ବିଶେଷ

ଭୁବନେଶ୍ୱର, ଅଗଷ୍ଟ ୧୦(ଲୋକାଲ ୱାୟାର): ନୂଆପଡ଼ା ଜିଲ୍ଲାର ବିଜୁ ପଟ୍ଟନାୟକ ମାନସିକ ଭିନ୍ନକ୍ଷମ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ବିଦ୍ୟାଳୟ ବିଶ୍ୱ ଭିନ୍ନକ୍ଷମ ଦିବସ ଡିସେମ୍ବର ୩,୨୦୨୦ରେ ୨୦ ବର୍ଷ ପୂରଣ କରିବାକୁ ଯାଉଛି ।

ଜାଣତ ହେଉ ଅବା ଅଜାଣତରେ ଅଭିଭାବକଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଅବହେଳିତ ହେଉଥିବା ମାନସିକ ଅନଗ୍ରସର ପିଲାଙ୍କ ପାଇଁ କିଛି କରିବା ଉଦେ୍ଦଶ୍ୟରେ ତକ୍ରାଳୀନ ଜିଲ୍ଲାପାଳ ବିଷ୍ଣୁପଦ ସେଠି ଆର୍ଥିକ ମଞ୍ଜୁରି ନଥିବା ସତ୍ୱେ ୨୦୦୦ ମସିହାରେ ସ୍କୁଲଟି ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରିଥିଲେ ।

ଜିଲ୍ଲା ରେଡକ୍ରସ ସୋସାଇଟିର ଅଧ୍ୟକ୍ଷ ଥିବା ଜିଲ୍ଲାପାଳ ବିଷ୍ଣୁପଦ ସେଠିଙ୍କ ଉଦ୍ୟମ କ୍ରମେ ସୋସାଇଟି ଅଧିନରେ ସ୍କୁଲଟି ପ୍ରତିଷ୍ଠା ହୋଇଥିଲା ।

ଗ୍ରାମ ପଞ୍ଚାୟତରେ ଅଖା ବସ୍ତା ବିକ୍ରି ସମେତ ବିଭିନ୍ନ ସୂତ୍ରରୁ ୫ ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ସଂଗ୍ରହ କରା ଯାଇଥିଲା ।

ସାମାଜିକ ସୁରକ୍ଷା ଓ ଭିନ୍ନକ୍ଷମ ସଶକ୍ତିକରଣ ମନ୍ତ୍ରୀ ଅଶୋକ ପଣ୍ଡା ଏହି ସ୍କୁଲ ସହିତ ଅଙ୍ଗାଙ୍ଗୀ ଭାବେ ଜଡ଼ିତ ରହିଛନ୍ତି ।

ଯେତେବେଳେ ବି ସ୍କୁଲରେ କୌଣସି ଆର୍ଥିକ ସମସ୍ୟା ଉପୁଜେ ସେ ଅର୍ଥ ଯୋଗାଡ କରିବାରେ ସାହାଯ୍ୟ କରିଥାନ୍ତି ।

ବର୍ତ୍ତମାନର ଜିଲ୍ଲାପାଳ ମଧୁସ୍ମିତା ସାହୁ ନିୟମିତ ଭାବେ ସ୍କୁଲ ପରିଦର୍ଶନ କରନ୍ତି, ଯାହା ପିଲାଙ୍କ ମନୋବଳ ବୃଦ୍ଧି କରିଥାଏ । ୩୫ ଜଣ ପିଲାଙ୍କୁ ନେଇ ଏକ ଭଡ଼ା ଘରେ ସ୍କୁଲଟି ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା ।

ଡିସେମ୍ବର ୧୮, ୨୦୨୦ରେ ଅଧ୍ୟକ୍ଷା ନିଯୁକ୍ତ ହୋଇଥିବା ରାଜେଶ୍ୱରୀ ସାମନ୍ତ ଏବେ ବି ଅଧ୍ୟକ୍ଷା ଭାବେ କାମ କରୁଛନ୍ତି ।

୨୦୦୩ରେ ଜିଲ୍ଲା ଗ୍ରାମୀଣ ବିକାଶ ଏଜେନ୍ସି (ଡିଆରଡିଏ) ୨.୮୪ ଏକର ଜମିରେ ସ୍କୁଲ ଘର ନିର୍ମାଣ କରିଥିଲା ।

ଏହି ସ୍କୁଲରେ ନାମ ଲେଖାଉଥିବା ପିଲାମାନେ ସାଧାରଣତଃ ଅଟିଜିମ୍, ମସ୍ତିଷ୍କ ପକ୍ଷାଘାତ, ମାନସିକ ଅନଗ୍ରସରତା, ଏକାଧିକ ଭିନ୍ନକ୍ଷମତା ଓ ଅନ୍ୟ ସାଧାରଣ ଭିନ୍ନକ୍ଷମତା ଭୋଗୁଥାନ୍ତି ।

ବ୍ୟାପକ ମୂଲ୍ୟାଙ୍କନ କରାଯାଇ ସେମାନଙ୍କୁ ସାମାନ୍ୟ, ମଧ୍ୟମ କିମ୍ବା ଗୁରୁତର ଭିନ୍ନକ୍ଷମ ବର୍ଗରେ ସାମିଲ କରାଯାଇ ସେହି ଅନୁଯାୟୀ ସେମାନଙ୍କ ଶିକ୍ଷାଦାନ କରା ଯାଇଥାଏ ।

ସାମାନ୍ୟ ଭିନ୍ନକ୍ଷମ ପ୍ରାୟ ୫ଟି ପିଲା ସୁସ୍ଥ ହେବା ପରେ ସେମାନଙ୍କୁ ସାଧାରଣ ସ୍କୁଲରେ ପଢ଼ିବାକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରାଯାଇଥିଲା ।

ସମାଜରେ ଉପଯୋଗୀ ତଥା ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ଜୀବନ ଜୀଇଁବାକୁ ମଧ୍ୟମ ଭିନ୍ନକ୍ଷମ ପିଲାଙ୍କୁ ସେମାନଙ୍କ ଆବଶ୍ୟକତା ଅନୁଯାୟୀ ଧନ୍ଦାମୂଳକ ପ୍ରଶିକ୍ଷଣ ଓ ଶିକ୍ଷା ପ୍ରଦାନ କରାଯାଉଛି ।

ରବି ଶବର ଓ ରମନଲାଲ ପଟେଲଙ୍କ ଉଦାହରଣରୁ ଏହା ଭଲ ଭାବେ ଜାଣିହେବ । ମାନସିକ ପକ୍ଷାଘାତରେ ପୀଡିତ ରବି ଶବର ଏବେ ଜଣେ ସଫଳ ଯୁବକ ।

ସ୍କୁଲ ପରିବେଶ ଓ ପାଠ୍ୟକ୍ରମ ସହ ଅଭ୍ୟସ୍ତ ହେବା ପରେ ସେ ନିଜର ଅନେକ ଦକ୍ଷତା ଓ କୌଶଳ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିଥିଲେ । ପ୍ରତିଭା ପ୍ରଦର୍ଶନ ସୁଯୋଗ ପାଇବା ପରେ ତାଙ୍କ ଅନନ୍ୟ ପ୍ରତିଭା ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ ହୋଇଥିଲା ।

ସେ ବିଭିନ୍ନ କ୍ରୀଡା ଓ ସାଂସ୍କୃତିକ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମରେ ଭାଗ ନେଇ ସଫଳତା ପାଇଥିଲେ । ରାଜ୍ୟସ୍ତରୀୟ ଭିନ୍ନକ୍ଷମ ପିଲାଙ୍କ ପାଇଁ କୌତୁକ ପୋଷାକ ପ୍ରତିଯୋଗିତାରେ ସେ ପ୍ରଥମ ପୁରସ୍କାର ଜିତିଥିଲେ ।

ଭିନ୍ନକ୍ଷମ କଲ୍ୟାଣ ଜାତୀୟ ନ୍ୟାସ ପ୍ରାୟୋଜିତ ଘରୋନ୍ଦା ଯୋଜନାରେ ରବି ଏବେ ସ୍କୁଲରେ ସହାୟକ ଭାବେ ନିଯୁକ୍ତ ହୋଇଛନ୍ତି ।

ମାସକୁ ପାଉଥିବା ୫ ହଜାର ଟଙ୍କାରେ ସେ ନିଜ ଖର୍ଚ୍ଚ ତୁଲାଇବା ସହିତ ପରିବାରର ଖର୍ଚ୍ଚ ତୁଲାଇବାରେ ମଧ୍ୟ ସାହାଯ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି ।

ସେହିପରି ଆଉ ଜଣେ ମାନସିକ ପକ୍ଷାଘାତ ପୀଡ଼ିତ ରମନଲାଲ ପଟେଲ ସ୍କୁଲର ବିଭିନ୍ନ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମରେ ଭାଗ ନେଇ ଉଲ୍ଲେଖନୀୟ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରି ଆସୁଥିଲେ ।

ରମନଲାଲ କମ୍ପୁ୍ୟଟର ଶିକ୍ଷା ପ୍ରତି ଆଗ୍ରହୀ ଥିବାରୁ ତାଙ୍କୁ ସ୍କୁଲ ତରଫରୁ ସୁବିଧା ଯୋଗାଇ ଦିଆ ଯାଇଥିଲା ।

କ୍ରମେ ସମାଜର ମୁଖ୍ୟସ୍ରୋତକୁ ଫେରି ଆସି ସେ ବାପାଙ୍କ ତେଜରାତି ଦୋକାନରେ ସାହାଯ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି । ସ୍କୁଲରେ ପିଲାଙ୍କ ଯତ୍ନ ନେବାରେ ମଧ୍ୟ ରମନଲାଲ ସାହାଯ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି ।

