ବିଶେଷ

ଭୁବନେଶ୍ୱର, ଜାନୁଆରୀ ୭(ଲୋକାଲ ୱାୟାର): ଏ ସମାଜର ତାଡ଼ନା ସହି ନ ପାରି ଦିନେ ନିଜେ ଶବ ହେବାକୁ ବାହାରିଥିଲେ ସେ ।

ଅଚିହ୍ନା ହୋଇ ସମସ୍ତଙ୍କ ନଜର ଅଢ଼ୁଆଳରେ ଲୁଚିଯିବାକୁ ପ୍ରୟାସ କରିଥିଲେ । ହେଲେ ଆଜି ସେ ଶହ ଶହ ଅଚିହ୍ନା ଶବଙ୍କ ମୁକ୍ତିର ସାଥୀ ।

ସେମାନଙ୍କୁ ପରିଚୟ ଦେବାର ଆଶ୍ରା । ଏଇଥିପାଇଁ ତ ଅଚିହ୍ନା ଶବ ଦେଖିଲେ ଅଟକିଯାଆନ୍ତି । ନିଜେ ଶବକୁ ଆଣି ହିନ୍ଦୁ ପରମ୍ପରାରେ ସକ୍ରାର କରନ୍ତି ।

ପୁରୁଷ ପ୍ରଧାନ ସମାଜର ସମସ୍ତ ଲକ୍ଷ୍ମରେଖାକୁ ଟପିଯାଇ ଯେତେବେଳେ ସେ ବାହାରିଥିଲେ ଏମିତି ଶବ ଦାହ ଅଭିଯାନରେ ସେତେବେଳେ ତାଙ୍କୁ ଖାଲି ତାତ୍ସଲ୍ୟ ସହିବାକୁ ପଡ଼ିନଥିଲା; ପେଟ ପୋଷିବା ପାଇଁ ସେ କରୁଥିବା କାମ ବି ତାଙ୍କ ହାତରୁ ଛଡ଼ାଇ ନିଆଯାଇଥିଲା ।

ଏମିତି ଜଣେ ମହିଳା ହେଲେ ଋତୁରାଣୀ ସେନାପତି । ନିଜ ଘର ବାଲେଶ୍ୱର ହୋଇଥିଲେ ବି ରହୁଛନ୍ତି ପୁରୁଣା ଭୁବନେଶ୍ୱର ଅଞ୍ଚଳରେ ।

ଅନ୍ୟ ଝିଅମାନଙ୍କ ଭଳି ସେ ବି ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖିଥିଲେ । ବିବାହ କରିବେ, ସ୍ୱାମୀ, ପରିବାର, ପିଲାମାନଙ୍କ ସହ ସମୟ କାଟିବେ ।

ପକ୍କା ଗୃହିଣୀଟିଏ ହେବାର ସମସ୍ତ କର୍ତ୍ତବ୍ୟକୁ ପାଳନ କରିବେ । ହେଲେ ଋତୁରାଣୀଙ୍କ ଭାଗ୍ୟରେ ସେ ସୁଖ ନଥିଲା । ଆଜିକୁ ୧୮ ବର୍ଷ ତଳର ଘଟଣା । ୧୯୯୭ ମସିହା ଫେବ୍ରୁୁଆରୀ ମାସ ।

ପ୍ରେମ କରି ଘର ଛାଡ଼ି ପଳାଇ ଆସିଥିଲେ ଋତୁ । ସ୍ୱାମୀଙ୍କ ସହ ପୁରୁଣା ଭୁବନେଶ୍ୱର ଅଞ୍ଚଳରେ ଘରଭଡ଼ା ଖଣ୍ଡେ ନେଇ ରହିଲେ । ଏହାରି ଭିତରେ ସେ ଅନ୍ତଃସତ୍ତ୍ୱା ହେଲେ ।

ଯେବେ ବଡ଼ଝିଅ ପ୍ରିୟଙ୍କା ଜନ୍ମ ହେଲା । ତା’ର ଏକୋଇଶିଆ ଦିନ ଋତୁ ଜାଣିବାକୁ ପାଇଲେ ଯେ ସ୍ୱାମୀଙ୍କର ଆଉ କାହା ସହ ଶାରୀରିକ ସମ୍ପର୍କ ଅଛି ।

ସ୍ୱାମୀ ମଦ ପିଅନ୍ତି, ଏକଥା ତାଙ୍କୁ ଜଣା ଥିଲା । ହେଲେ ଅନ୍ୟ ଜଣେ ମହିଳା ସହ ସମ୍ପର୍କ?? ଅନ୍ୟ ମହିଳାଙ୍କ ଭଳି ଏକଥାକୁ ହଜମ କରିବା ଋତୁଙ୍କ ପାଇଁ କଷ୍ଟଦାୟକ ହୋଇ ପଡ଼ିଲା ।

ଋତୁ କହନ୍ତି, କ’ଣ କରିଥାନ୍ତି । ପ୍ରେମ କରି ବାହାହୋଇ ଆସିଥିଲି । ତେଣୁ ପରିବାର ଲୋକଙ୍କ ପାଖକୁ ଫେରି ପାରୁନଥିଲି । ଆଉ କାହାକୁ ବି ସ୍ୱାମୀଙ୍କ ଏପରି ଅଭ୍ୟାସ କଥା କହି ପାରୁନଥିଲି ।

କାରଣ ଯାହାର ଯାହାବି ଭୁଲ୍ ଥାଉ ନା କାହିଁକି ଏ ସମାଜ ସବୁବେଳେ ଜଣେ ମହିଳାକୁ ହିଁ କାଠଗଡ଼ାରେ ଆଣି ଛିଡ଼ା କରାଇ ଦିଏ ।

ପୁରୁଷଟି ଯେମିତି ସତରେ ଭୁଲ୍ କରିବାର ଅଧିକାର ନେଇ ଏ ପୃଥିବୀରେ ଜନ୍ମ ନେଇଛି । ଆଉ ନାରୀଟିଏ ଏସବୁ ସହିବାର… ।

ମୋ ସହ ବି ସେମିତି ହେଉଥିଲା । ସମସ୍ତେ ଆଗରେ ସହାନୁଭୂତି ଦେଖେଇଲେ ବି ପଛରେ କହୁଥିଲେ ସ୍ୱାମୀକୁ ସମ୍ଭାଳି ପାରୁନି, ତାକୁ ଖୁସି କରି ପାରୁନି ବୋଲି ସ୍ୱାମୀ ବାର ଆଡ଼େ ଯାଉଛି । ହେଲେ ବାସ୍ତବରେ ତା’ର ପ୍ରକୃତି ହିଁ ସେମିତି ।

ମଦ ପିଇବ, ଗଞ୍ଜେଇ ଖାଇବ, ନିଶାରେ ଚୂର୍ ହୋଇ ରହିବ । ଆଉ ପର ସ୍ତ୍ରୀ, ଝିଅ ବୋହୂଙ୍କ ସହ ସମ୍ପର୍କ ରଖିବ ।

ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ ଏକଥାକୁ ଗ୍ରହଣ କରି ପାରୁନଥିଲି । ହେଲେ ଧୀରେ ଧୀରେ ଏସବୁ ଦେହସୁହା ହୋଇଗଲା । ଏମିତିରେ ସାନ ଝିଅ ସାଇପ୍ରିୟା ଜନ୍ମ ।

ସ୍ୱାମୀଙ୍କୁ ନିମାପଡ଼ା ବ୍ୟାଙ୍କରେ ଚାକିରିଟିଏ ମିଳିଗଲା । ଭାବିଲି ଈଶ୍ୱର ଏଣିକି ସବୁ ସୁଧାରି ଦେବେ । ଅଭାବ ଅସୁବିଧା ଦୂରହେବ ।

ହେଲେ ସବୁ ଯେମିତି ବଦଳିଗଲା । ୨୦୧୧ ମସିହା କଥା । ସ୍ୱାମୀ ଚାକିରିର କାର୍ଯ୍ୟବ୍ୟସ୍ତତାର ଆଳ ଦେଖାଇ ସେଠାକାର ଜଣେ ମହିଳାଙ୍କ ସହ ଘର ଭଡ଼ା ନେଇ ରହିଲେ । ଆଉ ମୁଁ ଏଠାରେ ମୋ ପିଲାମାନଙ୍କ ସହ ।

