁ ମୟୂରଭଞ୍ଜ ଜିଲ୍ଲା ପ୍ରଶାସନ ସପ୍ତାହାନ୍ତ ସଟଡାଉନ, ଆଉ ପାଞ୍ଚ ଦିନ ସନ୍ଧ୍ୟା ୬ଟା ପରେ ଦୋକାନ ବଜାର ଓ ଲୋକଙ୍କ ଯିବାଆସିବା ଉପରେ ପ୍ରତିବନ୍ଧକ ଜାରି କରିଛନ୍ତି ।

ଫଳରେ ସ୍ଥାନୀୟ ମୂର୍ତ୍ତିକାରଙ୍କ ଅର୍ଥନୀତି କରୋନା ଯୋଗୁଁ ଦୋହଲି ଯାଇଛି ।

କିଛି ମୂର୍ତ୍ତିକାର ଚାଷବାସ କରି ପେଟ ପୋଷୁଥିବା ବେଳେ ଭୂମିହୀନ ମୂର୍ତ୍ତିକାରମାନଙ୍କ ଆର୍ଥିକ ସ୍ଥିତି ବିପନ୍ନ ହୋଇଛି ।

ମୂର୍ତ୍ତିକାରମାନଙ୍କ ରୋଜଗାର ଗଣେଶ ଚତୁର୍ଥୀରୁ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥାଏ ।

ଗଣେଶ ପୂଜା ପରେ ବିଶ୍ୱକର୍ମା, ଦୁର୍ଗା, କାଳୀ, ଲକ୍ଷ୍ମୀ, କାର୍ତିକେୟ, ସରସ୍ୱତୀ ଓ ବାସନ୍ତୀ ପୂଜା ଆୟୋଜିତ ହେଉଥିବାରୁ ମୂର୍ତ୍ତିକାରମାନଙ୍କୁ ବିଶ୍ରାମ ନଥାଏ । ହେଲେ ଚଳିତ ବର୍ଷ କରୋନା ସବୁ ବିଗାଡ଼ି ଦେଇଛି ।ଗତବର୍ଷ ଭଲ ବ୍ୟବସାୟ ହୋଇଥିଲା ।

ହେଲେ ଚଳିତ ବର୍ଷ ବାରିପଦା ବଜାରର ହାତଗଣତି କେତୋଟି ଷ୍ଟଲରେ ମୂର୍ତ୍ତି ବିକ୍ରି ହେଉଛି ବୋଲି ବ୍ୟବସାୟୀ ଭକ୍ତ ରାମ କହିଛନ୍ତି ।

୧୦ ନମ୍ବର ୱାର୍ଡର କାଳିମନ୍ଦିର ସାହିର ଶୁଭଙ୍କର ବେହେରା ବାରିପଦା ବସଷ୍ଟାଣ୍ଡ ନିକଟସ୍ଥ ସତ୍ୟସାଇ ଛକରେ ମୂର୍ତି ବିକ୍ରି କରନ୍ତି ।

ହେଲେ ଚଳିତ ବର୍ଷ ଗଣେଶ ମୂର୍ତି ଚାହିଦା ନଥିବାରୁ ସେ ଖୁସି ନାହାନ୍ତି ।

ଗତବର୍ଷ ବିଭିନ୍ନ ଶିକ୍ଷାନୁଷ୍ଠାନ, କ୍ଲବ ଓ ଘରୋଇ ପୂଜା ପାଇଁ ୫୦ରୁ ୬୦ ମୂର୍ତ୍ତି ବରାଦ ହୋଇଥିଲା ।

ହେଲେ ଚଳିତ ବର୍ଷ କରୋନା ଯୋଗୁଁ ସେ ମାତ୍ର ୨୨ଟି ଗଣେଶ ମୂର୍ତ୍ତି ଓ ଖୁଦୁରୁକୁଣି ଓଷା ପାଇଁ ୧୦ଟି ମଙ୍ଗଳ ଦେବୀ ମୂର୍ତି ତିଆରି କରିଛନ୍ତି ।

ଯେଉଁ ମୂର୍ତିଗୁଡିକ ସେ ୨ ହଜାରରୁ ୨୧ ଶହ ଟଙ୍କାରେ ବିକ୍ରି କରୁଥିଲେ ଏବେ ସେଗୁଡିକୁ ୧୨ଶହରୁ ୧୩ ଶହ ଟଙ୍କାରେ ବିକ୍ରି କରୁଛନ୍ତି ।

ଫଳରେ ଲାଭ ହେଉନାହିଁ ବୋଲି ସେ କହିଛନ୍ତି ।ଦୁଇ ପୁଅ ଓ ସ୍ତ୍ରୀଙ୍କୁ ନେଇ ମୋ ସଂସାର ।

ବାର୍ଷିକ ଏହି ପେଶାରୁ ମୁଁ ୫୦ରୁ ୬୦ ହଜାର ଟଙ୍କା ରୋଜଗାର କରେ । ଏହି ରୋଜଗାରରୁ ପିଲା ଦୁଇଟିଙ୍କୁ ବେସରକାରୀ ସ୍କୁଲରେ ପଢାଇବା ସହ ପରିବାର ଚଳାଇ ପାରୁଥିଲି ।

ଲକଡାଉନ ପରଠାରୁ ମୂର୍ତ୍ତି ବ୍ୟବସାୟ ନଥିବାରୁ ପରିବାର ଚଳାଇବା ପାଇଁ ବେଶ ଅସୁବିଧା ଭୋଗୁଛି ବୋଲି ଶୁଭଙ୍କର କହିଛନ୍ତି ।

ଏହି ପେସା ବ୍ୟତୀତ ସେ ଘର ଆଗରେ ଜଳଖିଆ ଦୋକାନଟିଏ କରି ସେଥିରୁ କିଛି ରୋଜଗାର କରୁଥିଲେ ।

ହେଲେ ମହାମାରୀ ଯୋଗୁଁ ଛଅ ମାସ ହେଲା ଜଳଖିଆ ଦୋକାନ ବନ୍ଦ ରହିଛି । ମାସକୁ ପରିବାର ଚଳାଇବାକୁ ଅତିକମରେ ୧୦ ହଜାର ଟଙ୍କା ଦରକାର ହୋଇଥାଏ ।

ରୋଜଗାର କମ୍ ଥିବା ବେଳେ ପରିବାରର ଖର୍ଚ୍ଚ ବଢିଛି । ତେଣୁ ପରିବାର ଚଳାଇବାରୁ ଅସୁବିଧା ହେଉଛି ।

ଚଳିତ ବର୍ଷ କୋଭିଡ-୧୯ ଯୋଗୁଁ କ୍ଲବ, ବେସରକାରୀ ଅନୁଷ୍ଠାନ ଓ ଶିକ୍ଷାନୁଷ୍ଠାନଗୁଡ଼ିକରେ ଗଣେଶ ପୂଜା ହେଉ ନଥିବାରୁ କେବଳ ଶୁଭଙ୍କର ନୁହେଁ ଅନ୍ୟ ମୂର୍ତି ନିର୍ମାତାମାନଙ୍କ ଆର୍ଥିକ ସ୍ଥିତି ମଧ୍ୟ ଦୁର୍ବିସହ ହୋଇପଡ଼ିଛି ।

ଲୋକାଲ ୱାୟାର