ତାଙ୍କର ଏହି ପ୍ରୟାସ ପାଇଁ ତାଙ୍କୁ ମାସକୁ ୪୫୦୦ ଟଙ୍କା ମିଳୁଛି । କୋଭିଡ-୧୯ ଯୋଗୁଁ ସ୍କୁଲ ଏବେ ବନ୍ଦ ଥିବାରୁ ପିଲାମାନେ ନିଜ ନିଜ ଘରେ ଅଛନ୍ତି ।

ଲୋକାଲ ୱାୟାର

ଭୁବନେଶ୍ୱର,ଅଗଷ୍ଟ ୯(ଲୋକାଲ ୱାୟାର): ଚାରିଆଡ଼େ ଏବେ ଆଲୋଚନାରେ କରୋନା । ସମ୍ବାଦପତ୍ର ପୃଷ୍ଠାରେ ଶିରୋନାମା ବି କରୋନା କବଜାରେ ।

ଶନିବାର ରବିବାର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଲକଡାଉନ୍ । ସପ୍ତାହର ଅନ୍ୟ ଦିନମାନଙ୍କରେ ଯଦିବା ଘରୁ ବାହାରି ହେଉଛି, ହେଲେ ଏଥିରେ ବି ଛାତି ଧଡ଼ ଧଡ଼ ।

ସାଙ୍ଗସାଥୀ ଦେଖାଦେଖି, ବାହାରେ ବୁଲାବୁଲି ସବୁ ମନା । ଦୀର୍ଘଦିନ ହେଲାଣି ଆଲମିରାରେ ଟଙ୍କା ହୋଇ ରହିଛି ରଙ୍ଗବେରଙ୍ଗର ଶାଢ଼ୀ । ଆଉ ନାଲି ଲିପଷ୍ଟିକ୍ କଥା ତ ନ କହିବା ଭଲ ।

ଗତ ୪ ମାସ ହେଲାଣି ଲୋକେ ଯେମିତି ଜୀବନ ଜିଇଁବା ଛାଡ଼ି ଦେଇଛନ୍ତି । ବିଶେଷ କରି ମହିଳା ।

ସକାଳୁ ଉଠି ରୋଷେଇ ଘରେ ପଶୁଛନ୍ତି ଯେ ସକାଳୁ ସନ୍ଧ୍ୟା ଯାଏଁ ଭଳିକି ଭଳି ବ୍ୟଞ୍ଜନ ବନାଇବାରେ ଓ ଘର ଲୋକଙ୍କୁ ଖୁସି କରିବାରେ ସବୁ ସରି ଯାଉଛି ।

୪ ମାସର ଏହି ଲକଡାଉନରେ ସେମାନଙ୍କ ରୋଷେଇ ତାଲିକା ଲମ୍ବା ହେଉଛି ସିନା ହେଲେ ବାକି ସବୁ କମିଯାଉଛି ।

ସପ୍ତାହରେ ୩ ଦିନ ମୁଣ୍ଡ କୁଣ୍ଡାଇଲେ ବାକି ଦିନ ସେମିତି ବିତୁଛି ।

ଏସବୁ ପରିସ୍ଥିତିକୁ ଆଖି ଆଗରେ ରଖି ଓ ମହିଳାଙ୍କ ମାନସିକ ସୁସ୍ଥତାକୁ ବିଚାରକୁ ନେଇ ସ୍ୱେଚ୍ଛାସେବୀ ସବିତା ପଟ୍ଟନାୟକ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିଛନ୍ତି ରେଡ୍ ଶାଢ଼ୀ, ରେଡ୍ ଲିପଷ୍ଟିକ୍… ।

୧୨ ମିନିଟ୍ ୨୦ ସେକେଣ୍ଡର ଏହି ଭିଡିଓ ଏବେ ସୋସିଆଲ୍ ମିଡିଆରେ ଟ୍ରେଣ୍ଡ ସେଟର ପାଲଟିଲାଣି ।

ମ୍ୟାଜିକ୍ ଅଫ୍ ଶାଢ଼ୀ ନାମକ ଏକ ଆନ୍ତର୍ଜାତିକ ଦଳ ମଧ୍ୟ ଏହି ବିଷୟକୁ ଚଳିତ ମାସର ଥିମ୍ ରଖିଛନ୍ତି ।

ସବିତା ପଟ୍ଟନାୟକ ଏହି ଭିଡିଓର ପରିକଳ୍ପନା କରିଥିବା ବେଳେ ଏହାର ନିର୍ଦ୍ଦେଶନା ମଧ୍ୟ ଦେଇଛନ୍ତି ।

ଏଥିରେ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ସାଇ ଇଣ୍ଟରନ୍ୟାସନାଲ୍ ସ୍କୁଲର ଶିକ୍ଷୟିତ୍ରୀ ସୁନିତା ମିଶ୍ର, ଶୁଶ୍ରୁଷାର ସ୍ୱାତୀ ମହାନ୍ତି ଓ ଚିତ୍ରିକା ପଟ୍ଟନାୟକ, ଲେଖିକା ସ୍ୱାଗତିକା ସେଠୀ, ଆପୋଲୋ ଡାକ୍ତରଖାନାର ଦନ୍ତ ଚିକିତ୍ସକ ରଶ୍ମୀ ଆଚାର୍ଯ୍ୟ ଓ ହୋମମେକର୍ ପ୍ରଭା ମିଶ୍ର ପ୍ରମୁଖ ଅଭିନୟ କରିଛନ୍ତି ।

ଏ ବାବଦରେ ସବିତା ପଟ୍ଟନାୟକ କହନ୍ତି କିଛିଦିନ ହେଲାଣି କିଛି ବି ଭଲ ଲାଗୁନି । ଘରୁ ବାହାରି ହେଉନି । ସାଙ୍ଗସାଥୀଙ୍କ ସହ ମିଶି ହେଉନି । ଆଗରୁ ଭାବୁଥିଲି କରୋନା ଯିବ ।

ହେଲେ ଏବେ ଲାଗୁଛି କରୋନା ଆଉ ଯିବନି । ଆମକୁ କରୋନା ସହ ବଞ୍ଚିବାକୁ ହେବ । ଆଉ ବଞ୍ଚିବାକୁ ହେଲେ ଆମକୁ ନିଜକୁ ଖୁସି କରିବାକୁ ହେବ ନିଜକୁ ଉତ୍ସାହିତ କରିବାକୁ ହେବ ।

ସେଥିପାଇଁ ଏମିତି ଏକ ପରିକଳ୍ପନା ମନକୁ ଆସିଲା । ମୁଁ ଏହି ଭିଡିଓ ମାଧ୍ୟମରେ ଆମ ମହିଳାମାନଙ୍କୁ ପୁଣିଥରେ ସେମାନେ ଜିଉଁଥିିବା ଜୀବନକୁ ଫେରାଇ ଆଣିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲି ।

ସାଇ ଇଣ୍ଟରନ୍ୟାସନାଲ୍ ସ୍କୁଲର ଶିକ୍ଷୟିତ୍ରୀ ସୁନିତା ମିଶ୍ର କହନ୍ତି ଯେବେ ମୁଁ ସବିତା ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କୁ ଫୋନ୍ ପାଇଲି ଆଉ ସେ ମୋତେ କିଛି ନୂଆ କରିବାକୁ ପ୍ରସ୍ତାବ ଦେଲେ ମୁଁ ଉତ୍ସାହିତ ହୋଇ ପଡ଼ିଲି ।

ଦୀର୍ଘ ଦିନ ଧରି ଆଲମିରାରେ ପଶି ଅଣନିଶ୍ୱାସୀ ହୋଇଥିବା ମୋ ନାଲି ଶାଢ଼ୀକୁ ବାହାର କଲି ଆଉ ରେଡ ଲିପଷ୍ଟିକ୍ ପିନ୍ଧିଲି ।

ଏଇ ୫ ମାସରେ ମୁଁ କରୋନା ପାଇଁ ଦୁଃଖିତ ଅଛି ସତ ହେଲେ ଏ ସମୟକୁ କିପରି ସୃଜନାତ୍ମକ ଢଙ୍ଗରେ ବ୍ୟବହାର କରିବି ସେଥିପାଇଁ ଅନେକ କିଛି କରିଛି । ମୁଁ ଜଣେ ଶିକ୍ଷୟିତ୍ରୀ ।

ତେଣୁ ଲକଡାଉନରେ ପିଲାଙ୍କ ପାଖରେ ରସାୟନବିଜ୍ଞାନ ଭଳି ଏକ ବିଷୟକୁ କିପରି ସହଜରେ ଓ ସୃଜନ ଢଙ୍ଗରେ ପହଞ୍ଚାଇବି ସେଥିପାଇଁ ଅନେକ ପ୍ରକାର ନୂଆ ନୂଆ ଆଇଡିଆ ଆପଣେଇଛି ।

ଏହି ଭିଡିଓରେ ସମସ୍ତେ ଲକଡାଉନ୍ ସମୟର ଅନୁଭୂତି ବଖାଣିବା ସହ ଲକଡାଉନ୍ ସମୟତକକୁ କିପରି ଭଲ ଭାବେ ବ୍ୟବହାର କରୁଛନ୍ତି ସେ ବାବଦରେ କହିଛନ୍ତି ।

ତେବେ ଭିଡିଓ ଶେଷରେ ସାମାଜିକ ଦୂରତା ଓ ଜରୁରି ପରିସ୍ଥିତିରେ ଘରୁ ବାହାରିଲେ ମାସ୍କ ପିନ୍ଧିବା ଭଳି ବାର୍ତ୍ତା ବି ଦିଆଯାଇଛି ।