ସପ୍ତାହରେ ଥରେ ଆସୁଥିଲେ ଆମ ପାଖକୁ । ଆଉ ସେତିକିରେ ବି ମାରପିଟ୍, ଫିଙ୍ଗା ଫୋପଡ଼ା କରନ୍ତି ।

ନ ଥକିବା ଯାଏଁ ମୋତେ ବାଡ଼ାନ୍ତି । ମୁଁ ଯେତେ କହିଲେ ବି ଆମ ମା’ ଝିଅକୁ ତାଙ୍କ ପାଖକୁ ନିଅନ୍ତିନି ।

ଥରେ ନିମାପଡ଼ାରୁ ମୋତେ ଜଣେ ଫୋନ୍ କରି ସ୍ୱାମୀଙ୍କ ବିଷୟରେ କହିଲେ । ଆଗରୁ ଜାଣିଥିଲି ଯେ ମୋ ସ୍ୱାମୀ ପର ସ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ସହ ସମ୍ପର୍କ ରଖନ୍ତି । ହେଲେ କାହାକୁ ଆଣି ପାଖରେ ରଖିବେ ଏକଥାଟାକୁ ସହଜରେ ବିଶ୍ୱାସ କରି ପାରିଲିନି ।

ସତ ଜାଣିବା ପାଇଁ ନିମାପଡ଼ା ଗଲି । ଆଉ ସେଠି ଯାହା ଦେଖିଲି ଆଖିକୁ ବିଶ୍ୱାସ କରି ପାରିଲିନି ।

ଏକଥାର ପ୍ରତିବାଦ କରିବାରୁ ମତେ ନିସ୍ତୁକ ମାଡ଼ ମାରିଲେ । ଭୁବନେଶ୍ୱର ଫେରି ଆସିଲି । ପିଲାମାନେ ଛୋଟ ଛୋଟ ହୋଇଥାନ୍ତି । ବାପ ଘର ବାଲେଶ୍ୱର ଗଲି ।

ଆଉ ସ୍ୱାମୀଙ୍କ ପାଖକୁ ନ ଫେରିବାର ନିଷ୍ପତ୍ତି ବାବଦରେ କହିଲି । ବାପା କିନ୍ତୁ ମୋତେ ଏ କଥାରେ ସମର୍ଥନ କଲେନି । କହିଲେ ସେ ପୁରୁଷ ପିଲା ।

ଚାକିରି କରିଛି । ସେ ଗୋଟେ ରଖୁ କି ୧୦ଟା, ତୋତେ ତ ପୋଷିବ । ତୋ ବୋଝ ଆମେ ନେଇ ପାରିବୁନି । ମୁଁ ଅବସର ନେଇ ସାରିଲିଣି । ତୋତେ ପୋଷିବାକୁ ମୋ ପାଖେ ପଇସା ନାହିଁ । ନ ଫେରିଲେ କେମିତି ହେବ ।

ଝିଅମାନଙ୍କ ବାହାଘର କେମିତି କରିବୁ? ଦେଖିବାକୁ ଗଲେ ଏକଥାଟା ଅତି ସାଧାରଣ କଥା । ପ୍ରାୟତଃ ସବୁ ଘର ମାନଙ୍କରେ ହୁଏ ।

ହେଲେ ମୋ ପ୍ରତି ସ୍ୱାମୀ, ସଉତୁଣୀ, ସାହିପଡ଼ିଶାଙ୍କ ଟାହି ଟାପରାର ନିର୍ଯାତନା ଏତେ ବଢ଼ିଯାଇଥିଲା ଯେ ମୁଁ ଆଉ ସେଥିରୁ ମୁକୁଳି ପାରୁନଥିଲି ।

ବାପ ଘରୁ ପଳାଇ ଆସିଲି । ଆଉ ଦିନେ ଆତ୍ମହତ୍ୟା କରିବାର ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଲି । ଅପରାହ୍ନରେ ଲିଙ୍ଗରାଜ ଷ୍ଟେସନ ଠାରୁ ଅଳ୍ପ ଦୂରରେ ଥିବା ଏକ ନିଛାଟିଆ ଜାଗା ସରକନ୍ତରାକୁ ଗଲି ।

ମାନସିକ ଭାବେ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇ ସାରିଥାଏ ଆଜି ଜୀବନ ହାରି ଦେବି । ହେଲେ ପାରିଲିନି । ପ୍ରଦୀପ ସେବା ଟ୍ରଷ୍ଟର ମୁଖ୍ୟ ପ୍ରଦୀପ ପୃଷ୍ଟି ସାର୍ ବାଧା ଦେଲେ ।

ବୁଝାସୁଝା କରି ଘରକୁ ଆଣିଲେ । ପରିବାର ପାଖକୁ ଫେରି ଯିବାକୁ ବୁଝାଇଲେ । ହେଲେ ମୋର ଏକା ଜିଦ୍ ଥିଲା ମୁଁ ଘରୁ ପାଦ କାଢ଼ିଛି ମାନେ ଆଉ ଫେରିବିନି ।

ଏମିତିରେ ସେ ମୋତେ କାରଗିଲ୍ ବସ୍ତିରେ ଏକ ଘର ଭଡ଼ା ନେଇ ରହିବାର ବନେ୍ଦାବସ୍ତ କରିଦେଲେ ।

ମୁଁ ମୋ ଦୁଇ ଝିଅଙ୍କୁ ସେଠିକି ନେଇ ଆସିଲି । ପର ଘରେ ବାସନ ମାଜି, ଦୁଇ ଜଣଙ୍କ ଘରେ ରୋଷେଇ କରି ପିଲାମାନଙ୍କୁ ମଣିଷ କରିବା ଆରମ୍ଭ କଲି ।
ମାତ୍ର ୩ରୁ ୪ ହଜାର ଟଙ୍କା ରୋଜଗାର କରୁଥାଏ ।

ଏଥିରେ ଘରଭଡ଼ା, ପିଲାଙ୍କ ପଢ଼ା ଖର୍ଚ୍ଚ ସବୁ ସମ୍ଭାଳିବା ଏକାକି ମୋ ପାଇଁ ବହୁତ କଷ୍ଟ ଦାୟକ ହୋଇପଡୁଥିଲା । ହେଲେ ବି ଭାଙ୍ଗି ପଡୁନଥିଲି ।

ସବୁ କାମ ସାରି, ପିଲାଙ୍କ ଭଲ ମନ୍ଦ ବୁଝି, ପ୍ରଦୀପ ସାରଙ୍କୁ ତାଙ୍କ କାମରେ ସାହାଯ୍ୟ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲି ।

ହେଲେ ଏ ସୁଖ ବି ଈଶ୍ୱର ସହିଲେନି । ଯେହେତୁ ପ୍ରଦୀପ୍ ସାର୍ଙ୍କ ସହ ମିଶି ଟ୍ରଷ୍ଟ ସାହାଯ୍ୟରେ ମୁଁ ଶବ ସକ୍ରାର କରିବା କାମ କଲି; ତେଣୁ ମୋତେ ଆଉ କେହି କାମରେ ରଖିଲେନି ।

ଗୋଟା ଗୋଟା କରି ମୁଁ କାମ କରୁଥିବା ୪ ଜଣ ଯାକ ପରିବାର ମୋତେ ଘରୁ ବିଦା କରିଦେଲେ । ଏଣେ ଘରଭଡ଼ା, ପିଲାଙ୍କ ଖର୍ଚ୍ଚ ଏସବୁ ସମ୍ଭାଳିବା ମୋ ପାଇଁ କାଠିକର ହୋଇପଡ଼ିଲା ।

ଏକଥା ପ୍ରଦୀପ ସାର୍ ଜାଣିବା ପରେ କିଛି ପାରିଶ୍ରମିକ ବଦଳରେ ସେବା ଟ୍ରଷ୍ଟ ସମ୍ଭାଳିବାକୁ ମୋତେ ଦାୟିତ୍ୱ ଦେଲେ ।

ଟ୍ରଷ୍ଟର ଗୋଟେ ଘରେ ରହିବାକୁ ବି ଦେଲେ । ଆଉ ସେବେଠାରୁ ଏଇଠି ରହୁଛି । ଟ୍ରଷ୍ଟର ସମସ୍ତ କାମ କରୁଛି ।

ବଡ଼ ଝିଅ ଯୁକ୍ତ ତିନି ଦ୍ୱିତୀୟ ବର୍ଷରେ ପଢ଼ୁଛି । ଆଉ ସାନ ଅଷ୍ଟମ ଶ୍ରେଣୀରେ । ମୋ ଦୁଃଖ ସହି ନ ପାରି ବଡ଼ ଝିଅ ଏବେ ପଦାକୁ ପାଦ କାଢ଼ିଛି । ଗୋଟେ ପାର୍ଲରରେ ଯାଇ ପାର୍ଟ ଟାଇମ୍ କାମ କରୁଛି ।

ବ୍ୟାକ୍ ଷ୍ଟେଜ୍ ଡ୍ୟାନ୍ସର ଭାବେ ବି କାମ କରୁଛି । ସେଥିରୁ ଯାହା ଦୁଇ ପଇସା ମିଳୁଛି, ସେଥିରେ ଆମେ ମା’ ଛୁଆ ଚଳି ଯାଉଛୁ ।

ମୋତେ କେବଳ ସ୍ୱାମୀ ନିଜଠାରୁ ଅଲଗା କରି ଦେଇ ନାହାନ୍ତି । ମୋ ବାପ ଘର ଲୋକ ବି ମୋ ସହ ସମ୍ପର୍କ କାଟି ଦେଇଛନ୍ତି ।

ଯେତେବେଳେ ସ୍ୱାମୀ ମୋର ନୁହେଁ ତେବେ ଶାଶୂଘରକୁ କାହିଁକି ଆଶା କରିବି ।

ସେଦିନର ସେ ଭୟଙ୍କର ମୃତୁ୍ୟ ଯନ୍ତାରୁ ଉଦ୍ଧାର ପାଇଥିବା ଋତୁରାଣୀ ଆଜି ନିଜେ ପାଲଟିଛନ୍ତି ସମାଜ ସେବୀ । ନିଜର ଇଚ୍ଛାଶକ୍ତି ଓ କଠିନ ପରିଶ୍ରମ ତାଙ୍କୁ ଆଜି ଏଇ ପରିଚିତି ଦେଇଛି ।

ବିନା ପାରିଶ୍ରମିକରେ ପ୍ରଦୀପ ସେବା ଟ୍ରଷ୍ଟର ସହାୟତାରେ ସେ ୪ବର୍ଷ ଭିତରେ ୧ହଜାରରୁ ଅଧିକ ଶବକୁ ଉଦ୍ଧାର କରିବା ସହ ୫୦ରୁ ଅଧିକ ଶବଦାହ କରି ସ୍ୱେଚ୍ଛାସେବୀ ସଙ୍ଗଠନ, ସାଧାରଣ ଜନତା, ପୁଲିସ୍ ପ୍ରଶାସନର ଦୃଷ୍ଟି ଆକର୍ଷଣ କରି ପାରିଛନ୍ତି ।

ସାଧାରଣ ଭାବେ ଟ୍ରେନ୍ ଲାଇନରେ କଟିଥିବା ଲୋକଙ୍କୁ ସାଧାରଣ ଲୋକେ ଦେଖିପାରୁନଥିବା ବେଳେ ଋତୁ କିନ୍ତୁ ସେସବୁ ଶବ ଉଠାଇବା ଓ ଶବସକ୍ରାର କରିବା କାମ କରୁଛନ୍ତି ।

ସମାଜରେ ଯେଉଁ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବାକୁ ପୁରୁଷମାନେ ମଧ୍ୟ କୁଣ୍ଠାବୋଧ କରିଥାନ୍ତି,ସେଭଳି ଏକ ମହତ କାର୍ଯ୍ୟକୁ ଋତୁ ଆଦରି ନେଇଛନ୍ତି ।

ଯଦିଓ ଏଥିପାଇଁ ତାଙ୍କୁ କୌଣସି ସରକାରୀ ସହାୟତା କିମ୍ବା ପ୍ରୋତ୍ସାହନ ମିଳିନାହିଁ ହେଲେ ଏଥିପାଇଁ ତାଙ୍କୁ ବିଭିନ୍ନ ଅନୁଷ୍ଠାନ ପକ୍ଷରୁ ସମ୍ମାନ ଓ ସ୍ୱୀକୃତି ମିଳିଛି ।

ଋତୁରାଣୀ କୁହନ୍ତି, ସ୍ୱାମୀଙ୍କ ନିର୍ଯାତନାର ଶିକାର ହୋଇ ଦିନେ ମୁଁ ଜୀବନ ହାରିବାକୁ ଟ୍ରେନ୍ ଲାଇନକୁ ଯାଇଥିଲି ।

ଯଦି ମୁଁ ଆତ୍ମହତ୍ୟା କରିଥାନ୍ତି ମୋର ବି କେହି ଜଣେ ଶବ ଉଠାଇଥାନ୍ତା । ହେଲେ ଆଜି କାହାରି କଥାକୁ କର୍ଣ୍ଣପାତ ନ କରି ମୁଁ ମୋ ଜୀବନରେ ଆଗେଇ ଚାଲିଛି ।

ଏଥିପାଇଁ ଅଧିକାଂଶ ପାଖ ପଡ଼ୋଶୀ ମଧ୍ୟ ମୋ ସହ କଥାବାର୍ତ୍ତା କରନ୍ତି ନାହିଁ । ତଥାପି ସମାଜସେବାରେ ନିଜକୁ ବ୍ରତୀ କରିବା ଉଦେ୍ଦଶ୍ୟରେ ମୁଁ ଏହି କାର୍ଯ୍ୟରେ ନିୟୋଜିତ ହୋଇଛି ।

ଏତିକି କହିବି ନାରୀମାନେ ନିର୍ଯାତନାର ଶିକାର ହୋଇ ନିଜ ଜୀବନ ନ ହାରି ସଂଗ୍ରାମ କରିବା ଦରକାର ।

ଲୋକାଲ ୱାୟାର

ଭୁବନେଶ୍ୱର, ଡିସେମ୍ବର ୨୫(ଲୋକାଲ ୱାୟାର): ଧରାବତରଣ କରିଛନ୍ତି ଯୀଶୁ । କରୋନା କଟକଣା ଥିଲେ ବି ସବୁଠି ଆନନ୍ଦ, ଉଲ୍ଲାସର ଲହରୀ ।

କେହି କାହାକୁ ଦେଖା ନହୋଇପାରିଲେ କ’ଣ ହେଲା କିନ୍ତୁ ମେରି ଖ୍ରୀଷ୍ଟମାସ୍ କହିବାକୁ ଭୁଲି ନାହାନ୍ତି ।

ଖାସ୍ କରି ବଡ଼ଦିନ ପୂର୍ବରୁ ଆମ ଓଲିଉଡର ତାରକାମାନେ ପ୍ରଶଂସକଙ୍କୁ ମେରି ଖ୍ରୀଷ୍ଟମାସ୍ କହି ବଡ଼ଦିନର ଶୁଭେଚ୍ଛା ଓ ଶୁଭକାମନା ଜଣାଇଛନ୍ତି ।

ସବୁ ପର୍ବ ପରି ଏ ପର୍ବରେ ବି ସେମାନେ ନିଜକୁ ସାମିଲ କରିଛନ୍ତି । ଟେଲି ଧାରାବାହିକ ‘ଅଞ୍ଜଳି’ର ଲୋକପ୍ରିୟ ଅଭିନେତ୍ରୀ ଅର୍ଚ୍ଚିତା ମହାନ୍ତି, ରିଲ୍ରୁ ରିୟଲ୍ ହିରୋ ପାଲଟିଥିବା ଚକୋଲେଟ୍ ବୟ ସବ୍ୟସାଚୀ ମିଶ୍ର, ଏକାଧାରରେ ଅଭିନେତା, ନିଦେ୍ର୍ଦଶକ ଓ କାହାଣୀକାର ଭାବେ ପରିଚିତ ଶ୍ରୀତମ୍ ଦାସ, ହାସ୍ୟାଭିନେତା ତ୍ରିଭୁବନ ପଣ୍ଡା, କଣ୍ଠଶିଳ୍ପୀ ସୋହିନୀ ମିଶ୍ର ଏବଂ ନାୟକ ଜ୍ୟୋତି ପ୍ରମୁଖ ବିଭିନ୍ନ ବେଶ ପୋଷାକରେ ସଜେଇ ହୋଇ ମେରି ଖ୍ରୀଷ୍ଟମାସର ବାର୍ତ୍ତା ବାଣ୍ଟିଛନ୍ତି ।