ଲୋକାଲ ୱାୟାର

କରୋନା ମହାମାରୀ ଲୋକମାନଙ୍କର ଆର୍ଥିକ ମେରୁଦଣ୍ଡ ଭାଙ୍ଗିଦେବା ସହ ପୂର୍ବରୁ ଥିବା କେତେକ ସାମାଜିକ ବ୍ୟାଧିକୁ ଆହୁରି ଉତ୍କଟ କରିଦେଇଛି ।

ବାଲ୍ୟ ବିବାହ ଭଳି ଘଟଣା ଏବେ ସାମ୍ନାକୁ ଆସୁଛି । ମହାମାରୀ ସମୟରେ ଲୋକମାନଙ୍କ ଆର୍ଥିକ ସ୍ଥିତି ଖରାପ ହୋଇଯାଇଥିବା ବେଳେ ଭବିଷ୍ୟତରେ ଝିଅକୁ ବିବାହ କରିପାରିବେ କି ନାହିଁ ବୋଲି ଚିନ୍ତା କରି ଖୁବ୍ କମ୍ ବୟସରେ ସେମାନଙ୍କୁ ବିବାହ ବନ୍ଧନରେ ବାନ୍ଧିଦେବାକୁ ଚାହୁଛନ୍ତି ।

କୋଭିଡ୍ ସମୟରେ ଏଭଳି ଅବସ୍ଥା ଝିଅମାନଙ୍କର ସ୍ୱପ୍ନକୁ ଭାଙ୍ଗିରୁଜି ଚୁର୍‌ମାର୍ କରିଦେବାକୁ ବସିଛି ।

ସ୍କୁଲ ପଢୁଆ ଝିଅ ଅଧିକ ପ୍ରଭାବିତ :

ଆମ ଦେଶରେ ମହିଳାମାନଙ୍କର ବିବାହ କରିବାର ବୟସ ସୀମା ହେଉଛି ୧୮ ବର୍ଷ ଓ ପୁରୁଷମାନଙ୍କ ପାଇଁ ୨୧ ବର୍ଷ ।

ଏହା ଠାରୁ କମ୍ ବୟସ୍କ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ବିବାହକୁ ବାଲ୍ୟ ବିବାହ ବୋଲି ଧରାଯାଏ ଓ ଏହା ଏକ ଦଣ୍ଡନୀୟ ଅପରାଧ । ତେବେ ଆମ ଦେଶରେ ଝିଅମାନେ ଅଧିକ ବାଲ୍ୟ ବିବାହର ଶିକାର ହେଉଛନ୍ତି ।

ସ୍କୁଲରେ ପଢିବା ଲେଖିବା ବୟସରେ ସେମାନଙ୍କୁ ବିବାହ କରିଦେଇ ପିତାମାତାମାନେ ଆର୍ଥିକ ବୋଝରୁ ମୁକ୍ତ ହେବାକୁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି ।

କାରଣ ଆମ ପରମ୍ପରା ଓ ରୀତିନୀତି ଅନୁଯାୟୀ ବିବାହ କରିବା ଲାଗି ଅଧିକ ଅର୍ଥ ଖର୍ଚ୍ଚ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ବର ପକ୍ଷକୁ ଯୌତୁକ ଦେବାକୁ ପଡିଥାଏ, ଯାହା ମଧ୍ୟ ଏକ ଦଣ୍ଡନୀୟ ଅପରାଧ ।

ତେବେ ଏସବୁ ଝିନଝଟ୍‌ରୁ ମୁକୁଳିବା ପାଇଁ ନାବାଳିକା ମାନଙ୍କୁତଥାକଥିତ ‘ଭଲପ୍ରସ୍ତାବ’ ମିଳିଲେ ସେମାନଙ୍କୁ ବିବାହ କରିଦିଆଯାଉଛି ।

କୋଭିଡ୍ ସମୟରେ ଲୋକମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟରେ ଭୟର ବାତାବରଣ ଥିବା ସମୟରେ ବି ବାଲ୍ୟ ବିବାହ ପାଇଁ ଅନେକ ଉଦ୍ୟମ ହୋଇଛି ।

କେତେକ ଧରାପଡିଛନ୍ତି ଏବଂ ଆଉ କେତେକ ଶିଶୁ ବୟସରେ ପାରିବାରିକ ଜଂଜାଳ ଓ ବୋଝ ଭିତରେ ଘାଂଟିହେବାକୁ ବାଧ୍ୟ ହୋଇଛନ୍ତି ।

ପୁରୀ ଜିଲ୍ଲାରେ ଏମତି କିଛି ଘଟଣା ଜିଲ୍ଲା ଶିଶୁ କଲ୍ୟାଣ ସମିତି (ସିଡବ୍ଲ୍ୟୁସି) ନିକଟରେ ରିପୋର୍ଟ କରାଯାଇଥିଲା ।

ସେହି ସବୁ ବାଲ୍ୟ ବିବାହକୁ ରୋକାଯିବା ସହ ଏହା ପଛରେ ଥିବା ସାମାଜିକ କାରଣ ମଧ୍ୟ ସାମ୍ନାକୁ ଆସିଛି ।

ଗତ ମଇ ମାସ ୯ ତାରିଖରେ ବ୍ରହ୍ମଗିରି ବ୍ଲକ ଅଧିନ କାଣ୍ଡଗୋଦା ପଂଚାୟତର ଗୋଦରବିନ୍ଧା ଗାଁରେ ଏମିତି ଏକ ବିବାହ ହେଉଥିବାର ଖବର ମିଳିଥିଲା ।

ଘଟଣାରୁ ଜଣାପଡିଲା ଦଶମ ଶ୍ରେଣୀରେ ପଢୁଥିବା ୧୬ ବର୍ଷର ଜଣେ ଛାତ୍ରୀକୁ ପରିବାର ଲୋକେ ବିବାହ କରାଉଛନ୍ତି ।

ଏହି ଛାତ୍ରୀଜଣଙ୍କର ବାପା ଜଣେ ଦାଦନ ଶ୍ରମିକ । ସେ ଦିଲ୍ଲୀରେ କାମ କରୁଥିଲେ । କରୋନା ମହାମାରୀ ସମୟରେ ସେ ଘରକୁ ଫେରିଆସିଛନ୍ତି ।

ଯାହା ଅର୍ଥ ରୋଜଗାର ହୋଇଥିଲା ପୂର୍ବ କରଜ ସୁଝିବାରେ ଖର୍ଚ୍ଚ ହୋଇଗଲା । ଆଉ ଠିକ୍ ଏତିକି ବେଳେ ତାଙ୍କ ଝିଅ ପାଇଁ ଏକ ବିବାହ ପ୍ରସ୍ତାବ ଆସିଲା ଓ ସେଥିରେ ପରିବାର ଲୋକେ ରାଜି ହେଲେ ।

ବ୍ୟାଙ୍କ୍‌ରେ ଚତୁର୍ଥ ଶ୍ରେଣୀ ଅସ୍ଥାୟୀ କର୍ମଚାରୀ ଭାବେ କାମ କରୁଥିବା ଗାଁ ପାଖର ୩୮ ବର୍ଷ ବୟସ୍କ ଯୁବକଙ୍କ ସହ ବିବାହ ହେଉଥିଲା ।

ମନ୍ଦିରରେ ଭୋଜିଭାତ ରନ୍ଧା ସରିଥିଲା । ଲଗ୍ନ ବେଳାକୁ ଅପେକ୍ଷା ଥିଲା । ସେଠାରେ ସିଡବ୍ଲ୍ୟୁସିର ସଦସ୍ୟ ଓ ପୁଲିସ୍ ପହଂଚି ଏହାକୁ ରୋକିଥିଲେ ।

“ପାଖରେ ଟଙ୍କା ନଥିବାରୁ ଆମେ ଏଭଳି ନିଷ୍ପତି ନେଇଥିଲୁ । ସେମାନେ ଆମଠାରୁ କିଛି ଯୌତୁକ ମଧ୍ୟ ନେଉନାହାନ୍ତି ।

ପୁଣି ଆମକୁ ଚାକିରିଆ ଜ୍ୱାଇଁ ମଧ୍ୟ ମିଳିବ” – ଏମିତି କିଛି ଭାଷାରେ ବିବାହର କାରଣ ବଖାଣିଥିଲେ ଝିଅର ବାପା ।

ଝିଅଟି ଏବେ ଦଶମ ଶ୍ରେଣୀ ପାସ୍ କରିଛି । ସେ ଉଚ୍ଚଶିକ୍ଷା ପାଇଁ ଆଗ୍ରହୀ ଥିବା ମଧ୍ୟ କହିଛି । ବିବାହ ହୋଇଥିଲେ ହୁଏତ ଝିଅର ଏହି ଆଶା ପୂରଣ ହୋଇପାରିନଥାନ୍ତା ।

ସେହି ବ୍ଲକର ଆଉ ଗୋଟିଏ ଘଟଣା ହେଉଛି ଗଡରୋଡଙ୍ଗ ଗାଁର । ଯୁକ୍ତ ଦୁଇରେ ପଢୁଥିବା ଜଣେ ୧୬ ବର୍ଷିୟ ଝିଅ ମଧ୍ୟ ବିବାହ ହେବାରୁ ବର୍ତି ଯାଇଛି ।

ମଇ ୨୦ ତାରିଖରେ ତାଙ୍କର ବିବାହ ହେଉଥିଲା । ଝିଅ ବୟସର ଦୁଇଗୁଣରୁ ଅଧିକ ବୟସ୍କ ଜଣେ ଯୁବକଙ୍କ ସହ ବିବାହ ହେଉଥିଲା ।

ଏଥିପାଇଁ ସେହି ଯୁବକ ୩୫ ହଜାର ଟଙ୍କା ନେଇଥିଲେ । ଝିଅର ବାପା ଜଣେ ଦିନମଜୁରିଆ ଓ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଗରିବଶ୍ରେଣୀର ।