କିଏ ସାନ୍ତାଙ୍କ ଟୋପି ପିନ୍ଧିଛି ତ ଆଉ କିଏ ସାନ୍ତାଙ୍କ ପାଖରେ ବସିଛି । ଆଉ କିଏ ଖ୍ରୀଷ୍ଟମାସ୍ ଟ୍ରୀ ସହିତ ସାନ୍ତାଙ୍କୁ ରଖି ସେଲଫି ନେଇ ଫଟୋଗୁଡ଼ିକୁ ସୋସିଆଲ୍ ମିଡିଆରେ ପୋଷ୍ଟ କରି ପ୍ରଶଂସକଙ୍କ ଠାରୁ ପ୍ରଶଂସା ସାଉଁଟିଛନ୍ତି ।

ଏମାନଙ୍କ ବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟମାନେ ବି ବଡ଼ଦିନର ଶୁଭେଚ୍ଛା ଜଣାଇ ସୋସିଆଲ୍ ମିଡିଆରେ ବିଭିନ୍ନ ପୋଷ୍ଟ କରିଛନ୍ତି ।

ଲୋକାଲ ୱାୟାର

ଆଦିବାସୀବହୁଳ ମାଲାକାନଗିରି ଜିଲ୍ଲାରେ ଶିକ୍ଷାର ଅବସ୍ଥା ଶୋଚନୀୟ ହୋଇ ପଡିଥିବା ବେଳେ ଏହି ସମୟରେ ଜିଲ୍ଲା ଦୁଇଜଣ ଝିଅ ନିଜ ଉଦ୍ୟମରେ ସ୍ଥାନୀୟ ପିଲାଙ୍କୁ ପାଠ ପଢାଇ ଶିକ୍ଷିତ କରିବା ପାଇଁ ଆଗେଇ ଆସିଛନ୍ତି ।

ଏହି ଦୁଇ ଝିଆ ହେଲେ ଗୋରାସେତୁ ଗାଁର କୁସମଣୀ ଓ ତୋଙ୍ଗପାଲୀ ଗାଁର ନମିତା ।

ଗୋରାସେତୁ ଗାଁର କୁସମଣୀ :

ମାଓ ପ୍ରବଣ ଅଂଚଳ ଚିତ୍ରକୋଣ୍ଡା ବ୍ଲକର ଗୋରାସେତୁ ଗାଁର ୧୯ ବର୍ଷୀୟ ଝିଅ କୁସମଣୀ ଖିଲୋ ।

ମାଓବାଦୀଙ୍କ ଗଡ ଭାବେ ପରିଚିତ ଏହି ଦୁର୍ଗମ ଓ ଉପାନ୍ତ ଅଂଚଳର କୁସମଣୀ କିନ୍ତୁ ଶିକ୍ଷାର ଆଲୋକ ବାଂଟୁଛନ୍ତି ।

କୋରୋନା ସମୟରେ ସ୍କୁଲ ବନ୍ଦ ଥିବାରୁ କୁସମଣୀ ନିଜ ଅଂଚଳର ପିଲାମାନଙ୍କୁ ପଢାଇବା ପାଇଁ ନିଷ୍ପତ୍ତିି ନେବା ସହ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଦୁଇ ଓଳା ପାଠ ପଢାଉଛନ୍ତି ।

ଦିନରେ ଗାଁର ବିଦ୍ୟାଳୟରେ ଓ ରାତିରେ ଅଙ୍ଗନବାଡି କେନ୍ଦ୍ରରେ ଛୋଟ ଛୋଟ ପିଲାଙ୍କୁ ଶିକ୍ଷାଦାନ କରନ୍ତି ସେ ।

କୁସମଣୀ ନିଜେ ଚିତ୍ରକୋଣ୍ଡା ଆବାସିକ ବିଦ୍ୟାଳୟରୁ ହାଇସ୍କୁଲ ପାଠ ପଢା ସାରିଛନ୍ତି ।

ଏବେ ସେ ବାଲିମେଳା ମହାବିଦ୍ୟାଳୟରେ ଯୁକ୍ତ ତିନି କଳାର ତୃତୀୟ ବର୍ଷର ଛାତ୍ରୀ ।

କୋରୋନା ଯୋଗୁଁ ତାଙ୍କ କଲେଜ୍ ବନ୍ଦ ରହିଥିବାରୁ ନିଜ ଅଂଚଳର ପିଲାମାନଙ୍କୁ ପଢାଇବେ ବୋଲି ସେ ସ୍ଥିର କରିଛନ୍ତି । ।

ଘର ଘର ବୁଲି ସେ ପିତାମାତାଙ୍କୁ ବୁଝାଇ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ପାଠ ପଢିବା ପାଇଁ ଛାଡିବାକୁ କହିଥିଲେ ।

ବିଶେଷକରି ଝିଅମାନଙ୍କୁ ପାଠ ପଢାଇବା ପାଇଁ ସେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଏହା ଫଳରେ ଗାଁର ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ଝିଅ ପାଠ ପଢା ପ୍ରତି ଆଗ୍ରହ ପ୍ରକାଶ କରିଛନ୍ତି ।

କୁସମଣୀ କହନ୍ତି, “ମୁଁ ଜଣେ ଝିଅ ହୋଇ ପାଠ ପଢାଉଥିବାରୁ ଗାଁ ଲୋକେ ସେମାନଙ୍କ ଝିଅ ମଧ୍ୟ ପାଠ ପଢୁ ବୋଲି ଭାବୁଛନ୍ତି ଏବଂ ମୋ ପାଖକୁ ପାଠ ପଢିବା ପାଇଁ ଛାଡୁଛନ୍ତି ।

ଝିଅ ମଧ୍ୟ ପୁଅମାନଙ୍କ ପରି ସବୁ କିଛି କରିପାରିବ । ତେଣୁ ଝିଅଙ୍କୁ ଶୀଘ୍ର ବାହା ନଦେବାକୁ ମଧ୍ୟ ମୁଁ ଲୋକଙ୍କୁ ବୁଝାଉଛି ।”

ତୋଙ୍ଗପାଲୀ ଗାଁର ନମିତା :

କୁସମଣୀଙ୍କ ପରି ଆଉ ଜଣେ ଝିଅ ହେଉଛନ୍ତି ଉଡୁପା ପଂଚାୟତର ସୀମାନ୍ତ ତୋଙ୍ଗପାଲୀ ଗାଁର ନମିତା ମାଡକାମୀ ।

ଅର୍ଥ ଅଭାବରୁ ଅଧାରୁ କଲେଜ୍ ପାଠପଢା ଛାଡିଥିଲେ ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କର ପାଠ ପଢିବା ଓ ପଢାଇବାର ନିଶା ଯାଇନାହିଁ ।

ସେ ଦୁଇବର୍ଷରୁ ନିଜ ଗାଁ ସ୍କୁଲରେ ପିଲାଙ୍କୁ ପାଠ ପଢାଉଛନ୍ତି । ତାଙ୍କ ପାଠ ପଢା ଶୈଳୀ କୌଣସି ତାଲିମ ପ୍ରାପ୍ତ ଶିକ୍ଷକଙ୍କ ଠାରୁ କମ୍ ନୁହେଁ ।

ବିଶେଷକରି ସ୍ଥାନୀୟ ଭାଷାରେ ସେ ପିଲାଙ୍କ ସହ ଭାବ ବିନିମୟ କରିବା ସହିତ ସେହି ଭାଷାରେ ପିଲାଙ୍କୁ ପାଠ ବୁଝାଉଥିବାରୁ ସେ ପିଲାମାନଙ୍କର ବେଶ୍ ପ୍ରୀୟ ହୋଇପାରିଛନ୍ତି ।

ନମିତା ନିଜେ ବହୁ ସମସ୍ୟାର ସାମ୍ନା କରି ମାଟ୍ରିକ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପଢିଥିଲେ ଏବଂ ଏମଭି-୭୯ କଲେଜ୍ ରେ ନାଁ ଲେଖାଇଥିଲେ ।

କିନ୍ତୁ ଅର୍ଥ ଅଭାବରୁ ସେ ଅଧାରୁ କଲେଜ୍ ପାଠ ଛାଡି ଚାଲି ଆସିଥିଲେ । କିନ୍ତୁ ନିଜେ ପାଠ ପଢିବା ଓ ଅନ୍ୟକୁ ଶିକ୍ଷିତ କରାଇବାର ତାଙ୍କର ଲକ୍ଷ୍ୟ ମଉଳି ନଥିଲା । ସେ ଗାଁର ପିଲାମାନଙ୍କୁ ପାଠ ପଢାଇବା ଆରମ୍ଭ କଲେ ।

ତାଙ୍କର ଆଗ୍ରହ ଦେଖି ଗାଁ ଲୋକେ ତାଙ୍କୁ ସ୍କୁଲରେ ପଢାଇବା ପାଇଁ କହିଲେ । ଏବେ ସେ ସ୍କୁଲରେ ପାଠ ପଢାଉଛନ୍ତି ।

ତାଙ୍କୁ ଗାଁ ଲୋକେ ମାସିକ ଏକ ହଜାର ଟଙ୍କା ପାରିଶ୍ରମିକ ଆକାରରେ ଦେଉଛନ୍ତି । ଏହି ଟଙ୍କା ସଂଚୟ କରି ସେ ଆଗକୁ ନିଜ ପାଠପଢା ସାରିବେ ବୋଲି କହିଛନ୍ତି ।

ଏନେଇ ନମିତା କୁହନ୍ତି, ମୁଁ ପ୍ରାଥମିକ ସ୍କୁଲରେ ପଢିବା ବେଳେ ବହୁ ସମସ୍ୟାରେ ଗତି କରିଛି ।

ତେବେ ଏହି ସମସ୍ୟା ଆମ ଗାଁର ପିଲାମାନେ ନ ଭୋଗନ୍ତୁ, ସେଥିପାଇଁ ମୁଁ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ପଢାଇବା ପାଇଁ ଆଗକୁ ବାହାରିଛିା ଏହା ମୋତେ ଖୁସୀ ଦେଉଛି ଯେ ମୋତେ ଦେଖି ଅନ୍ୟ ପିଲାମାନେ ବିଶେଷକରି ଝିଅମାନେ ପାଠ ପଢିବାକୁ ଆଗକୁ ଆସୁଛନ୍ତି ।

କଠିନ ପରିସ୍ଥିତିମଧ୍ୟରେ ଏହି ଝିଅମାନଙ୍କର ଦୃଢ ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସ ଓ ନିରନ୍ତର ପ୍ରୟାସ ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ଉଦାହରଣ ସୃଷ୍ଟି କରିଛି ।

ମାଓଗଡରେ ବୋମା ବନ୍ଧୁକର ଗର୍ଜନକୁ ନ ଡରି ସେମାନେ ସ୍ୱାଭାବିକ ଭାବେ ଶିକ୍ଷାର ବାତାବରଣ ଗଢି ତୋଳୁଛନ୍ତି ।

ଯାହା ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ବିକାଶର ମୁଖ୍ୟସ୍ରୋତରେ ସାମିଲ ହେବା ପାଇଁ ଆହ୍ୱାନ ଦେଇଛି ।

ଭୁବନେଶ୍ୱର, ଡିସେମ୍ବର ୧୫(ଲୋକାଲ ୱାୟାର): ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ନରେନ୍ଦ୍ର ମୋଦି ‘ଭୋକାଲ୍ ଫର ଲୋକାଲ୍’କୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରୁଥିବା ବେଳେ ଏହାର କ୍ରେଜ୍ ଓଡ଼ିଶାରେ ମଧ୍ୟ ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଛି ।

ଉପହାର ଦେବାରେ ଲୋକେ ଏନେଇ ବେଶୀ ଆଗ୍ରହ ଦେଖାଇଛନ୍ତି । ଗ୍ରୀନ୍ ଦୀପାବଳି ଭିତରେ ଲୋକଙ୍କ ସୃଜନଶୀଳତା ଆଉ ସୀମିତ ହୋଇ ରହିନି; ବରଂ ଲୋକେ ଏହାକୁ କିପରି ବ୍ୟାପକ ଭାବେ ଆଦରି ପାରିବେ ସେଥିପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା ଆରମ୍ଭ କରିଛନ୍ତି ।

ନିକଟରେ କେନ୍ଦ୍ର ପେଟ୍ରୋଲିୟମ୍ ମନ୍ତ୍ରୀ ଧର୍ମେନ୍ଦ୍ର ପ୍ରଧାନ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ଏହି ଅପିଲ୍କୁ ମାନିବା ପାଇଁ ଜନସାଧାରଣଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧ କରିବା ପରେ ଏନେଇ ବିଭିନ୍ନ ଅନୁଷ୍ଠାନ ପକ୍ଷରୁ ପ୍ରୟାସ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଛି ।

ବକୁଲର ଗଛ ଉପହାର:

ନୂଆବର୍ଷ, ବଡଦିନଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ଜନ୍ମଦିନ ଯାଏଁ; ସମସ୍ତ ଉତ୍ସବକୁ ଆଖି ଆଗରେ ରାଜଧାନୀ ବକୁଲ୍ ଫାଉଣ୍ଡେସନ୍ ପକ୍ଷରୁ ଭିନ୍ନ ଧରଣର ଉପହାର ପ୍ୟାକେଜିଂ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଛି ।

ଭୋକାଲ୍ ଫର ଲୋକାଲର ମନ୍ତ୍ରକୁ ଆପଣେଇ ବକୁଲ୍ ଫାଉଣ୍ଡେସନ୍ ଭିନ୍ନ ଅନ୍ଦାଜରେ ଏହି କ୍ୟାମ୍ପେନ୍ ଆରମ୍ଭ କରିଛି ।

ଯେଉଁଥିରେ ପ୍ରିୟଜନଙ୍କୁ ଉପହାର ଆକାରରେ ଓ ଅଭ୍ୟର୍ଥନା ସ୍ୱରୂପ ଗଛଟିଏ ଉପହାର ଦେବାକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରାଯାଉଛି ।

ଏନେଇ ବକୁଲ୍ ଫାଉଣ୍ଡେସନ୍ ମୁଖ୍ୟ ସୁଜିତ୍ ମହାପାତ୍ର କହିଛନ୍ତି ଆମେ ପୂର୍ବରୁ ବି ଏହି ଅଭ୍ୟାସ ଜାରି ରଖିଥିଲୁ । ଯାହାକୁ ପୁଣିଥରେ ଆରମ୍ଭ କରିଛୁ ।

ଘର ତିଆରି ଚକୋଲେଟ, ମାଟି ଦୀପ, ସ୍ନାକ୍ସକୁ ନେଇ ଏକ ଉପହାର ପ୍ୟାକେଟ ତିଆରି କରିଛୁ ।

କେବଳ ସେତିକି ନୁହେଁ ଜଣେ ଚାହିଁଲେ ଗଛକୁ ବି ନିଜ ପ୍ରିୟଜନଙ୍କୁ ଉପହାର ଆକାରରେ ଦେଇପାରିବ ।

ଅଦିିଶାର ରୋଗ ପ୍ରତିରୋଧକ ପ୍ୟାକେଜ୍

ଅଦିଶା ପକ୍ଷରୁ ନିଜ ପ୍ରିୟଜନଙ୍କୁ ଉପହାର ଦେବା ପାଇଁ ଏକ ରୋଗ ପ୍ରତିରୋଧକ ପ୍ୟାକେଜ୍ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରାଯାଇଛି ।

ଯେଉଁଥିରେ କନ୍ଧମାଳ ହଳଦୀ, ଡାଲଚିନି ଗୁଣ୍ଡ, ମହୁ, ମାଣ୍ଡିଆ ଆଦି ସାମଗ୍ରୀକୁ ଏକତ୍ର କରି ଏକ ସୁନ୍ଦର ପ୍ୟାକେଟ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରାଯାଇଛି ।

ଯାହାକୁ ଆଦିବାସୀ ରୋଗପ୍ରତିରୋଧକ ମନ୍ତ୍ର ବା ଟ୍ରାଇବାଲ ଉମ୍ୟୁନିଟି ବୁଷ୍ଟର ଭାବେ ବିବେଚନା କରି ଏବାବଦରେ ଲୋକଙ୍କୁ ସଚେତନ କରାଯାଉଛି ।

ଯାହାର ଦାମ୍ ୮୫୦ ଟଙ୍କାରୁ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଛି । ଏହାବାଦ୍ ଜଣେ ଚାହିଁଲେ କଷ୍ଟମାଇଜଡ ପ୍ୟାକେଟ ମଧ୍ୟ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିପାରିବା ଭଳି ସୁବିଧା ମଧ୍ୟ କରାଯାଇଛି ।