ଧାର କରଜ କରି ୫୦ ହଜାର ଟଙ୍କା ଯୋଗାଡ କରି ଝିଅର ବିବାହ କରାଇବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲେ ବୋଲି ସେ କହିଛନ୍ତି । ତେବେ ଏହାକୁ ମଧ୍ୟ ସିଡବ୍ଲ୍ୟୁସି ରୋକିବାରେ ସଫଳ ହୋଇଛି ।

ଧାର୍ ଟଙ୍କା ବଦଳରେ ବିବାହ :
ପୁରୀ କୁମ୍ଭାରପଡା ଥାନାରେ ଗତ ଜୁଲାଇ ୨୧ ତାରିଖରେ ୧୫/୧୬ ବର୍ଷ ବୟସ୍କ ଦୁଇ ଜଣ ଝିଅ ଆସି ପହଂଚିଥିଲେ ।

ସେମାନଙ୍କ ଭିତରୁ ଜଣଙ୍କୁ ବିବାହ କରିଦେବାପାଇଁ ସେମାନଙ୍କ ବାପା ମା’ ମାନେ ଚାହୁଁଛନ୍ତି ବୋଲି ସେମାନେ ଥାନା ଅଧିକାରୀଙ୍କ ଆଗରେ କହିଥିଲେ ।

ବିବାହ ହେବାକୁ ଥିବା ଝିଅଟି ନବମରୁ ପାଠପଢା ଛାଡିଦେଇଥିଲେ । ବାଲେଶ୍ୱରର ଜଣେ ଯୁବକ ତାଙ୍କ ଘରକୁ ଯିବା ଆସିବା କରନ୍ତି ।

ସେ ବାପାଙ୍କୁ ୫୦ ହଜାର ଟଙ୍କା ଧାର୍ ଦେଇଥିଲେ । କୋଭିଡ୍ ସମୟରେ ସେ ଟଙ୍କା ମାଗିଥିଲେ । ଝିଅର ବାପା ଜଣେ ସଫେଇ କର୍ମଚାରୀ ।

ତାଙ୍କ ପାଖରେ ସଂଚୟ ବୋଲି କିଛି ନାହିଁ । ଅନେକ ସମୟରେ ସେ ମଦ ପିଇ ମାତାଲ ଅବସ୍ଥାରେ ଥାନ୍ତି ।

ତେଣୁ ଝିଅ ବାହା କରାଇଦେଲେ ପଚାଶ ହଜାର ଧାର୍ ଟଙ୍କା ଛାଡ ହୋଇଯିବ ବୋଲି ଯୁବକ କହିଥିଲେ ।

ତେଣୁ ୧୫ ବର୍ଷର ଝିଅକୁ ସେହି ୩୦ ବର୍ଷର ଯୁବକ ସହ ବିବାହ ପାଇଁ ସ୍ଥିର କରାଯାଇଥିଲା ।

ତେବେ ଏକଥା ଝିଅ ଜାଣି ପାରି ତା ସାଙ୍ଗକୁ ଡକାଇ ଦୁହେଁ ଥାନାରେ ଏ ସମ୍ପର୍କରେ ଜଣାଇଥିଲେ । ସିଡବ୍ଲ୍ୟୁସିର ଉଦ୍ୟମ କ୍ରମେ ଝିଅଟିକୁ ଉଦ୍ଧାର କରାଯାଇଥିଲା ।

ଏବେ ଝିଅଟି ଘରେ ରହିଛି ଏବଂ ପ୍ରତି ସପ୍ତାହରେ ଶିଶୁ କଲ୍ୟାଣ ସମିତିରେ ଝିଅକୁ ଦେଖା କରାଇବା ପାଇଁ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଦିଆଯାଇଛି ବୋଲି ସିଡବ୍ଲ୍ୟୁସିର ସଦସ୍ୟ ରମାଶଙ୍କର ପାତ୍ର କହିଛନ୍ତି ।

ସତର୍କ ରହିବାକୁ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ:

ଏହି ସମୟରେ ବାଲ୍ୟ ବିବାହ, ଶିଶୁ ଚାଲାଣ ଓ ଶିଶୁ ନିର୍ଯାତନା ଅଧିକ ହେବାର ଆଶଙ୍କା ପ୍ରକାଶ କରିଥିଲେ ଜାତୀୟ ଶିଶୁ ଅଧିକାର ସୁରକ୍ଷା ଆୟୋଗ ।

ସବୁ ରାଜ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଚିଠି ଦେଇ ସତର୍କ ରହିବା ସହ ବ୍ଲକ ଓ ପଂଚାୟତସ୍ତରରେ ମନିଟିରିଂ ବ୍ୟବସ୍ଥାକୁ କଡାକଡି କରିବା ଲାଗି ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଦେଇଥିଲେ ।

ସେହି ଅନୁସାରେ ପୁରୀ ଜିଲ୍ଲାରେ ବିଶେଷକରି ବ୍ରହ୍ମଗିରି ଓ କୃଷ୍ଣପ୍ରସାଦ ବ୍ଲକରେ ଏଥିପ୍ରତି ତୀକ୍ଷଣ ଦୃଷ୍ଟି ରଖାଯାଇଥିଲା ବୋଲି କୁହନ୍ତି ସିଡବ୍ଲ୍ୟୁସିର ସଦସ୍ୟ ଆଡଭୋକେଟ୍ ରମାଶଙ୍କର ପାତ୍ର ।

ଏଥିପାଇଁ ବିଡିଓ, ସିଡିପିଓ ଓ ଥାନା ଅଧିକାରୀଙ୍କୁ ଲିଖିତ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଦିଆଯାଇଥିଲା । ଯେହେତୁ ସରପଂଚମାନେ ହେଉଛନ୍ତି ପଂଚାୟତ ଶିଶୁ କଲ୍ୟାଣ ସମିତିର ସଭାପତି ।

ସେମାନଙ୍କୁ ଆଲର୍ଟ କରାଯାଇଥିଲା । ଯାହା ଫଳରେ ବାଲ୍ୟ ବିବାହ ସମ୍ପର୍କରେ ଆମ ପାଖରେ ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ରିପୋର୍ଟିଂ ହୋଇଥିଲା ।

ଗତ ଜୁଲାଇ ମାସ ଭିତରେ ଆମେ ପ୍ରାୟ ୧୦ରୁ ଅଧିକ ଏଭଳି ଘଟଣାରେ ବିବାହକୁ ରୋକିଛୁ । ତେବେ ଅଧିକାଂଶ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଦାରିଦ୍ର‌୍ୟ ଏକ ମୁଖ୍ୟକାରଣ ବୋଲି କହିଛନ୍ତି ଶ୍ରୀ ପାତ୍ର ।

ତେବେ ପରିବାର ଲୋକଙ୍କୁ ବୁଝାଇବା ପରେ ସେମାନେ ବିବାହରୁ ବିରତ ରୁହନ୍ତି ଏବଂ ସାବାଳିକା ନହେବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବିବାହ କରିବେ ନାହିଁ ବୋଲି ଲିଖିତ ଆକାରରେ ଦେଇଛନ୍ତି ।

ସେମାନଙ୍କ ଉପରେ ଅଙ୍ଗନବାଡୀ କର୍ମୀ ଓ ପଂଚାୟତ ପ୍ରତିନିଧିଙ୍କର ନଜର ମଧ୍ୟ ରହୁଛି ।

ଓଡିଶା ୧୫ ନମ୍ବର :

ବାଲ୍ୟ ବିବାହ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଦେଶରେ ଆମ ରାଜ୍ୟ ୧୫ ତମ ସ୍ଥାନରେ ରହିଛି । ରିପୋର୍ଟ ହେଉଥିବା ଝିଅମାନଙ୍କର ବାଲ୍ୟ ବିବାହ ଆଧାରରେ ଏହି ହାର ଏବେ ୨୧% ରୁ ଅଧିକ ରହିଛି ।

ଜାତୀୟସ୍ତରରେ ଏହି ହାର ପ୍ରାୟ ୨୭% । ପୁଅମାନଙ୍କ କ୍ଷେତ୍ରରେ ବାଲ୍ୟବିବାହର ହାର ରାଜ୍ୟରେ ୧୧% ଓ ଜାତୀୟସ୍ତରରେ ୨୦% ।

ତେବେ ଆଉ ଅନେକ ମାମଲା ରିପୋର୍ଟିଂ ହୋଇପାରୁନାହିଁ ବୋଲି ଅନେକ ମତ ଦିଅନ୍ତି । ତେବେ ଓଡିଶାର ପଡୋଶୀ ରାଜ୍ୟ ପଶ୍ଚିମବଙ୍ଗ, ଝାଡଖଣ୍ଡରେ ଏହି ହାର ବେଶ୍ ଅଧିକ ।

୨୦୧୯ ମସିହାରେ ରାଜ୍ୟ ସରକାର ବାଲ୍ୟ ବିବାହ ରୋକିବା ଲାଗି ଏକ କାର୍ଯ୍ୟ ଯୋଜନା ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିଛନ୍ତି ।

୨୦୨୪ ସୁଦ୍ଧା ଝିଅମାନଙ୍କ ବାଲ୍ୟ ବିବାହ ୧୦% ଓ ପୁଅମାନଙ୍କ ୬%କୁ ହ୍ରାସ କରିବା ପାଇଁ ଉଦ୍ୟମ କରାଯିବ ।

୨୦୩୦ ସୁଦ୍ଧା ରାଜ୍ୟରୁ ବାଲ୍ୟ ବିବାହ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବେ ଶେଷ କରିବା ଲାଗି ଏଥିରେ ଲକ୍ଷ୍ୟ ରଖାଯାଇଛି ।

ତେବେ କୋଭିଡ୍ ସମୟରେ ବାଲ୍ୟ ବିବାହ ରୋକିବା ପାଇଁ ଯେତିକି ସତର୍କତା ଅବଲମ୍ବନ କରାଯିବାର ଥିଲା ତାହା ହୋଇନାହିଁ ବୋଲି ସମାଜସେବୀ ସୁଦର୍ଶନ ପ୍ରଧାନ କହିଛନ୍ତି ।

କାରଣ ରାଜ୍ୟରେ ବିଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନରେ ଅଭାବ ଅନଟନରୁ ଝିଅମାନେ ବାଲ୍ୟ ବିବାହର ଶିକାର ହୋଇଥିବା ସେ ଅଭିଯୋଗ କରିଛନ୍ତି ।

ସଚେତନତା ଲୋଡା :

ବାଲ୍ୟ ବିବାହ ସମ୍ପର୍କରେ ଏବେ ବି ବ୍ୟାପକ ସଚେତନତା ଲୋଡା । ଏହା ନହେଲେ ଲୋକମାନଙ୍କର ମାନସିକସ୍ତରରେ ପରିବର୍ତନ ବହୁତ ବିଳମ୍ବ ହେବ ।

ଝିଅମାନଙ୍କୁ ଏବେ ବି ଅନେକ ବୋଝ ବୋଲି ଭାବୁଛନ୍ତି ଏବଂ ତାଙ୍କୁ ଯେତେ ଶୀଘ୍ର ବିବାହ କରିଦେବାକୁ ଚାହୁଛନ୍ତି ବୋଲି କହନ୍ତି ପୂର୍ବତନ ଜିଲ୍ଲା ଜଜ୍ ଉମାଚରଣ ମିଶ୍ର । ଝିଅ ସମାଜ ପାଇଁ ବୋଝ ନୁହେଁ ।

ସମସ୍ତେ ଦେଶର ନାଗରିକ ଓ ସମସ୍ତଙ୍କର ସମାନ ଅଧିକାର ରହିଛି । ତେଣୁ ପରିବାର ଲୋକେ ସେମାନଙ୍କୁ ପୁଅ ଭଳି ସମାନ ସୁବିଧା ସୁଯୋଗ ପ୍ରଦାନ କରନ୍ତୁ ବୋଲି ସେ କହିଛନ୍ତି ।

ସେହିଭଳି ବାଲ୍ୟ ବିବାହ ଘଟଣାରେ ପୁଲିସ୍ ନିଜ ଆଡୁ ମାମଲାକୁ ହାତକୁ ନେଇ ପଦକ୍ଷେପ ନେବା ଦରକାର ।

ଜୁଭେନାଇଲ୍ ଜଷ୍ଟିସ୍ ଆକ୍ଟକୁ ଠିକ୍ ଭାବେ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ କରାଗଲେ ଅନେକ ମାତ୍ରାରେ ଶିଶୁ ନିର୍ଯାତନା, ବାଲ୍ୟ ବିବାହ ହ୍ରାସ ପାଇବ ବୋଲି ସେ ପରାମର୍ଶ ଦେଇଛନ୍ତି ।

ରିପୋର୍ଟ – ଅଖଣ୍ଡ

(ଶ୍ରୀ ଅଖଣ୍ଡ ହେଉଛନ୍ତି ଜଣେ ଜଣାଶୁଣା ସାମ୍ବାଦିକ ଓ ସାମାଜିକ କର୍ମୀ । ଲାଡଲି ମିଡିଆ ଫେଲୋ ଭାବେ ସେ ଏହି ରିପୋର୍ଟ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିଛନ୍ତି । ଏଥିରେ ଥିବା ମତ ତାଙ୍କର ନିଜସ୍ୱ । ଲାଡଲି ଓ ୟୁନଏଫପିଏ ଏହାକୁ ସମର୍ଥନ କରିବା ଜରୁରୀ ନୁହେଁ)

ଭୁବନେଶ୍ୱର, ଅଗଷ୍ଟ ୫(ଲୋକାଲ ୱାୟାର): କୋଭିଡ ଯୋଦ୍ଧାମାନଙ୍କୁ ସମ୍ମାନ ଜଣାଇ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ନବୀନ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ ଆହ୍ୱାନରେ ବୁଧବାର ସନ୍ଧ୍ୟା ୬ଟାରେ ରାଜ୍ୟବ୍ୟାପୀ ଜନସାଧାରଣ ଏକ ମିନିଟ ନିରବ ପ୍ରାର୍ଥନା କରିଥିଲେ ।

ଆସନ୍ତୁ ଦେଖିବା ରାଜ୍ୟର ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନରେ କିପରି ଲୋକମାନେ ନିରବ ପ୍ରାର୍ଥନା କରିବା ସହ ଶପଥ ପାଠ କରିଥିଲେ.. .. ।

ଲୋକାଲ ୱାୟାର

ଭୁବନେଶ୍ୱର, ଅଗଷ୍ଟ ୨ (ଲୋକାଲ ଓ୍ବାୟାର): ଗୋଟେ ସେଲ୍ଫି ନେବାର ଭାବନା ପ୍ରତିଦିନ ଆମ ଭିତରୁ ଅନେକଙ୍କ ମନକୁ ଆସିଥାଏ । ତେବେ ଏହି ଆଧୁନିକ ରୋଗ ସେଲଫାଇଟିସ ବେଶ କ୍ଷତି କରିଥାଏ ।

ଏମ୍ସ ଭୁବନେଶ୍ୱରର ୬ ଶହ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀଙ୍କୁ ନେଇ ହୋଇଥିବା ଗବେଷଣାରୁ ଜଣାପଡିଛି ଯେ, ଅଧିକାଂଶ ଡାକ୍ତରୀ ଓ ନର୍ସିଂ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ ସେଲଫାଇଟିସ (ଏହା ଏକ ମାନସିକ ଅବସ୍ଥାକୁ ବୁଝାଏ ।

ପୀଡ଼ିତ ବ୍ୟକ୍ତି ସେଲ୍ଫି ନେବାକୁ ବାଧ୍ୟ ହୁଏ ଓ ସାମାଜିକ ଗଣମାଧ୍ୟମର ବିଭିନ୍ନ ପ୍ଲାଟଫର୍ମରେ ପୋଷ୍ଟ କରେ) ଭୋଗୁଛନ୍ତି ।

ଏମ୍ସ, ଭୁବନେଶ୍ୱରର ୩୮୪ ଡାକ୍ତରୀ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ ଓ ୨୧୧ ନର୍ସିଂ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀଙ୍କୁ ନେଇ ଏହି ଗବେଷଣା ହୋଇଥିଲା । ପ୍ରାୟ ଏକ ପଞ୍ଚମାଂଶ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀଙ୍କ ସେଲ୍ଫି ନେବାର ପ୍ରବଣତା ରହିଛି ।

ପ୍ରତି ୧୦ ଜଣଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଜଣେ ଭଲ ଫଟୋ ପାଇଁ ନିଜକୁ ବିପଜ୍ଜନକ ସ୍ଥିତିରେ ପକାଇଥାନ୍ତି ଓ ପ୍ରତି ୧୦୦ ଜଣଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଜଣେ ସେଲ୍ଫି ନେବା ବେଳେ ଆହତ ହୋଇଥାନ୍ତି ।

ଏହି ଗବେଷଣାଟି ଏପ୍ରିଲରୁ ଅଗଷ୍ଟ ୨୦୧୮ ମଧ୍ୟରେ ହୋଇଥିଲା । ନିକଟରେ ଅନ୍ତର୍ଜାତୀୟ ଜର୍ଣ୍ଣାଲ ବିଏମସି ପବ୍ଲିକ ହେଲଥରେ ଏହା ପ୍ରକାଶିତ ହୋଇଥିଲା ।

ଗବେଷଣାରେ ସାମିଲ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଅର୍ଦ୍ଧାଧିକ ବର୍ଡରଲାଇନରେ ଥିବା ବେଳେ ୧୮.୩ ପ୍ରତିଶତ ତୀବ୍ର ସେଲଫାଇଟିସ ଓ ୧.୩ % ଦୀର୍ଘଦିନ ଧରି ସେଲଫାଇଟିସ ପୀଡ଼ିତ ।

ଗବେଷଣାରେ ଭାଗ ନେଇଥିବା ୭୦ % ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ ଦୈନିକ ସେଲଫି ନେଇଥାନ୍ତି ଓ ୪୦ % ସାମାଜିକ ଗଣମାଧ୍ୟମଗୁଡିକରେ ବାରମ୍ବାର ସେଲ୍ଫି ଶେୟାର କରିଥାନ୍ତି ।

ପ୍ରାୟ ୩୮.୪ % ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ ଦିନକୁ ୧ରୁ ୩ ଥର ଓ ୧.୮ % ଦିନକୁ ତିନିଥର ସାମାଜିକ ଗଣମାଧ୍ୟମଗୁଡ଼ିକରେ ସେଲ୍ଫି ପୋଷ୍ଟ କରିଥାନ୍ତି ।

ସାମାଜିକ ଗଣମାଧ୍ୟମଗୁଡ଼ିକରେ ଲାଇକ୍, ଫଲୋ ଓ ସକରାତ୍ମକ ଟିପ୍ପଣୀ ପାଇବା ସେଲ୍ଫି ପୋଷ୍ଟ କରିବାର କାରଣ ।

ଏକାକୀତ୍ୱ, ଘରଠାରୁ ଦୂରେଇ ରହିବା ଓ ଅସୁରକ୍ଷିତ ମନେ କରୁଥିବା ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ ଅଧିକ ସେଲ୍ଫି ପୋଷ୍ଟ କରିଥାନ୍ତି ବୋଲି ଏମ୍ସ ଗବେଷଣାରୁ ଜଡ୍ଡିଛି ।