ଜଣେ ନିଜ ରୁଚି ମୁତାବକ ପ୍ୟାକେଟରେ ଲିମ୍ବ ପତ୍ର ଗୁଣ୍ଡ, ମହୁ, ଅଁଳା ଗୁଣ୍ଡ, ଶିକାକାଇ ଓ ରିଠା ଗୁଣ୍ଡ ସମେତ ବିଭିନ୍ନ ଆଦିବାସୀ ରାସନ ସାମଗ୍ରୀ ଆଦିକୁ ନେଇ ଉପହାର ବାକ୍ସ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିପାରିବ ।

ଓଡ଼ିଶା ହସ୍ତତନ୍ତ ମୋହରେ ସଭିଏଁ

କେନ୍ଦ୍ର ସରକାରଙ୍କ ଭୋକାଲ୍ ଫର ଲୋକାଲର ମନ୍ତ୍ରକୁ ଆଉ ପାଦେ ଆଗକୁ ନେବା ପାଇଁ ବିଭିନ୍ନ ଫ୍ୟାଶନ୍ ଡିଜାଇନର ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ସ୍ତରରେ ପ୍ରୟାସ ଆରମ୍ଭ କରିଛନ୍ତି ।

ପର୍ବପର୍ବାଣୀ ହେଉ ବା ଉପହାର ଦେବାର ଅବସରଟିଏ ସୃଷ୍ଟି ହେଲେ ସେମାନେ ଓଡ଼ିଶା ହସ୍ତତନ୍ତ ସାମଗ୍ରୀଟିଏ ଦେବାକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରୁଛନ୍ତି ।

 

ସେହିପରି ଭାବେ ଗ୍ରାହକଙ୍କୁ ଆକୃଷ୍ଟ କରିବା ପାଇଁ ଓଡ଼ିଶା ହସ୍ତତନ୍ତ ସାମଗ୍ରୀକୁ ବ୍ୟବହାର କରି ନୂଆ ନୂଆ ଡିଜାଇନର ଶାଢ଼ୀ, ଗାଉନ୍, ୱାନପିସ୍, ୱେଷ୍ଟର୍ଣ୍ଣ ପୋଷାକ ସବୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରାଯାଇଛି ।

ଏ ବାବଦରେ ଫ୍ୟାଶନ୍ ଡିଜାଇନର ପଙ୍କଜା ସେଠୀ କହନ୍ତି ଓଡ଼ିଶା ହସ୍ତତନ୍ତକୁ ଲୋକାଭିମୁଖୀ କରିବା ପାଇଁ ଆମେ ବିଭିନ୍ନ ସମୟରେ ପ୍ରୟାସ କରୁଛୁ ।

କରୋନା ଭଳି ମହାମାରୀ ସବୁ ବର୍ଗର ଲୋକଙ୍କ ଆର୍ଥିକ ମେରୁଦଣ୍ଡକୁ ଦୋହଲାଇ ଦେଇଥିବା ବେଳେ ଏଥିରେ ସବୁଠାରୁ ଅଧିକ ପ୍ରଭାବିତ ହୋଇଛନ୍ତି ନିମ୍ନ ମଧ୍ୟବିତ୍ତ ପରିବାରର ଲୋକେ ।

ବୁଣାକାର, କାରିଗରମାନେ ଏହି ଶ୍ରେଣୀର ହୋଇଥିବା ବେଳେ ଏମାନଙ୍କୁ ପୁଣିଥରେ ଆର୍ଥିକ ସ୍ୱାବଲମ୍ବୀ କରିବା ପାଇଁ ଆମକୁ ଭୋକାଲ୍ ଫର ଲୋକାଲ୍ ମନ୍ତ୍ରକୁ ଆପଣେଇବାକୁ ହେବ ।

ଆଉ ଜଣେ ସଚେତନ ନାଗରିକ ଭାବେ ଯେତେବେଳେ ବି କିଛି କିଣୁଛେ ତାହା ଯେପରିକି ସ୍ଥାନୀୟ ବୁଣାକାର ଓ ସ୍ଥାନୀୟ ସାମଗ୍ରୀକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିବା ପାଇଁ ଖର୍ଚ୍ଚ ହେଉଛି ସେ ଦିଗରେ ଦୃଷ୍ଟି ଦେବାକୁ ହେବ ।

ଲୋକାଲ ୱାୟାର

ଭୁବନେଶ୍ୱର, ଡିସେମ୍ବର ୧୫(ଲୋକାଲ ୱାୟାର): ବଡ଼ ବଡ଼ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟର ଡିଗ୍ରୀ ନାହିଁ ହାତରେ ।

ଡିଜିଟାଲ ଦୁନିଆର ଜ୍ଞାନକୌଶଳ ବି ଜଣାନାହିଁ ଏମାନଙ୍କୁ । ଘରର ଚାରିକାନ୍ଥ ଭିତରେ ରହି ରୋଷେଇ କରିବା, ଜଙ୍ଗଲରୁ ଶାଳ ମହୁଲି ସଂଗ୍ରହ କରିବା, ବୁବେଇ ଦଉଡ଼ି ତିଆରି କରିବା ଭିତରେ ଏମାନଙ୍କ ଜୀବନ ସୀମିତ; ହେଲେ କିଛିଦିନ ହେବ ସବୁକିଛି ବଦଳିଯାଇଛି ।

ଘରର ଚାରିକାନ୍ଥ ଡେଇଁ ଏମାନେ ବାହାରିଛନ୍ତି ବାହାରକୁ । ନିଜ ହାତରେ ନିଜେ ବୁଣିଛନ୍ତି ସ୍ୱପ୍ନର ମିନାର ।

କଠିନ ପରିଶ୍ରମ ଓ ବୃତ୍ତି ପ୍ରତି ଆସକ୍ତି ହିଁ ସେମାନଙ୍କୁ ରେଶମ ଦୁନିଆରେ ଦେଇଛି ନୂଆ ପରିଚୟ ।

ମହିଳା ସଶକ୍ତିକରଣର ଭିନ୍ନ ଦିଗକୁ ଆବିଷ୍କାର କରି ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ରୋଲ ମଡେଲ ହୋଇପାରିଥିବା ଏହି ମହିଳାମାନେ ହେଲେ କେନ୍ଦୁଝର ଜିଲ୍ଲା ଭଗାମୁଣ୍ଡା ସିଲ୍କ ପାର୍କର ୨୦୦ କର୍ମଚାରୀ ।

୨୦୧୯ ମସିହା କଥା । ଜାତୀୟ ହସ୍ତତନ୍ତ ମନ୍ତ୍ରଣାଳୟ ଓ ଜିଲ୍ଲା ପ୍ରଶାସନର ମିଳିତ ସହଯୋଗରେ ମହିଳା ସଶକ୍ତୀକରଣ ପାଇଁ ଏକ ନୂଆ ରାସ୍ତା ଖୋଜାହେଲା ।

୭୦ କୋଟି ଟଙ୍କା ବ୍ୟୟରେ କେନ୍ଦୁଝର ଜିଲ୍ଲା ଭଗାମୁଣ୍ଡାରେ ତିଆରି ହେଲା ଏକ ଛୋଟ ସିଲକ୍ ୟୁନିଟ ।

୭ରୁ ୮ ଜଣ ସ୍ଥାନୀୟ ମହିଳାଙ୍କୁ ନେଇ କରାଗଲା ସିଲକ୍ ପାର୍କ । ଦକ୍ଷତା ବିକାଶ ତାଲିମ, ଜୀବନ କୌଶଳ ଶିକ୍ଷା ଦ୍ୱାରା ସେମାନଙ୍କୁ ବୟନ ଶିଳ୍ପର ନୂଆ ଧାରା ସହ ପରିଚୟ କରାଗଲା ।

ଆଉ ସେଇଠୁ ଆରମ୍ଭ ହେଲା ଭଗାମୁଣ୍ଡା ଟସର ସିଲକ୍ ପାର୍କ । ସ୍ଥାନୀୟ ଆଦିବାସୀ ମହିଳାଙ୍କଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ଆର୍ଥିକ ଅନଗ୍ରସର ସ୍ଥିତିରେ ଥିବା ମହିଳା, ବେରୋଜଗାର ଓ ମାନସିକ ଚାପଗ୍ରସ୍ତ ଓ ଆର୍ଥିକ ସ୍ୱଚ୍ଛଳ ନଥିବା ମହିଳାମାନେ ଧୀରେ ଧୀରେ ଜିଲ୍ଲା ପ୍ରଶାସନ ସହାୟତାରେ ଏଠାରେ କାମ କରିବାର ସୁଯୋଗ ପାଇଲେ ।

୭ ଜଣରୁ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିବା ଏହି ସିଲକ୍ ପାର୍କ ଏବେ ୨୦୦ ସ୍ଥାନୀୟ ମହିଳାଙ୍କୁ କର୍ମ ନିଯୁକ୍ତିର ଆଧାର ହୋଇ ପାରିଛି ।

ଏ ବାବଦରେ ସିଲକ୍ ପାର୍କର ମହିଳା କର୍ମଚାରୀ କୁନି ଦେହୁରି କହନ୍ତି, ଆମେ ୬ ହାତିଆ ଶାଢ଼ୀ ତିଆରି କରୁଥିଲୁ; ହେଲେ ଏହା ଯେ କେବେ କାହା ଦେହରେ ଶୋଭାପାଇବ ତାହା ଭାବି ପାରୁନଥିଲୁ ।

ହାଲକା ଟସର ସିଲକ୍ ଶାଢ଼ୀରେ ଗୋଲାପୀ ଓ ନୀଳ ରଙ୍ଗର ଫ୍ଲୋରାଲ୍ ପ୍ରିଣ୍ଟ ଥିବା ଆମେ ଏକ ଶାଢ଼ୀ ବୁଣିଥିଲୁ ।

ଏହାକୁ ବିକ୍ରି କରିବା ପାଇଁ ଆମେ ଇ-ମାର୍କେଟକୁ ଦେଇଥିଲୁ । ଡିଜିଟାଲ୍ ମାର୍କେଟରେ ପ୍ରଦର୍ଶିତ ହେବାର ତିନି ଦିନ ଭିତରେ ଏହା ଫ୍ଲିପକାର୍ଟରେ ବିକ୍ରି ହୋଇଗଲା ।

ପ୍ରଥମଥର ପାଇଁ ଏହାଥିଲା ଆମ ପାଇଁ ସବୁଠୁ ବଡ଼ ସଫଳତା । ଲକଡାଉନ୍ ସତ୍ତ୍ୱେ ଆମେ ଏବେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପ୍ରାୟ ୫୦ରୁ ଅଧିକ ଶାଢ଼ୀ ଅନଲାଇନରେ ବିକ୍ରି କରି ସାରିଲୁଣି ।

ମାତ୍ର ଗୋଟିଏ ବର୍ଷର ବୁଣାକାର ତାଲିମ ନେଇଥିବା ଏହି ମହିଳାମାନେ ଆଜି ନିଜ ନିଜ କାରିଗରୀରେ ନିପୁଣା ।

ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ କଥା ହେଲା ଟସର ପାର୍କରେ କାମ କରୁଥିବା ଏହି ମହିଳା ସବୁ ପାଖ ଗାଁର ଓ ଏମାନେ ସମସ୍ତେ ପ୍ରାୟ ଟସର ଉଦ୍ୟାନରେ କାମ କରୁଥିବା ଚାଷୀମାନଙ୍କ ପରିବାର ସଦସ୍ୟ ।

ଭଗାମୁଣ୍ଡା ସ୍ଥିତ ଟସର ସିଲ୍କ ପାର୍କ ତିଆରି ହେବା ଆଗରୁ ଏହି ମହିଳାମାନେ ଘରୋଇ କାମରେ ସମୟ ଅତିବାହିତ କରୁଥିଲେ ।

୨୦୧୯ ମସିହା ପରେ କିନ୍ତୁ ଏମାନଙ୍କ ଭାଗ୍ୟ ବଦଳିଗଲା । ଆଉ ଆଜି ଗାଁର ୨୦୦ରୁ ଅଧିକ ମହିଳା ଏହି ଟସର ସିଲ୍କ ପାର୍କରେ କାମ କରୁଛନ୍ତି ।

ସେମାନେ କେବଳ ରେଶମ ସୂତା ଉତ୍ପାଦନ କରୁଛନ୍ତି ତା’ନୁହେଁ; ବରଂ ଶାଢ଼ୀ ବୁଣାଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି କପଡା ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିବା, ଶାଢ଼ୀକୁ ବିଭିନ୍ନ ଡିଜାଇନରେ ମୁଦ୍ରଣ କରିବା ଓ ଶାଢ଼ୀରେ ଚିତ୍ର ଆଙ୍କବା ଭଳି ଯାବତୀୟ କାମ କରୁଛନ୍ତି ।

କେନ୍ଦ୍ର ବୟନ ଓ ହସ୍ତତନ୍ତ ବିଭାଗ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରଥମ ଥର ପାଇଁ ଭାରତରେ ଏଭଳି ପରିକଳ୍ପନାକୁ ବାସ୍ତବ ରୂପ ଦେବାକୁ ପ୍ରୟାସ କରାଯାଇଛି ।

କେନ୍ଦୁଝର ଜିଲ୍ଲା ପ୍ରଶାସନ ଓ କେନ୍ଦ୍ର ବୟନ ଓ ହସ୍ତତନ୍ତ ବିଭାଗର ମିଳିତ ପ୍ରୟାସରେ କରାଯାଇଥିବା ଏହି ପାର୍କର ମୂଳ ଆଭିମୁଖ୍ୟ ହେଉଛି ‘ଫାର୍ମ ଟୁ ଫାଇବର ଟୁ ଫାବ୍ରିକ୍ ‘।

ଅର୍ଥାତ ଚାଷ ଜମିରୁ ରେଶମ ପୁଣି କପଡ଼ା । ସାମର୍ଥ୍ୟ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଅଧୀନରେ ଗତବର୍ଷ ହସ୍ତତନ୍ତ ବିଭାଗ ଫ୍ଲିପ୍କାର୍ଟ ସହ ବୁଝାମଣା ପତ୍ର ସ୍ୱାକ୍ଷର କରିବା ସହ ଟସର ଉତ୍ପାଦିତ ଶାଢ଼ୀର ବଜାର ପ୍ରବେଶ ପାଇଁ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ଦେଇଥିଲା ।

୨୦୨୦ ଅଗଷ୍ଟ ମାସରେ ପ୍ରଥମ ଥର ପାଇଁ ଭଗାମୁଣ୍ଡା ଟସର ସିଲ୍କ ପାର୍କ(ବିଟିଏସପି) ବ୍ରାଣ୍ଡରେ ପ୍ରଡକ୍ଟ ବିକ୍ରି ହେବା ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା ।

୭ ଟି ଟସର ରିୟରର କୋପରେଟିଭ୍ ସୋସାଇଟି ଦ୍ୱାରା ଜିଲ୍ଲାରୁ ୪୦-୫୦ ଟନ୍ ସିଲ୍କ କୁକୁନ୍ ପ୍ରତିଦିନ ଉତ୍ପାଦିତ ହେଉଛି ଓ ପାର୍କକୁ ଯାଉଛି ।

ଯେଉଁଥିରୁ ପାର୍କର ମହିଳାମାନେ ପ୍ରତିଦିନ ୧୨ରୁ ୧୫ କିଲୋଗ୍ରାମ ସିଲକ୍ ସୂତା ବାହାର କରିବା ସହ ୨୦ ରୁ ୩୦ ମିଟର ଟସର ଥାନ ବୁଣୁଛନ୍ତି ।

କେନ୍ଦୁଝର ଗାଁର ଆଦିବାସୀମାନେ ପାରମ୍ପରିକ ଭାବେ ଟସର ଚାଷ କରିଥାନ୍ତି । ମାତ୍ର କିଛି ବର୍ଷ ଆଗରୁ ଗାଁକୁ ମାଇନିଂ ଓ ଖଣି ଭଳି ଶବ୍ଦ ସହ ଜଡ଼ିତ ପେସା ପଶି ଆସିବାରୁ ଲୋକେ ପ୍ରଲୋଭିତ ହୋଇ ନିଜ ନିଜର କୌଳିକ ବୃତ୍ତିରୁ ମୁହଁ ଫେରାଇ ନେଇଥିଲେ ।

ଗତ ଏକ ଦଶନ୍ଧି ହେବ କେନ୍ଦୁଝରରେ ଖଣି କାରବାର ବନ୍ଦ ହେବାକୁ ଲାଗିଛି । ଫଳରେ ଆଦିିବାସୀମାନେ ପୁଣିଥରେ ଘରମୁହାଁ ହେବା ଆରମ୍ଭ କରିଛନ୍ତି ।