୨୩ ବର୍ଷରୁ ଅଧିକ ପିଲାଙ୍କ ଅପେକ୍ଷା ୧୭ରୁ ୨୨ ବର୍ଷର ପିଲାଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ବିପଜ୍ଜନକ ସ୍ଥିତିରେ ସେଲ୍ଫି ନେବାର ପ୍ରବଣତା ଦେଖିବାକୁ ମିଳେ ।

ଝିଅଙ୍କ (୪.୪ ପ୍ରତିଶତ) ତୁଳନାରେ ପୁଅମାନେ (୧୪.୧ ପ୍ରତିଶତ) ବିପଜ୍ଜନକ ସେଲ୍ଫି ନେଇଥାନ୍ତି ।

ସେଲ୍ଫାଇଟିସରେ ପୀଡିତ ଅଧିକାଂଶ (୯୦.୯ ପ୍ରତିଶତ) ଦିନକୁ ୧ରୁ ୪ଟି ସେଲ୍ଫି ନେଉଥିବା ବେଳେ ୧.୨ ପ୍ରତିଶତ ଦିନରୁ ୮ରୁ ଅଧିକ ସେଲ୍ଫି ନେଇଥାନ୍ତି ।

ତେବେ ଗବେଷଣାଟି କେବଳ ଡାକ୍ତରୀ ଓ ନର୍ସିଂ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀଙ୍କୁ ନେଇ କରା ଯାଇଥିବାରୁ ଏହା ସମସ୍ତଙ୍କ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଲାଗୁ ବୋଲି କୁହା ଯାଇପାରିବ ନାହିଁ ।

ବିପଜ୍ଜନକ ସ୍ଥିତିରେ ସେଲ୍ଫି ନେବା ମୃତାହତ ହେବାର କାରଣ ପାଲଟିଛି ବୋଲି ପ୍ରମାଣିତ କରିବା ପାଇଁ ଏହି ଅନୁଧ୍ୟାନ ହୋଇଥିଲା ବୋଲି ସହ-ଗବେଷକ ଡା ବିକାଶ ଭାଟିଆ କହିଛନ୍ତି ।

ଆଗାମୀ ଦିନରେ ଡାକ୍ତର ଓ ନର୍ସ ହେବାକୁ ଯାଉଥିବା ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ ମଧ୍ୟ ଏହି ବିପଜ୍ଜନକ ଅଭ୍ୟାସରୁ ମୁକ୍ତ ନୁହନ୍ତି ।

ଏହାକୁ ନିରୁତ୍ସାହିତ କରାଯିବା ଉଚିତ । ସେଲ୍ଫି ଜୋନ୍ ଭଳି ନୋ-ସେଲ୍ଫି ଜୋନ୍ ରହିବା ଉଚିତ ବୋଲି ମୋର ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ମତ ବୋଲି ସେ କହିଛନ୍ତି ।

୧. ଗବେଷଣାରୁ ମିଳିଥିବା ତଥ୍ୟ ଅନୁଯାୟୀ ସମୁଦାୟ ୬ଶହ ଡାକ୍ତରୀ/ନର୍ସିଂ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଦୁଇ ତୃତୀୟାଂଶ ସେଲ୍ଫି ନେଇଥାନ୍ତି ।

୨.ଏକ ପଞ୍ଚମାଂଶ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ ସେଲଫାଇଟିସ (ସେଲ୍ଫି ପ୍ରବଣତା)ରେ ପୀଡିତ ।

୩.ଗବେଷଣାରେ ଭାଗ ନେଇଥିବା ଅର୍ଦ୍ଧାଧିକ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ ଏହି ରୋଗର ବର୍ଡରଲାଇନରେ ଥିବା ବେଳେ ୧.୩ ପ୍ରତିଶତ ଦୀର୍ଘଦିନ ଧରି ଓ ୧୮.୩ ପ୍ରତିଶତ ତୀବ୍ର ସେଲଫାଇଟିସରେ ପୀଡ଼ିତ ।

୪.ପ୍ରତି ୧୦ ଜଣଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଜଣେ ବିପଜ୍ଜନକ ସ୍ଥିତିରେ ସେଲ୍ଫି ନେଇଥାନ୍ତି ।

୫.ପ୍ରତି ୧୦୦ ଜଣଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଜଣେ ସେଲ୍ଫି ନେବାବେଳେ ଆହତ ହୋଇଥାନ୍ତି ।

୬.୭୮.୬ ପ୍ରତିଶତ ଦୈନିକ ସେଲ୍ଫି ନିଅନ୍ତି, ୧୫.୫ ପ୍ରତିଶତ ସପ୍ତାହକୁ ଥରେ ସେଲ୍ଫି ଓ ୫.୯ ପ୍ରତିଶତ ବିଶେଷ ପରିସ୍ଥିତିରେ ସେଲ୍ଫି ନିଅନ୍ତି ।

ଲୋକାଲ ୱାୟାର

କଟକ, ଅଗଷ୍ଟ ୧(ଲୋକାଲ ୱାୟାର): କରୋନା ଯୋଗୁଁ ଚାରିଆଡ଼େ ନକାରାତ୍ମକ ଭାବନା । ଜନ ଜୀବନ ଅସ୍ତବ୍ୟସ୍ତ ।

ଯାହାକୁ ଦେଖ କିଏ ମଲା, କିଏ ପଜିଟିଭ୍, କିଏ ନେଗେଟେିଭ୍ ସେଇ କଥା । କରୋନାର ଏହି ଆତଙ୍କର ବାତାବରଣରେ ବି କିଛି ନୂଆ ସୃଷ୍ଟି, ବଞ୍ଚିବାର ରାହାକୁ ସ୍ପଷ୍ଟ କରିଛି ।

କେତେବେଳେ ଓଡ଼ିଶୀର ନୃତ୍ୟ ଧାରାରେ ବୀର ଉକ୍ରଳ ବାରି ହୋଇ ପଡ଼ିଛି ତ ଆଉ କେତେବେଳେ ପାଇକ ଆଖଡ଼ାର ଭାବଭଙ୍ଗୀ ଉତ୍କଳୀୟ ହୃତ୍ ଗୌରବକୁ ରୋମନ୍ଥନ କରିଛି ।

ଟ୍ୱିନ୍ ସିଟିର ଜୀବନ ଶୈଳୀକୁ ଅପେକ୍ଷା କରିଥିବା ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଲୋକଙ୍କ ମନରେ ନୂଆ ଆଶା ଓ ନୂଆ ସମ୍ଭବାନା ସୃଷ୍ଟି କରାଇଛି କଟକ ସହରର ଫ୍ଲାଏ ଓଭର ତଳ ଓ ବିଭିନ୍ନ କାନ୍ଥବାଡ଼ରେ ତିଆରି ହୋଇଥିବା ପେଣ୍ଟିଂ ସବୁ ।

ନାଲି, ନେଳି, ସବୁଜ ହଳଦିଆ ରଙ୍ଗର ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ରଙ୍ଗ ସାଙ୍ଗକୁ ଚିତ୍ରର କାହାଣୀ ବାଟୋଇକୁ ହାତ ଠାରି ଡାକୁଛି ।

ଆଉ ଦଣ୍ଡେ ଅଟକିବାକୁ ବାଧ୍ୟ କରୁଛି । କେତେବେଳେ ସେଲ୍ଫି ପୋଜ୍ ତ ଆଉ କେତେବେଳେ ସୁନ୍ଦରୀ ଲଳନାର ମୁରୁକି ହସ୍, କେତେବେଳେ କ୍ୟାମେରାର ବଡ଼ ବଡ଼ କ୍ଲିକ୍ ତ ଆଉ କେତେବେଳେ ସଙ୍ଗୀତର ସୁମଧୁର ଝଙ୍କାର ସବୁ ।

କଟକ ମ୍ୟୁନିସିପାଲଟି କର୍ପୋରେସନ୍ ସହାୟତାରେ କିଛି ଦିନ ହେବ ରଙ୍ଗୀନ ହେଉଛି ପୁରୁଣା କଟକ ସହର ।

ସିଲଭର୍ ସିଟିର କାନ୍ଥ ବାଡ଼, ଫ୍ଲାଏ ଓଭର ତଳ ଓ ସର୍ବସାଧାରଣ ସ୍ଥାନ ଏବେ ଏତେ ଆକର୍ଷଣୀୟ ହୋଇଛି, ନ ଦେଖିବା ଲୋକ ବିଶ୍ୱାସ କରିବନି ।

କରୋନା ଯୋଗୁଁ ଦୀର୍ଘଦିନ ଧରି ସହରର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟକରଣ କାମ ବନ୍ଦ ଥିବା ବେଳେ ଏବେ ତାହା ପୁଣି ଥରେ ଆଗେଇ ଚାଲିଛି ।

ସରକାରଙ୍କ ସମସ୍ତ କୋଭିଡ କଟକଣାକୁ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେଇ ତିନି ଜଣ ଚିତ୍ରଶିଳ୍ପୀ ଏହି କାମରେ ଲାଗିଛନ୍ତି ।

ଚିତ୍ରଶିଳ୍ପୀ ସତ୍ୟଭାମା ମାଝୀ ଓ ତାଙ୍କ ଟିମ୍ ଚିତ୍ରଶିଳ୍ପୀମାନେ କଟକ ସହରର ଖାନନଗର ଅଞ୍ଚଳରେ ଥିବା ଅଣ୍ଡରପାସ୍ ରାସ୍ତାରେ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟକରଣର ଦାୟିତ୍ୱ ନେଇଥିବା ବେଳେ ସତ୍ୟବ୍ରତ ସାହୁ ଓ ତାଙ୍କ ଟିମ୍ ଦଳ ଶିଖରପୁର ଅଣ୍ଡରପାସ୍ ଅଞ୍ଚଳ ଏବଂ ତରୁଣ ଓଏମପି ବ୍ରିଜ୍ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟକରଣ କାମର ଦାୟିତ୍ୱ ନେଇଛନ୍ତି ।

ଏ ବାବଦରେ ଚିତ୍ରଶିଳ୍ପୀ ସତ୍ୟଭାମା ମାଝୀ କୁହନ୍ତି, ମୁଁ ଡୁଡୁଲ୍ସ ଆର୍ଟ ଫର୍ମ ଢାଞ୍ଚାରେ ମୋର ଚିତ୍ରସବୁ କରୁଛି ।

ଏହି ଡିଜାଇନରେ ମୁଁ ପୁରୁଣା କଟକ ସହରର ହୃତଗୌରବକୁ ରୋମନ୍ଥନ କରିବାର ପ୍ରୟାସ କରୁଛି ।

ଖ୍ୟାତନାମା କଣ୍ଠଶିଳ୍ପୀ ତଥା ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କ ପ୍ରିୟ ଖୋକା ଭାଇ ମୋ ଚିତ୍ରରେ ସ୍ଥାନ ପାଇବେ ।

ମୋ ଟିମ୍ ରେ ଥିବା ସବୁ ଚିତ୍ରଶିଳ୍ପୀ କରୋନାର ସମସ୍ତ ଗାଇଡ ଲାଇନକୁ ମାନିବା ସହ ସବୁ ପ୍ରକାର ପ୍ରତିଷେଧକ ବ୍ୟବସ୍ଥା ଗ୍ରହଣ କରୁଛନ୍ତି । ସେମାନେ ମାସ୍କ ପାନ୍ଧିବା ସହ ସାନିଟାଇଜର୍ ନିୟମିତ ବ୍ୟବହାର କରୁଛନ୍ତି ।

ଚିତ୍ରଶିଳ୍ପୀ ସତ୍ୟବ୍ରତ ସାହୁ କହିଛନ୍ତି, ମୁଁ ଦାୟିତ୍ୱ ନେଇଥିବା କାନ୍ଥରେ ଓଡ଼ଶାର ପାରମ୍ପରିକ ନୃତ୍ୟକୁ ସ୍ଥାନିତ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛି ।

ଘୋଡ଼ାନାଚ, ଓଡ଼ିଶୀ, ଛଉ ଆଦିକୁ କାନ୍ଥରେ ଜୀବନ୍ତ କରିବାକୁ ମୋର ଏ ପ୍ରୟାସ । ଏହାଛଡ଼ା ଆମେ ଓଡ଼ିଶାର ଝୋଟି ଚିତାକୁ ଏଥିରେ ସ୍ଥାନିତ କରିଛୁ ।

ଯାହାକି ଚିତ୍ରଗୁଡ଼ିକୁ ଅଧିକ ଆକର୍ଷିତ କରୁଛି । ଏହା ପୂର୍ବରୁ ମୁଁ ଭୁବନେଶ୍ୱରର ଏଜି ଛକ ରାସ୍ତାରେ ମଧ୍ୟ ଚିତ୍ର କରିଛି ।

ଓଡ଼ିଶୀ ନୃତ୍ୟରେ ହାତର ବିଭିନ୍ନ ଠାଣିକୁ ସେହି ରାସ୍ତାରେ ଚିତ୍ର ମାଧ୍ୟମରେ ମୁଁ ଦେଖାଇବାକୁ ପ୍ରୟାସ କରିଥିଲି ।

ତେବେ ଏବେ କରୋନା ସମୟରେ କାମ କରିବାର ଅନୁଭୂତି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭିନ୍ନ । ଆମେ ସମସ୍ତ ପ୍ରତିଷେଧକ ବ୍ୟବସ୍ଥା ଗ୍ରହଣ କରି ଏବେ କାମ କରୁଛୁ ।

ଚିତ୍ରଶିଳ୍ପୀ ତରୁଣ ନିଜ ଚିତ୍ରରେ କଟକିଆଙ୍କ ଦୈନନ୍ଦିନ ଜୀବନ ଶୈଳୀକୁ ଜୀବନ୍ତ କରିବାକୁ ପ୍ରୟାସ କରିଛନ୍ତି ।

ସେ କୁହନ୍ତି, ପାଖାପାଖି ୧୨ ଜଣ ଚିତ୍ରଶିଳ୍ପୀ ଏହି କାମରେ ଲାଗିଛନ୍ତି । କଟକିଆଙ୍କ ଜୀବନ ଧାରାକୁ ଛାଡ଼ି ଦେଲେ ମୋ ଚିତ୍ରରେ ହକର୍, ରାସ୍ତାକଡ଼ ଖାଦ୍ୟ ଷ୍ଟଲ୍, ରୂପା ତାରକସି କାମର ଝଲକ୍ ଦେଖିବାକୁ ମିଳୁଛି ।

ଯେହେତୁ ଓଏମପି ଏହା ସହର ଭିତରକୁ ପ୍ରବେଶ ପଥ ତେଣୁ ମୁଁ ଏଠାରେ ସହରର ଛାପ ଛାଡ଼ିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଛି ।

ଏଠାରେ ଏକ ବଡ଼ କାନ୍ଥରେ ମୁଁ ଓ ମୋ ଟିମ୍ ରୂପା ତାରକସି କାମର ଥ୍ରିଡି ଚିତ୍ର ଆଙ୍କିଛୁ । ଯାହାକି ଲୋକଙ୍କୁ ବେଶ ଆକର୍ଷିତ କରିଛି ।

ଲୋକାଲ ୱାୟାର

ଭୁବନେଶ୍ୱର,ଜୁଲାଇ ୩୦(ଲୋକାଲ ୱାୟାର): ନିଜର ସାହସ ଓ ଉପସ୍ଥିତ ବୁଦ୍ଧି ଯୋଗୁଁ ବଲାଙ୍ଗୀର ଜିଲ୍ଲାର ଜଣେ ୧୯ ବର୍ଷୀୟ ବାଳିକା କରୋନା ମହାମାରୀ ସମୟରେ ବି ତାମିଲନାଡୁର ବିଭିନ୍ନ ଇଟାଭାଟିରେ ଫସି ରହିଥିବା ୬୦୦୦ରୁ ଅଧିକ ଶ୍ରମିକଙ୍କୁ ମୁକ୍ତ କରିବାରେ ସାହାଯ୍ୟ କରି ପାରିଛି । ଏହି ସାହସୀ ବାଳିକା ଜଣକ ହେଲେ ମାନସୀ ବରିହା ।

କରୋନା ଯୋଗୁଁ ସାରା ଦେଶରେ ଲକ୍ ଡାଉନ୍ ପରିସ୍ଥିତି ଥିବା ବେଳେ ମାନସୀ ଇଟା ଭାଟି ମାଲିକଙ୍କ ପାଖରେ ଫସି ରହିଥିବା ଶ୍ରମିକଙ୍କୁ ସଚେତନ କରିଥିଲେ । ପରେ ସେ ନିଜ ଘରକୁ ଫେରିବାକୁ ଚାହୁଁଥିବା ଶ୍ରମିକଙ୍କୁ ଉଦ୍ଧାର କରିବାରେ ସଫଳ ହୋଇ ପାରିଥିଲେ ।

ମାନସିଙ୍କୁ ମିଶାଇ ବଲାଙ୍ଗୀର, ନୂଆପଡ଼ା ଓ କଳାହାଣ୍ଡି ଜିଲ୍ଲାର ପାଖାପାଖି ୩୫୫ ଜଣ ଶ୍ରମିକ ତିରୁଭଲ୍ଲପୁରର ପୁଡୁକୁପମ୍ ଜିଡିଏମ୍ ଇଟା ଭାଟିରେ କାମ କରୁଥିଲେ ।

ତେବେ ଇଟା ଭାଟି ମାଲିକ ଏକ ଦଲାଲ କୁ ହାତ କରି ଶ୍ରମିକଙ୍କ ପରିବାରକୁ ଅଗ୍ରୀମ ଅର୍ଥ ଦେଇ ଗାଁରୁ ସେମାନଙ୍କୁ ଦାଦନ ପାଇଁ ବାହାରକୁ ନେଇ ଯାଉଥିଲା ।

ଏଭଳି ସ୍ଥିତିରେ ମାନସୀ ଓ ପରିବାର ଲୋକ ତାଙ୍କ ମା’ଙ୍କ ଚିକିତ୍ସା ଖର୍ଚ୍ଚ ସୁଝିବାକୁ ୨୮ ହଜାର ଟଙ୍କା ଋଣ ଆଣିଥିଲେ ଓ କାମ ପାଇଁ ଇଟା ଭାଟି ଯାଇଥିଲେ ।

ଉକ୍ତ ଇଟା ଭାଟି ମାଲିକଙ୍କଠାରେ ଶ୍ରମିକମାନେ ୬ ମାସ ଧରି କାମ କରିଥିବା ବେଳେ ସପ୍ତାହକୁ ୨୫୦ ଟଙ୍କା ନେଉଥିଲେ ।

ତେବେ ହଠାତ୍ କରୋନା ଯୋଗୁଁ ଚାରିଆଡେ ଲକ୍ଡାଉନ୍ ପରିସ୍ଥିତି ଆରମ୍ଭ ହୋଇଯାଇଥିଲା ଓ ଶ୍ରମିକଙ୍କ ଘରକୁ ଫେରିବା ନେଇ ଅନିଶ୍ଚିତତା ଦେଖାଦେଲା ।

ଶ୍ରମିକମାନେ ଇଟାଭାଟିରେ ଭୋର ୪ରୁ ଦିନ ୧୦.୩୦ ଯାଏଁ ପୁଣି ଅପରାହ୍ନରେ ୩ଟାରୁ ରାତି ୧୦.୩୦ ଯାଏଁ କାମ କରୁଥିଲେ ।

ଆଉ ପାରିଶ୍ରମିକ ବାବଦକୁ ଇଟା ଭାଟି ମାଲିକ ଏମାନଙ୍କୁ ସପ୍ତାହରେ ୨୫୦ ଟଙ୍କାରୁ ୩୦୦ ଟଙ୍କା ଦେଉଥିଲେ । ଯେଉଁଥିରେ ସେମାନେ ଅତ୍ୟାବଶ୍ୟକ ସାମଗ୍ରୀ କିଣି ବଜାରରୁ ଆଣୁଥିଲେ ।

ଦୟନୀୟ ସ୍ଥିତିରେ ଶ୍ରମିକଙ୍କ ଜୀବନ ବିତୁଥିବା ବେଳେ ଭାଟି ମାଲିକ ସେମାନଙ୍କୁ ଗୋଟିଏ ସର୍ତ୍ତରେ ଘରକୁ ଛାଡ଼ିବାକୁ ରାଜି ହୋଇଥିଲା ।

ଯଦି ଶ୍ରମିକମାନେ ଗୋଟିଏ ସପ୍ତାହ ଭିତରେ ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ଇଟା ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିଦେବେ ତେବେ ସେମାନଙ୍କୁ ଘରକୁ ଆସିବାକୁ ଅନୁମତି ମିଳିବ ।

ଶ୍ରମିକମାନେ ଏକଥା ଜାଣିବା ପରେ ଦିନ ରାତି ଏକ କରି ଇଟା ତିଆରି କାମରେ ଲାଗି ଯାଇଥିଲେ ବୋଲି କହନ୍ତି ମାନସୀ ।

ପୂର୍ବ ଦିନର ଅନୁଭୂତି ମନେ ପକାଇ ମାନସୀ କହନ୍ତି ଯେତବେଳେ ଆମେ ଇଟା ତିଆରି କରି ସାରିଲୁ ସେତେବେଳେ ଆମେ ମାଲିକ ପାଖକୁ ଆସି ଘରକୁ ଯିବାକୁ ଅନୁମତି ମାଗିଲୁ ।

ମାତ୍ର ମାଲିକ ମନା କରିଦେଲା । ଖାଲି ସେତିକି ନୁହେଁ ନିଜର ଲୋକଙ୍କୁ ଲଗାଇ ଆମକୁ ପୁଣିଥରେ ଭାଟିରେ କାମ କରିବାକୁ ବାଧ୍ୟ କଲା ।

ମେ’ ୧୮ ତାରିଖରେ ଯେତେବେଳେ ଶ୍ରମିକମାନେ କାମ କରିବାକୁ ମନା କରିନେଲେ ସେତେବେଳେ ସେମାନେ ଆମକୁ ଦୟନୀୟ ଭାବେ ମାରିଲେ ।

ମହିଳା ଓ ଶିଶୁ ମାନେ ବି ଏହି ନିର୍ଯାତନାରୁ ବର୍ତ୍ତି ପାରିଲେ ନାହିଁ । କିଛି ଶ୍ରମିକ ଘରକୁ ଫେରିବା ପାଇଁ ନିଜ ଜିନିଷପତ୍ର ପ୍ୟାକ୍ କରୁଥିବା ବେଳେ ସେମାନଙ୍କୁ ଲାଠିମାଡ଼ ଖାଇବାକୁ ପଡିଥିଲା ।

ଆମମାନଙ୍କ ଭିତରେ କିଛି ଶ୍ରମିକ ଏତେ ଗୁରୁତର ଭାବେ ଆହତ ହୋଇଥିଲେ ଯେ ସେମାନଙ୍କୁ ଜରୁରୀକାଳୀନ ସେବା ପାଇଁ ଡାକ୍ତରଖାନା ଯିବାକୁ ପଡିଥିଲା ।

ମାନସୀ କହନ୍ତି, ହେଲେ ମୁଁ ଏଥିରୁ ଅଳ୍ପକେ ବର୍ତ୍ତିଯିବା ସହ ଏକ ସୁରକ୍ଷିତ ସ୍ଥାନକୁ ଖସି ପଳାଇଥିଲି, ଆଉ ମୋ ମୋବାଇଲ୍ରେ ଥିବା ସବୁ ନମ୍ବରକୁ ଫୋନ୍ କରି ଆମକୁ ଉଦ୍ଧାର ପାଇଁ ସାହାଯ୍ୟ ମିଗିଥିଲା ।

ଏହି ସମୟରେ ମୁଁ ଫଟୋ, ଭିଡିଓ ଓ ଅଡିଓ ମ୍ୟାସେଜ୍ ପଠାଇବା ଆରମ୍ଭ କରି ଦେଲି ।

ମୋର ଜଣେ ପରିଚିତ ଏଥିରେ ମୋତେ ସାହାଯ୍ୟ କଲେ ଓ ଏକ ସ୍ୱେଚ୍ଛାସେବୀ ସଙ୍ଗଠନର ସାହାଯ୍ୟରେ ତିରୁବଲ୍ଲପୁର ଜିଲ୍ଲା ପ୍ରଶାସନ ଓ ପୁଲିସ ସହାୟତାରେ ଆମକୁ ଉଦ୍ଧାର କଲେ ।

ଆମ ଭିତରେ ଥିବା ଆହତ ଶ୍ରମିକଙ୍କୁ ତୁରନ୍ତ ଉଦ୍ଧାର କରାଯାଇ ଡାକ୍ତରଖାନାକୁ ନିଆଯାଇଥିଲା । ପୁଲିସ ଇଟାଭାଟି ମାଲିକଙ୍କୁ ଗିରଫ କରିବାକୁ ଉଦ୍ୟମ କରିଥିବା ବେଳେ ସେ ସେଠାରୁ ଫେରାର ହୋଇଯାଇଥିବା ଜଣାଯାଇଛି ।

ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ ଜିଲ୍ଲା ପ୍ରଶାସନ ୩୦ ଟି ଇଟା ଭାଟିରେ ଚଢ଼ଉ କରିବା ସହ ଓଡ଼ିଆ ଶ୍ରମିକଙ୍କ ଦୟନୀୟ ସ୍ଥିତି ବାବଦରେ ଜାଣିବାକୁ ପାଇଥିଲା । ସେମାନଙ୍କୁ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଶ୍ରମିକ ଟ୍ରେନ୍ରେ ଘରକୁ ପଠାଇବାର ବନେ୍ଦାବସ୍ତ କରାଗଲା ।

ସରକାର ଏହି ପ୍ରବାସୀ ଶ୍ରମିକଙ୍କୁ ନିଜ ନିଜ ଘରକୁ ଫେରାଇବା ପାଇଁ ୧୫୦ ବସରେ ୬୭୫୦ ଶ୍ରମିକଙ୍କୁ ଆଣି ରେଳ ଷ୍ଟେସନରେ ଛାଡ଼ିବାର ବନେ୍ଦାବସ୍ତ କରିଥିଲେ ।

ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟ ମାନସୀ ଓ ତାଙ୍କ ସହ କାମ କରୁଥିବା ଅନ୍ୟ ୩୫୫ ଜଣ ଶ୍ରମିକ ବି ସାମିଲ ଥିଲେ ।

ମେ ୧୯ ଓ ୨୦ ତାରିଖରେ ଏମାନେ ଟ୍ରେନ୍ ଯୋଗେ ଓଡ଼ିଶା, ବିହାର, ଝାଡ଼ଖଣ୍ଡ, ଉତ୍ତରପ୍ରଦେଶ ଆଦି ସ୍ଥାନକୁ ପହଞ୍ଚି ପାରିଥିଲେ ।

ଯାତ୍ରା ବ୍ୟବସ୍ଥାକୁ ସୁରକ୍ଷିତ ଓ ସୁନିଶ୍ଚିତ କରିବା ପାଇଁ ଏମାନଙ୍କ ସହ ପୁଲିସ ଅଧିକାରୀ ସାମିଲ ହୋଇଥିଲେ ।

ନ୍ୟାସନାଲ୍ କାଉନସିଲ ଅଫ୍ ଆପ୍ଲାାଏଡ ଇକୋନୋମିକ୍ ରିସର୍ଚ୍ଚ ଦ୍ୱାରା କରାଯାଇଥିବା ସର୍ଭେରୁ ଜଣାଯାଇଛି ଯେ ଓଡ଼ିଶାର ୬୦% ଲୋକ ନିଜ ନିଜର ସ ୟ ବ୍ୟବହାର କରି ସମ୍ପତ୍ତି ବିକ୍ରୟ କରି ପରିବାର ଚଳାଉଥିବା ବେଳେ ୨୭% ପରିବାର ଲୋକଙ୍କ ପାଖରେ କୌଣସି ଆୟର ବ୍ୟବସ୍ଥା ନାହିଁ ।

ଏ ବାବଦରେ ଆନ୍ତର୍ଜାତିକ ଜଷ୍ଟିସ୍ ମିଶନ୍ ନିଦେ୍ର୍ଦଶକ (ଓଡ଼ିଶା ପ୍ରୋଜେକ୍ଟ) ନିନୁ ଥୋମାସ୍ କହିଛନ୍ତି କରୋନା ଯୋଗୁଁ ପିଲାମାନେ ମଧ୍ୟ ପ୍ରଭାବିତ ହେବେ ।

ଏହି ସମସ୍ୟାର ମୁକାବିଲା କରିବା ସହ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ସେମାନଙ୍କ ଅଧିକାର ଓ ସୁବିଧା ବାବଦରେ ଜଣାଇବା ପାଇଁ ଉଭୟ ସରକାର ଓ ସ୍ୱେଚ୍ଛାସେବୀ ସଙ୍ଗଠନମାନେ ଆଗେଇ ଆସିବା ଜରୁରି ।

ଲୋକାଲ ୱାୟାର