ସେମାନେ ନିଜ ନିଜର ପାରମ୍ପରିକ ଜ୍ଞାନ କୌଶଳକୁ ପୁଣିଥରେ ଆପଣେଇବାକୁ ପ୍ରୟାସ ଆରମ୍ଭ କରିଛନ୍ତି ।

ଏବେ ପ୍ରକଳ୍ପ ଅଧୀନରେ ପ୍ରତି ଗାଁ ଲୋକଙ୍କୁ ଟସର ଚାଷ ପାଇଁ ଆବଶ୍ୟକ ଅସନ ଓ ଅର୍ଜୁନ ଗଛ ଲଗାଇବାକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରାଯିବା ସହ ଏଥିପାଇଁ ଏକ ହେକ୍ଟରର ଚାଷ ଜମି ଯୋଗାଇ ଦିଆଯାଇଛି ।

ଯେତେବେଳେ ଏହି ଅଞ୍ଚଳରେ କୁକୁନର ପରିମାଣ ବୃଦ୍ଧି ହେଲା, ସେତେବେଳେ ସରକାର ଭଗାମୁଣ୍ଡାରେ ଟସର ସିଲ୍କ ପାର୍କ ନିର୍ମାଣ କରିବାକୁ ଚିନ୍ତା କଲେ ।

ସ୍ଥାନୀୟ ଅଞ୍ଚଳର ସାମଗ୍ରିକ ବିକାଶ ସହ ଗାଁ ଲୋକଙ୍କୁ ବର୍ଷ ଯାକ କର୍ମ ନିୟୋଜନ ଯୋଗାଇ ଦେବା ଏହି ପ୍ରକଳ୍ପର ମୂଳ ଲକ୍ଷ୍ୟ ବୋଲି ଭଗାମୁଣ୍ଡା ଟସର ପାର୍କ ଦାୟିତ୍ୱରେ ଥିବା ଅଧିକାରୀ ପିକେ ମହାପାତ୍ର କହିଛନ୍ତି ।

ଏ ବାବଦରେ କାରିଗର କୁନି ଦେହୁରି କହିଛନ୍ତି, କଞ୍ଚାମାଲ ସିଲ୍କକୁ ପ୍ରୋସେସିଂ କରି ଶାଢ଼ୀ ବୁଣିବା ସହ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ସାମଗ୍ରୀ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିବା ପାଇଁ ତାଲିମ ନେଇଛୁ ।

ପୂର୍ବରୁ ୧୦ରୁ ୧୫ ଜଣ ମହିଳା ଏହି କାମ କରିବାକୁ ଆଗ୍ରହୀ ହୋଇ ଆଗେଇ ଆସିଥିଲେ ମାତ୍ର ଏବେ ଅଧିିକରୁ ଅଧିକ ମହିଳା ଆମ ସହ ଯୋଡ଼ି ହୋଇଛନ୍ତି ।

ଲୋକାଲ ୱାୟାର

ଭୁବନେଶ୍ୱର, ଡିସେମ୍ବର ୧୫(ଲୋକାଲ ୱାୟାର): କ୍ୟାନସର ରୋଗୀଙ୍କୁ ନିଜର ଚୁଟି ଦାନ କରି ଚର୍ଚ୍ଚାକୁ ଆସିଛନ୍ତି ବାରିପଦାର ଝିଅ ଶ୍ରୁତି ସ୍ୱପ୍ନା ।

ମାତ୍ର ୨୦ ବର୍ଷ ବୟସରେ ଶ୍ରୁତିଙ୍କ ଏଭଳି ତ୍ୟାଗକୁ ସାଧାରଣରେ ବେଶ ପ୍ରଶଂସା କରାଯାଇଛି ।

ନିଜର ଏଭଳି ତ୍ୟାଗ ବାବଦରେ ଶ୍ରୁତି କହନ୍ତି, ମୁଁ ଯେହେତୁ ଜଣେ ଏନଏସଏସ୍ ସ୍ୱେଚ୍ଛାସେବୀ ତେଣୁ ସେବା ମୋର ବ୍ରତ ।

ତାଛଡ଼ା ମୋ ମା’ ସ୍ୱପ୍ନା ବୋଷ ବି ଜଣେ ସେବିକା । ସେ ଏବେ ଭୁବନେଶ୍ୱର ସ୍ଥିତ ଆମ୍ରି ଡାକ୍ତରଖାନାରେ ଜିଏନଏମ୍ ଅଛନ୍ତି ।

କହିବାକୁ ଗଲେ ପିଲାବେଳୁ ଏ ସେବା କରିବା ମନୋଭାବ ମା’ଙ୍କଠାରୁ ମୋ ଭିତରକୁ ଆସିଛି ।

ଚୁଟି ଦାନ କରିବା ସ୍ୱପ୍ନ ମୋର ଆଜିର ନୁହେଁ ବିଗତ ତିନି ବର୍ଷ ହେଲାଣି ମୁଁ ପ୍ରତିଦିନ ଏକଥା ଭାବେ ।

ବାରିପଦାରେ ଗତ କିଛି ବର୍ଷ ହେବ ୟୁନିସେକ୍ସ ସେଲୋନ୍ ଅରମ୍ଭ ହୋଇଛି । ତେଣୁ ମୁଁ ସେମାନଙ୍କୁ ଯାଇ ଚୁଟି ଦାନ ବାବଦରେ ପଚାରିଥିଲି ।

ସେଠାରୁ ନିରାଶ ହେବା ପରେ ମୁଁ ମୋର ଜଣେ ସିନିୟର ଆନନ୍ଦମୟୀ ଦିଦିଙ୍କ ସହ ସଂସ୍ପର୍ଶରେ ଆସିଲି ।

ଆଉ ତାପରେ ଚୁଟି ଦାନ ବାବଦରେ ଜାଣିବାକୁ ପାଇଥିଲି । ଶେଷରେ ନିଜର ଚୁଟି କାଟିଛି । ଜାନୁଆରୀ ୩ ତାରିଖରେ ମୁଁ ଏହାକୁ କୋରିୟର କରିବି ।

ଏନଏସଏସରେ ଯୋଗଦେବା ଦିନକୁ ମୁଁ ବିଭିନ୍ନ ସମୟରେ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାର ସେବା କାମରେ ନିଜକୁ ନିୟୋଜିତ କରେ ।

ଇତି ମଧ୍ୟରେ ମୁଁ ରଥଯାତ୍ରା, ନ୍ୟାସନାଲ୍ ଇଣ୍ଟିଗ୍ରେସ୍ କ୍ୟାମ୍ପ, ନ୍ୟାସନାଲ୍ ଆଡଭେଞ୍ଚର କ୍ୟାମ୍ପ ଆଦିରେ ଯୋଗ ଦେଇ ସାରିଛି ।

ମୟୂରଭଞ୍ଜ ଜିଲ୍ଲା ବାରିପଦାରେ ଜନ୍ମିତ ଶ୍ରୁତି ଏମକେସି ହାଇସ୍କୁଲରେ ପାଠ ପଢ଼ା ଶେଷ କଲା ପରେ ଏମପିସି ଜୁନିୟର କଲେଜରୁ ଯୁକ୍ତ ଦୁଇ କଳାରେ ଶିକ୍ଷା ଲାଭ କରିଛନ୍ତି ।

ଶ୍ରୁତି ଏବେ ଏମପିସି ସ୍ୱୟଂଶାସିତ ମହାବିଦ୍ୟାଳୟର ଯୁକ୍ତ ତିନି ଶେଷ ବର୍ଷର ଛାତ୍ରୀ ।

ଲୋକାଲ ୱାୟାର

ଭୁବନେଶ୍ୱର, ଡିସେମ୍ବର ୧୦ (ଲୋକାଲ ୱାୟାର) : ରାଜ୍ୟ ପର୍ଯ୍ୟଟନ ବିଭାଗ ପକ୍ଷରୁ ୫ଟି ସ୍ଥାନରେ ଇକୋ ରିଟ୍ରିଟ୍ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଛି ।

ଏହି ୫ଟି ସ୍ଥାନ ହେଲା କୋଣାର୍କ, ସାତପଡ଼ା, ହୀରାକୁଦ, ଦାରିଙ୍ଗବାଡି଼ ଓ ଭିତରକନିକା ।

ଫଟୋରେ ଦେଖନ୍ତୁ ଇକୋ ରିଟ୍ରିଟ୍‌: